اختصاصی طرفداری | مو صلاح باتجربه هنوز هم هفتهبههفته با موفقیت ادامه میدهد. او یک گل دیگر و یک پاس گل دیگر به آمار خود اضافه کرد و اکنون در ٣٤ بازی لیگ برتر، گلی به ثمر رسانده و پاس گل داده است. اعداد دروغ نمیگویند!
پیش از او تنها وین رونی در ٣٦ بازی در تاریخ لیگ برتر این کار را انجام داده بود. بیجهت نیست لیورپولیها او را پادشاه مصر مینامند! دراینبین، چلسی در شکست بااعتبار زیادی از مرسی ساید به لندن بازگشت.
زمانی که آبیپوشان در ژانویه تحت هدایت مائوریسیو پوچتینو به آنفیلد آمدند، تکهتکه شدند. شب بدی برایشان بود و با قبول چهارگل، دست از پا درازتر به خانه بازگشتند، ولی در این دیدار پابهپای قرمزها حرکت کردند و نشان دادند تا چه حد تحت هدایت انزو مارسکا در مدتزمان کوتاهی پیشرفت کردهاند.
درحالیکه شاید آماده رقابت برای عنوان قهرمانی نیستند، بدیهی است در این فصل برای یک چالش چهار تیمه در آن اطراف حضور خواهند داشت. دوران مارسکا امیدوارکننده است.
فکر میکنم این بازی فقط به کرتیس جونز تعلق دارد، بهترین چیزی که تابهحال از او در پیراهن لیورپول دیدهایم. با غیبت الکسیس مک آلیستر در ترکیب اصلی جونز واقعاً نیاز داشت فرصت خود را با هر دو دست بچسبد و او دقیقاً همین کار را کرد.
جونز در تمام کارهایی که لیورپول بهخوبی انجام داد، سهیم بود و حتی گل پیروزی را به ثمر رساند. اگر هر هفته همینطور بازی کند، جایگاهش را در تیم حفظ خواهد کرد. علاوه بر این، در این هفته برای اولینبار پدر شد. احتمالاً هیچ احساسی بهتر از این وجود ندارد، نه، این هفتهای عالی برای جونز بود.
با بازی زودهنگام روز یکشنبه سیتی با پیروزی بحثبرانگیز با گل دقیقه ٩٥ استونز و افتضاح دیگری با VAR، چند ساعتی در صدر جدول نشست. اگرچه دیدار لیورپول و چلسی هم از اشتباهات VAR بینصیب نماند. اگرچه از ظاهر امر پیداست باید اعتباری به اسلوت و تیم او داد که قدمهای اولیه را در برنامهای سخت، محکم برداشتهاند. زمانی که داور سوت پایان را به صدا درآورد، لیورپول بار دیگر به صدر بازگشته بود.
البته برای اضافهکردن چهره آرنه اسلوت به بنر و پرچم افسانهای «کوپ» که شامل چهره پنج مربی، از بیل شنکلی تا یورگن کلوپ میشود، هنوز بهنظر میرسد خیلی زود است. آنها مربیانی هستند که لیورپول را شکل دادهاند و به این باشگاه تاریخ غنی بخشیدهاند. اسلوت برای تبدیل شدن به کسی چون آنها، باید روز و شبهای پرسروصدا و ناهنجار زیادی را مانند این پشت سر بگذارد.
اما شب گذشته این احساس وجود داشت جانشین آخرین رهبر بزرگ آنفیلد، واقعاً توانایی هدایت تیم را دارد. این دیدار تا آخرین لحظه پرتنش، تبآلود و جذبکننده، نزدیک و در تعادل بود و در نهایت به اراده جمعی تیم و تماشاگران آنفیلد، لیورپول به ٣ امتیاز خود دست یافت.
سطح خوشحالی بازیکنانِ اسلوت در زمین در پایان بازی، حکایت از داستان تیمی داشت که مربی جدید خود و نصایح و سیستم او را با جانودل در آغوش گرفته است و همگی برای او و پیروزی و برد حاضر به جانفشانی هستند و در مجموع، اهمیت واقعی این پیروزی در این بود تا نشان دهد لیورپول رقیب واقعی برای کسب قهرمانی است. اکنون هفت برد در هشت بازی لیگ برای لیورپول اسلوت است. این همان چیزی بود که اهمیت داشت.
اسلوت در چند ماه گذشته، مشخصاً شکل محافظهکارانهتری از فوتبال را به ارمغان آورده است. این نسخه «سافت راک» از «هویمتال» یورگن کلاپ است، با سرعتی کمتر، لیورپول هنوز هم به دنبال غلبه بر حریف با پاسها و بازی از عقب زمین است. این شاید پژواکی از پاییز ۱۹۷۴ باشد، زمانی که باب پیزلی، با ولتاژ برق بالاتر، اقتباس خود را از راهورسم بیل شنکلی به نمایش گذاشت.
