یکی‌از زیباترین ترانه‌های منصور هستش که در آلبوم «دریچه» که در سال 1997 (1376) منتشر شد، هستش و ریتم آروم و البته متن زیبای اون رو که خانم پاکسیما نوشته باعث‌شده جز کارای بی‌نظیر منصور باشه؛ متنی که خیلی غم داره و خیلی هم حرفیه که از ته قلب می‌تونه زده بشه...
متن موزیک همه را میبخشم:
من همه دار و ندارم همه گلهای بهارم
دل پاک و بی قرارم
همه را همه را به نگاه چشم زیبای تو می بخشم یار
من همه هفت اسمان را
همه پیدا و نهان را
هم زمین و هم زمان را
همه را همه را به تبسم های شیرین لبت می بازم
همه را می بخشم همه را می بازم
من برایت قصه ها می سازم
من به سوی عشق تو می تازم
من تمام عاشقان را
همه ی دل خستگان را
خوشه ی ستارگان را
همه را همه را به شب یلدای گیسوی تو می خوانم یار
معنی سرخ غروب و
همه گفته های خوب و
حرم شبهای جنوب و
همه را همه را به طلوع روشن صبح تو می بخشم یار
من همه دستای پاک و
همه اعتبار خاک و
ظهر و سینه ی هلاک و
همه را همه را به وجود سبز و پر بار تو می بازم یار
همه را می بحشم همه را می بازم
من برایت قصه ها می سازم
من به سوی عشق تو می تازم
