طرفداری | جواد نکونام از نظر میانگین کسب امتیاز عملکرد خوبی در استقلال داشت و میانگین کسب امتیاز توسط او از مربیانی مثل امیر قلعه نویی و فرهاد مجیدی هم بالاتر است اما 2 عامل باعث شد او جایگاه خود در استقلال و پایگاه خود در میان هواداران تیم استقلال را از دست بدهد.
کیفیت پایین بازیهای استقلال از نظر تاکتیک های تهاجمی و تماشاگر پسند و ورود بیش از اندازه جواد نکونام به حاشیه ها و درگیری در روابط داخلی باشگاه، باعث شد او از میان گزینه های محبوب و مورد دلخواه هواداران و مسئولان باشگاه طرد شود، رفتار او به گونه ای بود که حتی در صورت قهرمانی در لیگ سال گذشته هم نظر مدیریت کلان مجموعه را برای ادامه همکاری در این تیم مجاب نمی کرد.
ناکامی در 5 هفته ابتدایی لیگ و شکست در شهرآورد، بهانه ای به جا برای مدیریت بود تا کنار گذاشتن او را مشروع جلوه دهد که اینگونه هم بود، خصلت ذاتی و ژنتیکی باشگاه های مردمی مثل استقلال و پرسپولیس، بروز اختلافات و هیجانات حاشیه بر انگیز را بر نتابیده و این گونه مسائل داخل تیمی را بزرگترین فتنه درون تیمی می داند.
نکونام از استقلال رفت اما او در فوتبال ایران باقی خواهد ماند و به زودی شاید با هدایت تیمی دیگر به فوتبال برگردد اما سابقه دو دوره مربیگری اخیر او در فولاد و استقلال نشان می دهد توان تعامل با مدیریت و سازمان درون تیمی را نداشته و تلاش دارد در دورانی که عصر سیاه "حرف فقط حرف من است" در فوتبال ایران رو به زوال است، او نتواند با این تفکر کار کند و به درستی نتیجه بگیرد.
سالها بعد فوتبال ایران نتیجه او را در فولاد با کسب عنوان قهرمانی سوپرجام و جام حذفی و کسب 72 امتیاز در 35 بازی برای استقلال را موفق خواهد دانست اما نوع رفتار او سازنده یک تناقض بزرگ و تاریخی در عملکرد اوست. چگونه مردی اینگونه قابل قبول نتیجه گرفته و با آن که از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال کشورش بوده اما پایگاه اجتماعی و مردمی قابل توجهی نداشته و کمتر مدیری حاضر می شود با کسی که همه را دشمن می پندارد کار کند.
جواد نکونام می تواند با اصلاح رفته رفته الگوی رفتارش و انتخاب مشاوران و دستیاران منطقی تر و صاحب آرامش، کشتی توفان زده سابقه مربیگری خود را ابتدا به ساحل رسانده و سپس شروع به ماجراجویی های تازه کند.
جواد نکونام باید با تلاش خود در رفع نواقص فنی و رفتاری، جواد نکونام بهتری را برای خودش و برای فوتبال ایران بسازد.
