روباه شنی (Vulpes rueppelli) یکی از گونه‌های خاص و جذاب خانواده روباه‌ها است که به دلیل ویژگی‌های منحصر به فردش مورد توجه قرار گرفته است. از این حیوان کمیاب اخیرا توسط محیط‌بانان ایران عکس‌برداری شده.
محمدرضا شکرگزار، رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان فردوس گفت:
روباه شنی یکی از گونه‌های کمیاب و زیبای حیات وحش مناطق حفاظت شده مظفری و پناهگاه حیات وحش رباط شور است که برای چندمین بار در سالیان اخیر توسط محیط‌بانان تصویربرداری شده است.
وی اظهار کرد:
این حیوان نسبت به روباه معمولی جثه کوچک‌تر اما گوش‌های بلند و پهن‌تری دارد و پنجه‌های حیوان دارای موهای بلندی است که آن را از گرمای داغ بیابان محافظت می‌کند، روباه شنی از حشرات و جونگان کوچک و خزندگان و لاشه حیوانات تغذیه می‌کند.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست فردوس تصریح کرد:
شکار به وسیله سگ‌های گله یکی از عوامل اصلی کاهش نسل این حیوان زیباست که نیاز است دامداران و چوپانان توجه ویژه‌ای به این موضوع داشته باشند.
معرفی کامل روباه شنی
زیستگاه روباه شنی
روباه شنی عمدتاً در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی شمال آفریقا و خاورمیانه زندگی می‌کند. این حیوان به خوبی با شرایط سخت محیطی سازگار شده و می‌تواند در دماهای بالا و کم‌آبی زنده بماند.
ظاهر روباه شنی
این روباه دارای پشم نرم و نازکی است که معمولاً رنگ آن بین زرد تا قهوه‌ای روشن متغیر است. گوش‌های بزرگ و نسبتاً بلند او به او کمک می‌کند تا صداها را بهتر بشنود و همچنین در تنظیم دما مؤثر است.
رفتار اجتماعی روباه شنی
روباه شنی معمولاً حیوان تنهایی است، اما در برخی موارد ممکن است در گروه‌های کوچک دیده شود. این حیوانات بیشتر شب‌زی هستند و فعالیت‌های خود را در طول شب انجام می‌دهند.
غذای روباه شنی
رژیم غذایی روباه شنی شامل جوندگان، حشرات، و میوه‌ها است. او به خوبی می‌تواند در جستجوی غذا در شب به شکار بپردازد و از توانایی‌های خود برای پیدا کردن غذا استفاده کند.
تولید مثل روباه شنی
فصل جفت‌گیری روباه شنی معمولاً در بهار است. پس از دوره بارداری حدود ۵۰ روزه، ماده روباه معمولاً بین ۲ تا ۶ توله به دنیا می‌آورد که در لانه‌ای زیرزمینی نگه‌داری می‌شوند.
وضعیت حفاظت از روباه شنی
روباه شنی به عنوان یک گونه کم‌خطر در فهرست اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار دارد، اما تغییرات اقلیمی و تخریب زیستگاه‌ها تهدیداتی برای بقای او به شمار می‌روند. حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی این حیوان ضروری است تا نسل‌های آینده نیز بتوانند از آن بهره‌مند شوند.
