طرفداری | دوسال قبل که سعید اسماعیلی بعد از قهرمانی در مسابقات قهرمانی جوانان جهان، قول مدال طلای المپیک را داد، کمتر کسی برای این جوان دزفولی شانسی برای عمل به قول خود در المپیک را قائل بود، خصوصا زمانی که قهرمان جهان و المپیک، محمدرضا گرایی در این وزن، بی‌نظیر کشتی می‌گرفت و در تشک، کلکسیونی از انواع فنون ناب فرنگی را روی حریفان خود پیاده می‌کرد.
پیشرفت روز افزون او در مسابقات و شرکت در اردوهای مختلف از او چهره‌ای ساخت که نه‌تنها گرایی آماده را شکست داد، بلکه مدال طلای المپیک را نیز به دست آورد.
سختی مسیر او برای رسیدن به طلای المپیک تنها مربوط به مسائل فنی و ورزشی نبود؛ بلکه او برای تامین هزینه‌های ورزشی‌اش، همانند پدر خود به شغل شریف کارگری مشغول بود!
او 2 سال پیش در خصوص این موضوع، طی مصاحبه‌ای گفت:
همراه با مربی‌ام حمزه ارقش برای بنایی می‌رفتم، اما امسال که در اردوی تیم ملی بودم، نشد این کار را انجام دهم، الآن هم همه هزینه‌های رفت‌وآمد به‌عهده خودم بود، مربی‌ام (ارقش) به من کمک کرد و هم از جیب خودش و هم از دوستان پول جمع می‌کرد. یوسف حسین‌وند که قهرمان نوجوانان و جوانان جهان شده هم شاگرد ارقش است. او در تأمین هزینه‌های امسال من که ملی‌پوش شدم از دوست و آشنا کمک گرفت.
آن چیز که شیرینی این طلا را برای او بیش از پیش می‌کند، یادآوری تک‌تک زحمات و عرق‌هایی است که او در کارگری و برای رسیدن به رویای دیرینه خود (قهرمانی المپیک) کشیده و ریخته است.
سعید اسماعیلی، قهرمان دزفولی با نان کارگری، امشب شب باشکوهی را در پاریس برای خودش، خانواده‌اش و برای ایران رقم زد. این رویای سال‌های قبل سعید است که امشب محقق شد و فریاد شادی او پس از پایان مسابقه فینال، فریادی بابت به ثمر نشستن تک‌تک قطره‌های عرقی است که او برای درآوردن خرج خود و برای رسیدن به آرزوی دوران کودکی و نوجوانی خود ریخته است، بود.
ای کاش مسئولین شرایطی را رقم بزنند تا دیگر جوانان مستعد ایران که در رقابت‌های بین‌المللی می‌درخشند مجبور نباشند برای فراهم کردن خرج ورزش خود کار کنند و تمام فکر خود را برای ورزش و بهتر کردن شرایط تکنیکی و جسمانی خود، متمرکز کنند و ای کاش به‌جای بها دادن بیش از حد به ورزشکارانی که نه‌تنها در زمینه‌های بین‌المللی افتخاری برای ورزش کشور به ارمغان نیاورده‌اند؛ بلکه ادعای مظلومیتشان تا آسمان هفتم رسیده است، هوای جوانان و نوجوانان امثال سعید اسماعیلی را داشتند.
به‌قول هادی عامل عزیز، شیر مادر و نان پدر حلالت دلاور.
24 میلیارد و دویست ملیون تومان پاداش، نوش جانت سعید!
