طرفداری | یک ضرب المثل قدیمی می‌گوید: «تا سه نشه، بازی نشه»؛ اما بهتر است این را به میکل آرتتا درباره مشکلات انضباطی آرسنال در این فصل نگویید!
اخراج ویلیام سالیبا در بازی برابر بورنموث در روز شنبه، پس از اخراج‌های مشابه لیاندرو تروسار و دکلان رایس در اوایل فصل اتفاق افتاد. تمام این بازی‌ها شاهد امتیاز از دست دادن توپچی‌ها بوده‌اند، به این معنا که آن‌ها در حال حاضر از لیورپول و منچسترسیتی در رقابت برای قهرمانی لیگ برتر عقب هستند.
آرتتا در کنفرانس خبری روز دوشنبه گفت:
ما نمی‌توانیم به بازی کردن با ۱۰ نفر ادامه دهیم، به‌خصوص در این سطح، و شما می‌بینید که تیم‌ها چقدر برای پیروزی در مسابقات فوتبال تلاش می‌کنند. ما باید این مسئله را از بین ببریم؛ این کاملاً واضح است.
ناامیدی آرتتا از امتیازهای از دست رفته با این حقیقت افزایش می‌یابد که آرسنال هر بازی دیگر خود در لیگ برتر این فصل را برده است. آن‌ها در هر پنج بازی که آرامش خود را حفظ کرده‌اند برنده شده‌اند. اما وقتی کنترل خود را از دست می‌دهند، هزینه‌اش را می‌پردازند.
جیمی کرگر روز دوشنبه گفت:
اینکه در هشت بازی سه کارت قرمز بگیرند، واقعاً عملکرد ضعیفی است. اما اگر آن‌ها به‌سرعت این مسئله را تغییر ندهند، با یک مشکل بزرگ روبرو خواهند شد. اگرچه هنوز اوایل فصل است، اما طبیعتا آن‌ها نمی‌خواهند که سه یا چهار امتیاز از منچسترسیتی عقب بیفتند. البته سه کارت قرمز در هشت بازی چیز رایجی نیست و فقط یک‌بار در دوران مربیگری یک مربی رخ می‌دهد.
با این حال، این اولین بار نیست که ما این الگو را در آرسنال آرتتا می‌بینیم. به نظر می‌رسد که کارت‌های قرمزِ پشت سر هم، الگویی برای آن‌هاست.
در اوایل سال ۲۰۲۲، توپچی‌ها طی چهار بازی، سه کارت قرمز گرفتند: گابریل در اولین روز سال نو مقابل منچسترسیتی اخراج شد، سپس گرانیت ژاکا و توماس پارتی در دو بازی رفت و برگشت نیمه‌نهایی لیگ کاپ مقابل لیورپول اخراج شدند.
در ژانویه ۲۰۲۰ در عرض ۱۰ روز، دو کارت قرمز در دربی‌های لندن برای پیر امریک اوبامیانگ و داوید لوئیز در بازی‌های خارج از خانه مقابل کریستال پالاس و چلسی از راه رسید. در پایان همان سال، ژاکا و گابریل هر دو در فاصله سه روز در بازی‌های لیگ مقابل برنلی و ساوتهمپتون اخراج شدند.
بیشترین میزان کارت قرمز دریافتی در مسابقات لیگ برتر
(از زمان انتصاب آرتتا به عنوان سرمربی آرسنال در دسامبر ۲۰۱۹)
این به این معناست که آرسنال از زمان حضور آرتتا در شمال لندن، ۱۸ کارت قرمز در لیگ برتر گرفته است (که به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از هر باشگاه دیگری است). علاوه بر این، توپچی‌ها دو کارت قرمز در نیمه اول بازی‌ها در این فصل دریافت کرده‌اند که معادل رکورد تمام ۱۹ باشگاه دیگر لیگ برتر طی ۴۵ دقیقه ابتدایی مسابقات است.
اما ماجرای کارت‌های قرمز آرسنال در لیگ برتر به مدت‌ها پیش برمی‌گردد؛ به روزهای حضور آرسن ونگر، زمانی که کارت‌های قرمز چندان غیرمعمول نبودند. بنابراین، این مسئله‌ای جدیدی برای توپچی‌ها نیست.
