سال ۱۳۸۷
بیت : مهدیار آقاجانی
؛[مقدمه]؛
صفر بيست و يکه (021) پسر
؛[قسمت اول]؛
من پا برجام مثل دماوندم
هرجا صد تا قصه برازندت
دارم هماهنگن
با من خیابون و مردم
تو هم اینو درک کن
اگه جا من بودی
خیابونو خاص می دیدی
نه یه جا معمولی
من چه حالم زودی خوب میشه وفتی پا بر جام
کوچیکه هر کی با حرفاش
سعی کنه منو خار کنه
آلبوم اول اومد
تهران هار شده
چون می خواد بدونه چی میگم ازش کنجکاوه
فاصله‌ی خیابون با یه آهنگ خودکاره
دلیلشم اینه که همیشه واقع‌بینم
چیزایی که تعریف می کنمو، آره دیدم
هیچکس، هرچی قلم بخواد بش داده
تا که دنیا اونو به یاد بسپاره
برو بیداد
؛[همخوان: بیداد و هیچکس]؛
منم پا برجام
من پا بر جا مثه دماوندم
منم پا برجام
من پا بر جا مثه ايرانم
منم پا برجام
اگه زمينم خوردم ايستادم
منم پا برجام
من پا برجام
؛[قسمت دوم]؛
من پا برجام مثه ایرانم
اگه زمینم خوردم ایستادم
چون که این کاره ام
من حواسم جمعه
عزمم جزمه
حرفم حرفه
من حواسم هست که دشمن چی میگه
تلفاتم هست به جا
به ما نمی خورن دشمنا
اما خیلی فرصتها از اون اول نبودن
من
هر روز زحمت کشیدم این طوری شدم
هَه، حسودن په
کسایی که میگن هیچکس زره وله
حسادت بی فایده‌ست، دِ بده بره
اگه بخوابم و خودکارم روی میز باشه
چند تا آلبوم قبل بیداریم داده
من از هیچی شدم هیچکس
هیچوقت، کاری نمی کنم که بخوام کله پا بشم
ما تو خیابونیم آشغال سر به ما بزن
؛[همخوان: بیداد و هیچکس]؛
منم پا برجام
من پا بر جا مثه دماوندم
منم پا برجام
من پا بر جا مثه ايرانم
منم پا برجام
اگه زمينم خوردم ايستادم
منم پا برجام
من پا برجام
؛[قسمت سوم]؛
من پا برجام چون که گرگ‌نمام
مشکلات جامعه قطب، من قطب نمام
باور نمی کنی، چرا؟ خُب برات
چند تا آهنگ رو می کنم تا موهای تنت سیخ شن
تأثیر بگیری و بفهمی هیچکس
بیشتر از هر کس دیگه پیرهن پاره کرده
دلت پره بیا پیشم
تو هم درگیری با خیابونای این شهر
به مرگمَم خوشحالم چون صدام هست
میمونه تا جوونای بعد محو صدام شن
من استعدادم اینه که زنده گزارش تهیه میکنم از سطح شهر
پس هر پدر مادری میگن که این لامذهب چه قدر
زیادی راست میگه
و در سطح شهر
هستم که از خیابون بگم
چون که چشات بستَست یِکم
؛[همخوان: بیداد و هیچکس]؛
منم پا برجام
من پا بر جا مثه دماوندم
منم پا برجام
من پا بر جا مثه ايرانم
منم پا برجام
اگه زمينم خوردم ايستادم
منم پا برجام
من پا برجام
؛[قسمت پایانی]؛
یه مرد هیچ وقت زمین نمیخوره
به جون مادرت
نمی دونم این و اون بگن که ما ان
و چه می دونم خودشونو جا ما بزنن و
نمی دونم پاپوش درست کنن و ...
نمیشه داداش
نمیشه
راه نداره
چون که ما همیشه
ما پابرجاییم
