چه روشن چه بی سایه دل باختیم داریوش
چه روشن چه بی سایه دل باختیم
چه ساده چه ساده غزل ساختیم
چه ناباور از اخرین سطر طلوعی دوباره درانداختیم
چه بی خاطره بی نفس بی نگاه
کبوتر پراندیم از عمق چاه
نه از نامه ای عطر یاری رسید نه چنگ پلنگی خطی زد به ما
بکش نعره تا اوج ناروزگار خوشا اخرین رقص بر بامداد
بکش نعره تا اوج ناروزگار خوشا اخرین رقص بر بامداد
در این یورش تیشه دستان به باغ بگیر از درختان بی سر سراغ
ستاره میاندار میدان نشد در این قحط سان صدا و چراغ
در این شب به شب هفته ی دل گداز صدا را به نام نفس بر نباز
در ایوان باران نفس تازه کن از این حنجره خنجری تازه ساز
بکش نعره تا اوج ناروزگار خوشا اخرین رقص بر بامداد
بکش نعره تا اوج ناروزگار خوشا اخرین رقص بر بامداد
به پیغام هر قاصد بد خبر نزن بوسه ای گل به تیغ تبر
نزن بر زخم ناسوز درد صدا را به معراج وحشت نبر
نگو اسم شب را به شب باوران نسوز از تب اینهمه ناگهان
ببین آرش قصه بر قله نیست پس از این تویی و زه این کمان
بکش نعره تا اوج ناروزگار خوشا اخرین رقص بر بامداد
بکش نعره تا اوج ناروزگار خوشا اخرین رقص بر بامداد
بکش نعره تا اوج ناروزگار خوشا اخرین رقص بر بامداد
بکش نعره تا اوج ناروزگار خوشا اخرین رقص بر بامداد