پس از ورود ونگر به آرسنال در سال ۱۹۹۶، و در شش فصل اول حضورش در این باشگاه، تیم او به‌طور میانگین تقریباً پنج کارت قرمز در هر فصل دریافت کرد. زمانی که آن‌ها در سال ۲۰۰۲ قهرمانی لیگ و جام حذفی را به‌دست آوردند، در آن فصل شش کارت قرمز دریافت کردند که شامل سه اخراج قبل از ماه نوامبر بود.
در طول آن فصل که به کسب دو گانه منجر شد، ونگر حتی اعتراف کرد که تیمش به‌طور منظم در تمرینات با چینش ۱۰ نفره تمرین می‌کرد، چون احتمال اخراج بازیکنان در بازی‌ها زیاد بود.
در آن زمان، مقصران کارت‌های قرمز آرسنال دقیقاً همان افرادی بودند که انتظار می‌رفت. مارتین کیون و پاتریک ویرا اغلب به‌طور زودهنگام از زمین اخراج می‌شدند، در حالی که ری پارلر در فصل ۲-۲۰۰۱ دو بار قبل از کریسمس اخراج شد.
در سال‌های اولیه حضور آرتتا، اتفاق مشابه‌ای رخ داد. داوید لوئیز در طول دو سال اول حضور آرتتا سه بار اخراج شد، ژاکا و گابریل هم هر کدام دو بار در همان دوره اخراج شدند. معمولاً افراد یکسانی مقصر بودند.
اما در این فصل، مقصران کارت‌های قرمز کمتر تکراری هستند. رایس، تروسار و سالیبا هر سه برای اولین بار در دوران حرفه‌ای خود در لیگ برتر اخراج شدند. نفر سوم حتی قبل از اخراج در مقابل بورنموث، توسط هیچ مهاجمی دریبل نشده بود.
مقایسه آمار کارت قرمز «بیگ سیکس» لیگ برتر از زمان روی کار آمدن آرتتا در آرسنال
| نام تیم |
تعداد بازی‌هایی که در آن‌ها کارت قرمز دریافت شده |
| تاتنهام |
9 |
| منچسترسیتی |
9 |
| لیورپول |
6 |
| آرسنال |
17 |
| چلسی |
11 |
| منچستریونایتد |
7 |
این مسئله این تصور را ایجاد می‌کند که افزایش کارت‌های قرمز آرسنال ناشی از مشکل دیرینه انضباطی نیست، بلکه توپچی‌ها بد شانس بوده‌اند که حساسیت روی موارد جزئی، افزایش یافته است.
آن طور که آرتتا می‌گوید:
به نظر من اتفاقی که در آن سه مورد افتاد، در هیچ‌یک از آن‌ها ارتباطی با خشونت ندارد. هرکسی نظر خودش را دارد. ما می‌خواهیم رقابتی باشیم و وقتی این روحیه را نشان می‌دهیم، خوب است. اما وقتی این روحیه رقابتی را نشان می‌دهید و به نفع شما نمی‌شود، بر اساس آن نیز قضاوت خواهید شد.
قابل توجه‌ترین مثال در مورد بدشانسی آرسنال مربوط به کارت‌های زردی دریافتی به‌خاطر تأخیر در شروع مجدد بازی است، که در اخراج‌های رایس و تروسار دیده شد. اما حرکت منجر به اخراج سالیبا شبیه چالشی بود که توسط توسین آدارابیو در بازی روز بعد چلسی مقابل لیورپول انجام شد؛ در آن صحنه اما، فقط از کارت زرد استفاده شد.
آرتتا روز دوشنبه «مثال‌های دیگر و بسیار واضح در همین شرایط» را به‌عنوان دلیلی برای اینکه چرا آرسنال ممکن است حکم سالیبا را به چالش بکشد، ذکر کرد.
