طرفداری | یارنو سارینن (Jarno Saarinen) متولد 11 دسامبر 1945 در شهر تورکوی فنلاند بود. او در 15 سالگی به عنوان کارگر کارخانه تولید موتور و دوچرخه فنلاندی تونتوری-پوچ مشغول به کار شد؛ محصولاتی که به نام پوچ مونتاژ می‌شدند. سارینن که بعد از کار در کارخانه، به موتورسیکلت علاقمند بود در مسابقات مختلف موتور شرکت کرد. او در مسابقه موتورسواری در یخ (آیس ریسینگ)، حضور فعالی داشت و در یکی از این مسابقات به جایگاه دوم رسید. در سال 1965، سارینن برنده مسابقات آیس ریسینگ 250 سی‌سی فنلاند شد. ورزش آیس ریسینگ به دلیل سرمای فنلاند، در این کشور طرفداران زیادی دارد.
او سپس به سمت حضور در مسابقات جایزه بزرگ موتورسواری (موتوجی‌پی) و سرعت در جاده، گرایش پیدا کرد و خود را مهیای ورود به آن کرد. اولین مسابقه جایزه بزرگ او در مسابقات موتو جی‌پی فنلاند در سال 1968 رقم خورد که سارینن سوار بر پوچ 125 سی‌سی خود به رتبه یازدهم دست یافت. او سبک جدیدی را در سواری موتور داشت و در آن زمان، به آن سبک مطرح شده بود. کنی رابرتز، قهرمان سالهای بعد این رشته، تحت تاثیر سبک سواری سارینن بود و سعی بر الهام گرفتن از او داشت. او در موتوجی‌پی 1970 شرکت کرد و موفق به کسب رتبه چهارم در کلاس 250 سی‌سی با 57 امتیاز شد. در مسابقات سال 1971، سارینن به رقیبی جدی برای جاکومو آگوستینی، موتورسوار مطرح ایتالیایی تبدیل شد. آگوستینی در راند هفتم مسابقات در کشور چکسلواکی، دچار نقص فنی در موتور خود شد و همین باعث شد سارینن برای اولین مرتبه در تاریخ موتورسواری خود، به عنوان برنده یک راند، شناخته شود. او در کلاس 350 سی‌سی با پیشروی از موتورسوارانی مثل تونی جفریز و آگوستینی، به رتبه اول راند هفتم برسد. رتبه اول در این فصل موتوجی‌پی برای سارینن در راند یازدهم و دوازدهم کلاس 350 و راند دوازدهم کلاس 250 نیز تکرار شد. نتایج نهایی این فصل، رتبه دوم کلاس 350 و رتبه سوم کلاس 250 را برای این موتورسوار فنلاندی ثبت کرده بود. موتور سارینن در این فصل، یاماها بود. آگوستینی نیز مقام اول این فصل موتوجی‌پی را با موتور ام‌وی آگوستای خود به دست آورد.
سبک معروف سارینن در موتورسواری که زانوهای خود را مماس با زمین نگه می‌داشت (شماره 48)
در مسابقات سال 1972، سارینن با قهرمانی در راندهای هشتم، نهم، دهم و دوازدهم کلاس 250 سی‌سی، با 94 امتیاز به قهرمانی این کلاس دست یافت. او در کلاس 350 نیز با سه پیروزی در راندهای اول، دوم و دهم بعد از آگوستینی، با 89 امتیاز نایب قهرمان شد. موتوجی‌پی 1973، آخرین حضور این موتوسوار فنلاندی در این مسابقات بود. او در کلاس 500 نیز حضور پیدا کرد و در دو راند اول آن پیروز شد. در کلاس 250 نیز، سارینن برنده سه راند اول شد تا یکی از شانس‌های جدی تصاحب رتبه اول دو کلاس متفاوت این فصل موتوجی‌پی باشد. با این وجود، در راند چهارم کلاس 250 در مونزای ایتالیا، رنزو پازولینی موتورسوار ایتالیایی در میانه مسیر لیز خورد و بعد از برخورد به گارد رِیل، درگذشت. موتور پازولینی سپس به سمت یارنو سارینن پرتاب شد و منجر به شکستن کلاه ایمنی او شد. در نتیجه این برخورد، این موتوسوار فنلاندی با یک موتورسوار دیگر برخورد کرد و بعد از جراحات زیاد درگذشت؛ این سانحه، پایانی تلخ برای این موتورسوار فنلاندی بود. سارینن که با توجه به افت آگوستینی، شانس خوبی برای کسب رتبه اول در دو کلاس مسابقات را داشت، با این سانحه جان خود را از دست داد. به دلیل درگذشت سارینن و پازولینی، مسابقات کلاس 250 و 500 این فصل موتوجی‌پی در راند چهارم، به تعویق افتاد و درنهایت، دیگر برگزار نشد. بیشتر از 14 موتورسوار در این حادثه آسیب دیدند اما فقط دو مورد منجر به مرگ شد. گفته می‌شود علت این حادثه، وجود لایه نازکی از روغن در پیست جاده بوده که منجر به لغزیدن موتور پازولینی شده است.
مرگ سارینن، باعث شد تا ایمنی موتورسواران در مسابقات مختص به این وسیله نقلیه، به یک دغدغه تبدیل شود. بسیاری از موتورسواران، تلاش کردند تا مقامات برگزارکننده را به تامین ایمنی بهتری برای شرکت‌کنندگان ترغیب کنند. شش سال بعد از مرگ سارینن، تغییراتی در محیط برگزاری موتو جی‌پی و همچنین حذف برخی مسابقات خطرناک آغاز شده بود. سارینن در 20 مِی 1973 و در 27 سالگی درگذشت. بعد از درگذشت یارنو در ایتالیا، نام او در این کشور بسیار مطرح شد و بسیاری از خانواده‌ها ترجیح دادند برای زنده‌ماندن یاد او، نام پسرانشان را یارنو بگذارند. از جمله افراد مشهوری که در این دهه همنام موتورسوار فقید فنلاندی شدند، یارنو ترولی، راننده مطرح فرمول یک بود.
