گلی از وینگ بک چپ، آلبرتو مورنو، به اضافه دو گل از ادم لالانا و یک گل به خودی عجیب از جونجو شلوی موجبات پیروزی قرمزها را فراهم آورد. تک گل تسلی بخش گیلفی سیگوردسون در نیمه دوم در تسکین گری مانک بی تأثیر بوده است. لیورپول اکنون با عبور از قوها در جدول، سال را در رده هشتم به پایان رساند، رتبه ای پایین. اما نمایش قرمزها باعث روحیه گرفتن برندان راجرز شده است. اما آنکه در این قضایا نقشی نداشته، ماریو بالوتلی است. سوپر ماریو، که تنها 10 دقیقه به عنوان یار تعویضی در این دیدار به میدان رفت، اکنون زیر فشار زیادی قرار دارد تا دوباره خود را به افکار برندان راجرز تحمیل کند.
برندان راجرز پیش از برد قبلی لیورپول در باکسینگ دی در زمین برنلی، دلیل نیمکت نشینی ماریو را توضیح داد. راجرز اعلام کرد که «از کار با ماریو متوجه شده ایم که او کسی است که در و حوالی محوطه جریمه بهتر کار می کند. این سطح از پرسینگ و شدت جزئی از بازی او نیست. بهترین بازی ما هنگامی خود را نشان می دهد که پرسینگ را شدیداً انجام می دهیم. امسال به خاطر بازیکنانی که داریم، مجبور شدیم این را تغییر دهیم.
«ما تلاش کردیم که راه حل بازگرداندن آن شدت و ریتم را بیابیم و فکر می کنم که آن را دیده ایم. برای ما کلیدی است، آن فشار شدید در یک سوم دفاعی حریف. این مسئله برای ما بستر لازم برای کنترل توپ و پیش روی را فراهم می کند.» واضح است که این خصوصیات از نگاه راجرز در بالوتلی وجود ندارند. وی قبلاً این مهاجم را یک «ریسک حساب شده» معرفی کرده بود اما اکنون به نظر این ریسک جواب نداده است. در بازی دوشنبه با سوانزی، شدت، فشار و پرسینگ مثبت لیورپول بر همه نمایان بود و عجیب نیست که همه این ها زمانی رخ دادند که بالوتلی در ترکیب تیم حاضر نبود.
راجرز نباید این را بازگشت بنامد اما دوشنبه در آنفیلد شاهد کلاس بالا و هوشی بودیم که از خصوصیات لیورپول موفق فصل 14-2013 به شمار می روند. نکته کلیدی این مسئله، تغییر روش راجرز به سیستم 1-2-4-3 است: خط دفاعی سه نفره ای از امره جان، مارتین اشکرتل و ممدو ساخو فشار وارده توسط سوانزی را جذب می کردند و این به خط میانی قرمزها اجازه یورش بردن به سمت قوها را می داد. جلوتر از این دفاع، خاویر مانکییو و آلبرتو مورنو در نقش وینگ بک به خوبی و راحتی بین دفاع و حمله جابه‌جا می شدند. گل مورنو شاهدی بر این مدعاست.
بازگشت فیلیپه کوتینیو به فرم ایده آل اش، که به لطف حمایت فوق العاده لالانا و رحیم استرلینگ انجام شده، به بازی خوب لیورپول کمک بسیاری کرده است. طی پیش فصل، راجرز از اهمیت کوتینیو در سیستم اش سخن گفته و او را «مغز» لیورپول نامید و «کسی که باعث می شود تیم بتواند عمل کند و حرکات جلوی توپ را دریافت می کند.»
عملکرد این شماره 10 در دوشنبه شب نشان داد که چرا مربی این همه به او بها می دهد. کوتینیو با 75 بار دریافت توپ، بیش تر از همه لیورپولی ها در جریان بازی تیم اش دخیل و با دادن 54 پاس، موثرترین عنصر تهاجمی راجرز نیز بود. وی با ثباتی چشم گیر و هوشمندی خاصی باعث شکوفایی تیم می شود. پاس بی نظیرش در روند به ثمر رسیدن گل دوم لالانا، نشانه ای از عملکرد استادانه او در این بازی بود. علاوه بر این، کوتینیو با ثبت چهار تکل صحیح، مثال اعلای شدت مورد نیاز راجرز بود. فقط لالانا و مانکییو بیش از او تکل صحیح داشتند.
سیستم لیورپول، که در اوج خود روان، منسجم و وحشتناک است، در این روش پرشدت شکوفا شد. دیدن چهره محزون بالوتلی به هنگام ورود در دقیقه 83 به جای رحیم استرلینگ، جای تعجب نداشت. راجرز اخیراً اعلام کرد که «اگر قرار باشد تیم [به بالوتلی] از روی نیمکت نیاز داشته باشد، وی باید به آن عادت کند.» نمایش لیورپول در دوشنبه، که از یک گزینه تهاجمی پویا و خلاق الهام گرفته بود، این نقش بالو را تثبیت خواهد کرد.
منظور از آن مهاجم، طبیعتاً، استرلینگ بود: گرامی ترین استعداد جوان لیورپول. راجرز هفته پیش از تناسب استرلینگ با نقش جدیدش به عنوان مهاجم در سیستم 1-2-4-3 خود صحبت کرد. این سرمربی گفت: «بعضی بازیکنان شماره 9 خالص هستند اما با بلوغ دوران بازیگری [استرلینگ] فکر می کنم این توانایی را نشان خواهد داد. معتقدم که به مرور زمان شاهد افزایش آمار و ارقام رحیم خواهید بود. حاصل گل ها و پاس گل های سال پیش او احتمالاً حوالی 10 تا 15 است که برای او نتیجه بسیار خوبی است.» واضح است که راجرز، استرلینگ را یک مهاجم گل زن می بیند؛ شماره 31 مرسی سایدی ها با 4 گل در لیگ، برترین گل زن مشترک لیورپول است اما بالوتلی هنوز در لیگ نتوانسته گل زنی کند.
استرلینگ دوشنبه تأثیر همیشگی اش را نداشت که به احتمال بسیار زیاد، به خاطر 1627 دقیقه ای است که تا کنون در لیگ برتر این فصل بازی کرده است، بیش از هر بازیکن دیگری از لیورپول. فارغ از این ها، حرکات این مهاجم در حال حاضر نزدیک ترین چیز به استوریج مصدوم هستند و این در موفقیت تیم اش در برابر سوانزی نقشی کلیدی داشت و علی رغم نمایشی خسته، استرلینگ باز هم 5 شوت در چارچوب داشت که نقش خلاقیت کوتینیو را نباید در این مسئله نادید گرفت.
وقتی بالوتلی به بازی آمد، حرکات تهاجمی لیورپول افت فاحشی کردند. این بازیکن از قدرت تحرک و شدت بازی بالای استرلینگ بی بهره است؛ استرلینگی که در 20 سالگی از خرید 16 میلیون پوندی تیم بهتر است. با بازگشت احتمالی استوریج در سال جدید، راجرز می تواند بعد از نمایش امیدوارکننده دوشنبه شب در آنفیلد، به چیزهای بسیار بهتری چشم بدوزد.
شاید لیورپول بازگشته باشد اما هزینه این بازگشت، ماریو بالوتلی است. اکنون این مهاجم با بازشدن قریب الوقوع پنجره زمستانی نقل و انتقالات، برای یافتن نقش اش در باشگاه زیر فشار قرار گرفته است.
یادداشت جک لاسبی برای خبرگزاری بلیچر ریپورت
