هُندوراس با نام رسمی جمهوری هندوراس کشوری است در شمال آمریکای مرکزی. پایتخت آن تگوسیگالپا است. جمعیت این کشور ۹٫۸ میلیون نفر و ۹۰ درصد مردم آن از تبار مستیزو (آمیخته از اروپایی و سرخ‌پوست) هستند. واحد پول این کشور لِمپیرا و زبان رسمی آن اسپانیایی است. چند فرهنگ قدیمی مهم سرخ‌پوستان از جمله تمدن مایا در هندوراس حضور داشتند. این منطقه در سده شانزدهم از سوی اسپانیایی‌ها تصرف شد و در سال ۱۸۲۱ از اسپانیا استقلال یافت و از آن زمان نوع حکومت آن جمهوری است.هندوراس به خاطر مواد معدنی و میوه‌های گرمسیری خود و به تازگی نیز به خاطر صادرات پوشاک به بازارهای جهانی معروفیت دارد.
واژه هُندوراس در زبان اسپانیایی به معنی «ژرفا» است. برای توصیف این نام دو نظریه ارائه شده‌است: یکی این‌که این نام به خلیج تروخیو به عنوان لنگرگاهی عمیق اشاره دارد. دوم این‌که به جمله‌ای اشاره دارد که گفته می‌شود کریستف کلمب در این محل به زبان آورده به این مضمون که «خدا را سپاس که آن اعماق را ترک کردیم.» در دوران پیش از کریستف کلمب، منطقه هندوراس امروزی بخشی از محدوده فرهنگی سرخ‌پوستان آمریکای میانه بود. در غرب آن تمدن مایا صدها سال رواج و رونق داشت. مرکز حاکمان تمدن سرخ‌پوستی در محدوده هندوراس شهر کوپان بود. نوادگان امروزی مایاهای هندوراس مردم قوم چورتی هستند که در غرب کشور سکنی دارند.
اسپانیایی‌ها در سال ۱۵۲۴ به رهبری هرنان کورتز به هندوراس رسیدند و نیروهای مسلح خود را از مکزیک به این منطقه آوردند. اسپانیایی طی دو دهه پس از آن به تسخیر مناطق زیادی از هندوراس پرداختند اما بومیان، به ویژه قوم لمپیرا مقاومت زیادی کردند و بسیاری از مناطق شمال کشور، ازجمله پادشاهی میسکیتو، هیچ‌گاه به دست اسپانیایی‌ها نیفتاد. پس از تصرف هندوراس به‌دست اسپانیایی‌ها، هندوراس بخشی از پادشاهی گواتمالا در امپراتوری گسترده اسپانیا در بَرّ جدید به‌شمار آمد. تروخیو و گراسیاس مراکز شهری اصلی در هندوراس بودند. اسپانیایی‌ها در حدود سیصد سال بر هندوراس فرمان راندند. هُندوراس در ۱۸۲۱ از سلطه اسپانیا آزاد گشت، ولی تا ۱۸۲۳ بخشی از مکزیک و تا ۱۸۳۹ بخشی از فدراسیون آمریکای مرکزی بود. هندوراس در طول مدت بین استقلال و اوایل قرن بیستم شاهد آشوب سیاسی مستمر و جنگ با کشورهای همسایه بود. نفوذ ایالات متحد آمریکا در این کشور فوق‌العاده بود، و دلایل عمده این امر سرمایه‌گذاری کلان شرکت قدرتمند یونایتد فروت در تولید موز بود. پس از جنگ داخلی کوتاهی در ۱۹۲۵، زنجیره‌ای از دیکتاتورهای نظامی تا ۱۹۸۰ بر این کشور حکومت کردند. از این تاریخ به بعد دولت‌های غیرنظامی میانه‌رو متمایل به مردم سالاری انتخاب شده‌اند.
اقیانوس اطلس از شمال، گواتمالا از مغرب، السالوادور و نیکاراگوآ به همراه خلیج فونسکا از جنوب و نیکاراگوئه از مشرق این کشور را احاطه کرده‌اند. بیش از سه چهارم هُندوراس کوهستانی است، و جلگه‌های ساحلی کوچکی نیز وجود دارد. رودهای مهم آن پاتوکا، اولوئا و بلندترین نقطه آن قله لاس‌میناس، به بلندی ۲۸۴۹ متر است. میزان بارندگی در زمین‌های پست استوایی بالاست (۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ میلی‌متر) و آب‌وهوا در مناطق کوهستانی آن معتدل‌تر و خشک‌تر است. مختصات جغرافیایی هندوراس ۱۵ درجه شمالی و ۸۶ درجه و ۳۰ دقیقه شرقی و مساحت آن ۱۱۲٫۰۹۰ کیلومتر مربع است. هندوراس ۸۲۰ کیلومتر خط ساحلی دارد. شهرهای مهم آن سان‌پدرو سولا و لاسیبا است.
