منتظر بودیم تا «داریوش» جرقه‌ای بزند و امیدی در دل ما ایجاد کند، اما حالا که به انتشار قسمت هفتم نزدیک می‌شویم، با محصولی مواجهیم که به‌نظر نمی‌رسد توفیقی در انتظارش باشد. «داریوش» نه‌تنها به نتیجه مطلوب نرسیده، بلکه کیفیت پایین آن می‌تواند تبعاتی به همراه داشته باشد.
چرا سریال داریوش مورد انتقاد قرار گرفت؟
در ادامه شما می‌دانید که چرا داریوش این‌روزها مورد انتقاد قرار می‌گیرد.
مورد اول | وعده‌های توخالی
پیش از پخش قسمت اول، تیم تبلیغات «داریوش» آن را با هیاهو معرفی کرد و توقعات مخاطبان را تا سطح سریالی در حد «پوست شیر» بالا برد. تیزر سریال با حضور هادی حجازی‌فر، ژیلا شاهی و مهرداد صدیقیان هم به این مقایسه دامن زد. با این حال، وقتی قسمت اول منتشر شد، می‌شد به زحمت آن را پذیرفت و امیدوار بود که داستان در قسمت‌های بعدی جان بگیرد. اما اکنون، با گذشت شش قسمت، «داریوش» نتوانسته از حد متوسط فراتر برود و حتی گاهی به آثار ضعیف خانگی نزدیک شده است.
مورد دوم | آسیب به پلتفرم
فیلم‌نت در سال‌های اخیر به رغم چند برنامه و سریال ناموفق، با آثاری شاخص توانسته پیشرفت کند. اما «داریوش» به جای آنکه کمکی به این پلتفرم باشد، برعکس عمل کرده است. پیش از این، فیلم‌نت با سریال‌هایی مثل «افعی تهران» و «در انتهای شب» توانست موجی ایجاد کند. اما اکنون با پذیرش سریالی کم‌کیفیت، به نظر می‌رسد که از دقت لازم در انتخاب محصولاتش غافل شده است.
مورد سوم | سردرگمی داستان
در هر قسمت از «داریوش» چندین اتفاق رخ می‌دهد، اما روایت با خساست و پراکندگی ارائه می‌شود. به جای تمرکز بر عمق داستان و شخصیت‌ها، کارگردان به تعلیق‌های بی‌جهت پرداخته که نتیجه‌ای جز دلزدگی مخاطب نداشته است. ساختار سریال هم با نقدهای جدی روبرو است؛ به عنوان مثال، صفحه اینستاگرامی آرت تاکس به اجرای ضعیف در بخش‌های فنی، کارگردانی و بازیگری اشاره کرده است.
مورد چهارم | نارضایتی‌های گسترده
سازندگان «داریوش» و مدیران فیلم‌نت نباید فریب تمجیدهای محدودی را بخورند. آنچه که مشخص است، نارضایتی گسترده مخاطبان است که به وضوح از کیفیت سریال ناراضی هستند. انتقادات بیشتر به کم‌محتوا بودن داستان و سردرگمی شخصیت‌ها بازمی‌گردد. ژیلا شاهی که در «پوست شیر» عملکردی تحسین‌برانگیز داشت، این بار نتوانسته رضایت مخاطبان را جلب کند و شاید بهتر بود که برای شخصیت مهم لیلا انتخاب نمی‌شد.