اما آیا همدردی با آرسنال باید فقط به اخراج‌ها محدود شود و نه به آنچه بعد از آن‌ها اتفاق می‌افتد؟ آیا تیم آرتتا باید بتواند با وجود اینکه یک بازیکن کمتر دارد، همچنان پیروز شود؟
کرگر در همین راستا گفته است:
آیا آن‌ها با ۱۰ نفر جسارت کافی را دارند؟ یک تیم ده نفره هم می‌تواند برنده شود، بنابراین آیا میکل آرتتا در حال تغییر به سبک پپ گواردیولا، به سمت عمل‌گرایی بیشتر است؟
خود آرتتا در ان زمینه گفته است: «وقتی برای ۶۵ دقیقه ۱۰ نفره بازی می‌کنید، کار غیرممکن می‌شود.» و شرایط خاص آرسنال در ارتباط با سه کارت قرمز یاد شده، چالش‌های بزرگی به همراه داشت.
در ماه اوت، آرسنالِ ده نفره، برتری ۱-۰ مقابل برایتون را که پیش از اخراج رایس بیش از توپچی‌ها در ورزشگاه امارات مالکیت توپ داشت، از دست داد.
آرسنال در برابر بورنموث نیز به همان اندازه با مشکل مواجه شد. بورنموث قبل از آن بازی در جدول «گل‌های مورد انتظار» در سطح لیگ برتر چهارم بود، که نشان می‌دهد آن‌ها چقدر برای هر حریفی چالش‌برانگیز هستند.
اخراج ویلیام سالیبا مقابل بورنموث، کمکی به میکل آرتتا نکرد
و سپس موضوع بازیکنان آسیب دیده آرسنال را هم باید در نظر گرفت. دو نفر از خلاق‌ترین بازیکنان تیم، یعنی مارتین اودگارد و بوکایو ساکا مقابل بورنموث غایب بودند و با توجه به اینکه گابریل مارتینلی نیز نیمه‌آماده بود، آن‌ها در کنار خط به حضور تروسار نیاز داشتند. این موضوع باعث شد آرسنال فقط بتواند سه هافبک دفاعی را در ترکیب اولیه خود قرار دهد، آن هم در کنار نوجوان بااستعداد تیم، ایتن انوانری به‌عنوان یک گزینه هجومی.
آرتتا گفت:
ما مجبور شدیم خط هافبک خود را تطبیق دهیم. نمی‌توان از بازی روز شنبه برداشت‌های زیادی داشت.
حتی با یک بازیکن کمتر هم، آرسنال فرصت‌هایی برای پیروزی در آن بازی‌ها مقابل برایتون و بورنموث داشت. کای هاورتس دو موقعیت بزرگ در ضدحملات مقابل برایتون از دست داد، در حالی که مارتینلی پس از ورود به عنوان یار تعویضی به زمین، می‌توانست آرسنال را مقابل بورنموث جلو بیندازد. حریفان هم تقریباً نتوانستند از داشتن یک بازیکن بیشتر، استفاده کامل ببرند.
آرتتا این مسئله را به دلیل طبیعت دفاعی چشمگیر بازیکنانش دانست. او روز دوشنبه گفت:
پایداری و نگرش این تیم باورنکردنی است. من (روز یکشنبه) به بازیکنان گفتم که بازی را دو بار دیگر تماشا کردم و نحوه بازی کردن ما با ۱۰ نفر در آن شرایط، در حالی که سومین بار بود که از نظر عاطفی باید از این مسئله عبور می‌کردیم، آن هم پس از بازگشت از تعطیلات ملی، فوق‌العاده بود.
اما آرسنال زمانی که تنها چند ثانیه تا پیروزی مقابل منچسترسیتی فاصله داشت، نشان داد که در شرایط ده نفره بودن هم چقدر خوب است؛ به هر حال این سخت‌ترین شرایطی است که در فوتبال اروپا می‌توان تجربه کرد. آیا این حس وجود دارد که آرسنال می‌توانست کار بیشتر انجام دهد؟
حالا که صحبت از سیتی شد، باید اشاره کرد که آن‌ها در دو فصل اخیر فقط دو کارت قرمز در مسابقات لیگ برتر دریافت کرده‌اند، و تیم پپ گواردیولا هر دو مسابقه یاد شده را برده است. این‌ها استانداردهایی هستند که آرسنال و آرتتا با آن رقابت می‌کنند.
ترجمه شده از مطلب Sam Blitz برای وبسایت اسکای اسپورتس