اکثر مردم هندوراس در بخش کشاورزی و دامداری کار می‌کنند، ولی با وجود اصلاحات ارضی، سطح زندگی همچنان پایین است. موز کالای اصلی صادرات است، هرچند گوشت از اهمیت فزاینده‌ای برخوردار است. در این کشور منابع طبیعی کمی یافت می‌شود. مردم هندوراس بیشتر از تبار مستیزو هستند و دارای مذهب کاتولیک رومی هستند. درهندوراس اقوامی از کشور بلیز وجود دارند و با نزدیکی سیاسی آمریکای پروتستان به هندوراس در پایتخت این کشور پروتستانی‌ها زندگی می‌کنند که البته جمعیت آنان با وجود رشد در این سال‌ها اما هنوزدر اقلیت به سر می‌برند. مردم کشور هندوراس پوشش خاص خود را دارند. بانوان علاقه ای به استفاده از لباس های باز ندارند و اغلب باحجاب هستند. استفاده از روسری های دو رنگ در این کشور بسیار دیده می‌شود، در این کشور استفاده از رنگ های شاد در مراسم شادی و غم دیده می‌شود و رنگ های شاد بخشی از فرهنگ مردم کشور هندوراس محسوب می‌شود. بانوان علاقه به استفاده از جلیقه های خاصی دارند و لباس های پر چین با لایه های زیاد را دوست دارند.
جزایر خلیج هندوراس با سواحل شنی سفید، آب‌های فیروزه‌ای و صخره‌های مرجانی، بهشت علاقه‌مندان به غواصی و ورزش‌های آبی است. جزیره رواتان بزرگترین و محبوب‌ترین جزیره این مجمع‌الجزایر است. هندوراس دارای جنگل‌های ملی وسیعی است که زیستگاه گونه‌های متنوعی از گیاهان و جانوران است. پارک ملی کوکو (Cusuco National Park) یکی از معروف‌ترین پارک‌های ملی این کشور است. رودخانه‌های هندوراس فرصت‌های بی‌نظیری را برای ماجراجویی و ورزش‌های آبی فراهم می‌کنند. رودخانه پاتوکا (Patuca River) یکی از طولانی‌ترین رودخانه‌های این کشور است. دریاچه یوجوآ بزرگترین دریاچه طبیعی هندوراس و یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی این کشور است. این دریاچه که در غرب هندوراس واقع شده است، بهشت پرندگان و علاقه‌مندان به طبیعت به شمار می‌رود. کومایاگوئا یکی از زیباترین شهرهای استعماری هندوراس است که کلیساها و ساختمان‌های تاریخی آن به خوبی حفظ شده‌اند.
فکت‌های هندوراس
1- شهر باستانی کوپان، یکی از مهم‌ترین مکان‌های تمدن باستانی مایا، در این کشور قرار دارد. کوپان زمانی یک شهر پر رونق و یک مرکز مهم سیاسی، مدنی و مذهبی از قرن پنجم تا نهم بود.
2- دومین سد بزرگ مرجانی با نام مزوآمریکن، در کشور هندوراس قرار دارد. این مکان میزبان گونه های بی شماری از حیات دریایی پر جنب و جوش، از جمله ماهی های کمیاب، لاک پشت های دریایی، گاو دریایی و کوسه نهنگ است.
3- بیش از 80 درصد هندوراس را مناطق کوهستانی تشکیل می‌دهند. یکی از شناخته‌شده‌ترین رشته کوه‌های این کشور، رشته کوه Nombre de Dios است که از شمال غربی تا خط ساحلی شمال مرکزی امتداد دارد. علاوه بر این، مرتفع‌ترین نقطه این کشور Cerro Las Minas است که در ارتفاع 2,870 متری (9,416 فوت) از سطح دریا قرار دارد.
4- رصدخانه فضایی مایان کورتیس که توسط یونیسف تایید شده است، یکی از جاذبه‌های این کشور در بخش‌های تاریخی و علمی است. این رصدخانه، به عنوان شاهدی بر دانش نجومی پیشرفته ای است که مردم مایا در اختیار دارند. این رصدخانه نه تنها بر حفظ میراث نجومی تمدن باستانی بلکه بر انجام تحقیقات نجومی مدرن نیز تمرکز دارد.
5- هندوراس دارای تنوع زیستی زیادی است که بیشتر آن کمیاب و منحصر به فرد است. هندوراس با داشتن چندین پارک ملی و مناطق حفاظت شده مانند ذخیره‌گاه بیوسفر ریو پلاتانو، که در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز قرار دارد، تعهد خود را به حفظ میراث طبیعی خود نشان می‌دهد.
6- هندوراس دارای سنت غنی فستیوال‌هایی است که به بهانه‌هایی مثل تولد شخصیت‌های مذهبی یا عرضه غذاهای محبوب برگزار می‌شود. یکی از قابل توجه ترین کارناوال La Ceiba است که مهم ترین و پر جنب و جوش ترین جشن در کشور به حساب می آید. این فستیوال در شهر La Ceiba در هفته سوم ماه مه برگزار می شود و بازدیدکنندگان از سراسر جهان را به خود جذب می کند.
7- در اواخر قرن نوزدهم میلادی، اقتصاد هندوراس به شدت به صادرات موز وابسته بود و این کشور لقب «جمهوری موز» را گرفت.
................
آرشیو