اگرچه این یک چالش بود، ما دوباره در مقابل چلسی شاهد آن شیوه و تغییرات جدید، شاید بهظاهر کوچک و مهم بودیم. ما شاهد سرعت، پرس و مبارزه از جناح چپ بودیم و تصادفی هم نبود. نماد تلاشهای تیم، یک جوان ۲۳ساله بود که اسلوت بهوضوح تأثیرات بسیار مهمی بر روی او گذاشته است.
از کرتیس جونز به طور همزمان خواسته شد تا با کول پالمر که در اصل مهمترین تهدید چلسی است، در فضای داخلی به مقابله بپردازد و درعینحال با پاس و نفوذهای خود در هجومهای لیورپول سهیم باشد. وظیفه دشواری که او با رغبت هرچهتمامتر، بیش از حد توقع همه بهخوبی به انجام رساند؛ جایی که پالمر شب آرام و بیاثری را پشت سر گذاشت.
جونز چند ماه پیش درباره فلسفه پاسکاری و شیوه کار سرمربی جدید خود گفته بود:
احتمالاً از نظر سبک بازی این برای من مناسبترین است، یک برنامه روشن در تمرین، مربی کاملاً درگیر است و هر روز ما را هدایت میکند.
این دومین شروع جونز در این فصل بود، و اعتمادبهنفس تازه در سراسر عملکرد در مقابل چلسی مشهود بود. پنالتی که جونز در دقیقه ۳۰ به دست آورد و توسط محمد صلاح به گل تبدیل شد تا لیورپول پیش بیفتد، شاید نکته اصلی نیمه اول بود، هرچند مداخله او دو دقیقه پیش از آن به همان اندازه مهم بود؛ یک بلوک حیاتی هنگامی که شوت پالمر را متوقف کرد.
جونز، پالمر را طوری تعقیب کرد انگار زندگیاش به آن بستگی دارد و دیدن او در پایان نیمه اول وقتی که ظاهراً ویرجیل فن دایک را بهخاطر عدم کنترل مرد میانی چلسی به حوزه نفوذ سرزنش میکرد و معلوم بود، کاپیتان این انتقاد را پذیرفته است. سپس، سرعت ضد حملات چلسی آنها را به گل تساوی رساند. اما لیورپول بهسرعت با جونز و پاس صلاح به گل دوم رسید.
کنترل معرکه با پای چپ صلاح و پاس با پای راست جونز از راه رسید و بهترین هفته زندگی خود را تکمیل کرد. جشن گل او از ورود اولین فرزندش، جیزل دلیلا جونز، چند روز پیشازاین خبر میداد. چلسی در نیم ساعت ابتدایی تیم بهتری به نظر میرسید، جیدون سانچو، ترنت الکساندرآرنولد را آزمایش کرد و دو بار، ابراهیم کوناته مجبور شد برای کمک از او مداخله کند.
مادوکه هم چندین بار در جناح چپ برتری خود را به رابرتسون نشان داد. اما چلسی نتیجهای از برتری خود حاصل نکرد و پالمر که در هفتههای ابتدایی این فصل بسیار خطرناک بود، از چهره هابی حاشیهای بازی بود و تهدیدات سانچو هم ناگهان از بین رفت. ازآنجاییکه دروازهبان چلسی، روبرت سانچز در دفاع خود نوعی بیاعتمادی را القا میکرد، در خط دفاعی چلسی نیز ناهماهنگی به وجود آمده بود. درحالیکه جونز خطری دائمی و آشکار برای آنها بود.
جونز ده دقیقه به پایان با تشویق تمامی آنفیلد بیرون رفت و هنگامی که سوت به صدا درآمد و کارکنان لیورپول و بازیکنان تعویضی در حال پخششدن به زمین بودند، اسلوت بلافاصله به دنبال او دوید.
جونز در مورد سرمربی جدید خود، زمانی که شروع به همکاری با یکدیگر کرده بودند، گفته بود:
او درباره جزئیات دقیقتر صحبت میکند.
و همین «جزئیات» باعث شد لیورپول روز یکشنبه در صدر جدول لیگ برتر قرار گیرد، درحالیکه آنها در یک دوره حیاتی و دشوار طی ده روز آینده با آرسنال، برایتون و استون ویلا روبرو خواهند شد.
برای چلسی که در ۹ دیدار اخیر خود با لیورپول بدون برد بوده است، باید گفت در این دیدار بسیار نزدیکتر از ۸ دیدار پیشین به رقیب خود نزدیک بودند ولی با همه هزینههای هنگفتی که برای بازیکنان طی این مدت داشتهاند، هنوز در حال دستوپنجه نرم کردن برای پیادهکردن یک برنامه اصولی هستند که هنوز جای نیفتاده است و باید بهزودی پاسخهای کوبندهتری در برابر حریفان در مسیر پیش روی خود در این فصل داشته باشند.