طرفداری | ساره جوانمردی که طلای پارالمپیک ۲۰۲۴ در رشته تپانچه را تصاحب کرد و با کسب ۴ مدال طلا و یک مدال برنز در ۴ دوره حضور خود در بازی های پارالمپیک، عنوان پرافتخارترین بانوی المپیکی ایران را از آن خود نمود، از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.
معمولا قهرمانان پس از کسب مدال و به واسطه شور و شعف ناشی از آن، همه چیز و همه کس را خوب توصیف می کنند و گاه در بیان آن به اغراق نیز روی می آورند اما پرافتخارترین بانوی المپیکی کشور، در هنگام خداحافظی از دنیای قهرمانی که با کسب مدال طلا نیز توام بود، چنین عکس العملی را نداشت و حتی واقعیتی تلخ را ابراز داشت:
هرچه به دست آوردم حاصل همت و غیرت خودم بود وگرنه از کمبود امکانات و مشکلات ما که همه باخبرند!
سخن ساره جوانمردی، واقعیتی تلخ و دردناک اما کتمان ناپذیر است و دردناک تر اینکه، چنین سخنی را قهرمانی پرافتخار بیان می کند نه ورزشکاری شکست خورده که بخواهیم سخنش را توجیه و بهانه در عدم توفیقش تلقی کنیم!
در همین پارالمپیک، عکسی از دیگر قهرمان مدال آور کشورمان - امیرحسین علیپور - مخابره شد که با کفش پاره طلای رقابت های پرتاب وزنه را از آن خود کرد. در بازی های المپیک ۲۰۲۴ که مدت زیادی از اتمام آن نمی گذرد هم علیزاده - صخره نورد با اراده کشورمان - که با صدم ثانیه از رسیدن به عنوان بازماند، با چشمانی اشک بار از نبود امکانات حداقلی تمرینی به شدت گلایه داشت... و در ورزش ما، از این حقایق تلخ به وفور یافت می شود!
دردناک ترین وجه ماجرا آنجاست که کشوری هستیم دارای ثروت و در عین حال هدر رفت نامقبول آن. اما سهم افتخار آفرینان کشور از داشتن امکاناتی شایسته برای به اهتزار درآوردن پرچم ایران، کمترین هاست! لابد جایز نبوده است که بخشی از آن بالغ بر ۹۰۰ تریلیون پولی که بانک ها به کارمندان خود وام داده اند و وزیر فعلی اقتصاد در توجیه آن از حق و حقوق همکاران بانکی اش می گوید خرج ورزش و امکانات افتخار آفرینانش شود تا قهرمانانمان حتی پس از کسب مدال طلا در مهم ترین عرصه جهانی، این چنین شاکی و گلایه مند نباشند یا کفش پاره قهرمانی سوژه عکاسان جهانی نشود؟!
از فقر بدیهی امکانات و اماکن ورزش کشور به رغم وجود چنین پول هایی، مثنوی ها می توان نوشت و مرثیه ها باید سرود، اما چون گوش شنوایی نیست، این هم اتلاف نوشته ها و سروده هاست!
آیا درد دیرینه ورزش و ورزشکاران ایرانی منجر به آگاهی واقعی و تغییر عملی رویکردها در دستگاه ورزش کشور و شخص احمد دنیامالی - وزیر فعلی ورزش - خواهد شد یا سیاست های کنونی با قدرت از افتخار آفرینی های بیشتر، اصلاح امور و رساندن ورزش به جایگاه شایسته اش جلوگیری خواهد کرد؟
