مطلب ارسالی کاربران
🔹یادی از سرباز شهید وطن «حسینعلی صدآفرین»
در سوم شهریور 1320 آنگاه که نیروهای شوروی از نقاط مختلف مرزی از جمله نمین به خاک ایران تجاوز میکنند؛تسخیر پاسگاه مرزی کلوز نخستین هدف آنها بود.
🔹فرمانده پاسگاه ژاندارمری،همراه با معدود نیروهای خود پاسگاه را ترک کرد و به او نیز گفت که پاسگاه را ترک کند. اما ژاندارم "جوانمرد"،حسینعلی صدآفرین تنها در پاسگاه ماند،با یک برنو.
🔹تنها با یک برنو ساعتها ستون نیروهای متجاوز را زمینگیر کرد و تعدادی از نیروهای دشمن را از پای درآورد. در نهایت متجاوزان،پاسگاه را به توپ بسته و ویران کردند.فشنگ های صدآفرین تمام شد. برنو را به دیوار کوبید و شکست و دست خالی با نیروهای اشغالگر درگیر شد.وقتی دستگیرش کردند،نخستین سوالی که از او پرسیدند، این بود: چرا سلاح خود را شکستی؟ پاسخ داد: برای سرباز ایرانی،سلاح چون ناموس است. آن را به دشمن نمی دهیم!
🔹سربازان دشمن که از ساعتها مقاومت یک سرباز ایرانی در مقابل یک ستون مجهز و کشته شدن همقطاران خود عصبی بودند،سر از تن صدآفرین جدا کردند.
اهالی او را در همان پاسگاه-که بعد از آن حماسه شگفت به پاسگاه صدآفرین معروف شد-به خاک سپردند.
