بعضی مواقع، حتی بهترین بودن هم کافی نیست.
در فصلی که یوونتوس علی رغم از دست دادن آنتونیو کنته، فصل موفقی را پشت سرگذاشت، آلگری نتوانست اولین جام فصل را برای هواداران بانوی پیر به ارمغان بیاورد. تأخیری که به خاطر حضور تیم رافائل بنیتز در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان در برگزاری سوپرکاپ در فصل جاری ایجاد شد، به نظر می رسد برای شاگردان مرد اسپانیایی پارتنوپی ارزشش را داشت.
علاوه بر فتح جام، شاگردان رافائل بنیتز، اعتماد به نفس شکسته خود را دوباره به دست آوردند. عدم صعود به لیگ قهرمانان و شکست در مرحله پلی آف و هم چنین عملکرد ضعیف در چند هفته اخیر سری‌آ، فصل تلخی را برای پارتنوپی رقم زده بود، امّا به نظر می رسد با قرار گرفتن در رده سوم جدول و فتح سوپرکاپ، آن‌ها با روحیه ای خوب به استقبال تعطیلات زمستانی و نیم فصل دوم خواهند رفت.
در طرف مقابل، از دست دادن جام قهرمانی برای شاگردان مکس آلگری، غیرقابل هضم بود، آن‌ها در دو فصل اخیر این جام را بالای سر برده بودند، اگرچه آلگری همچنان کارنامه خوبی در نیم فصل حضورش در یووه از خود به ثبت رسانده است. صعود به مرحله بعدی لیگ قهرمانان اروپا و فاصله سه امتیازی با تیم رم، همچنان دست برتر آلگری در نیمه راه فصل 2014-2015 هستند.
شاید در نتیجه عملکرد آلگری را بتوان مثبت تلقی کرد، امّا او به وضوح در تیم نیز پیشرفت و ترقی حاصل کرده است. او سیستم تیم را در چهارمین هفته از لیگ قهرمانان به 4-3-2-1 تغییر داد و به وضوح محدودیت های پیشین تیم را در سیستم سه دفاعه برطرف کرد.
بدون شک، دوشنبه شب، شب ناکامی آلگری بود، همانطور که خود او نیز گفت: " همه چیز می توانست بهتر تمام شود." امّا بیش از آلگری، یک نفر بیشتر از همه کابوس این شکست را به همراه خود خواهد داشت: کاپیتان یوونتوس، جیانلوئیجی بوفون
سنگربان یوونتوس، شب فوق العاده ای را برای بانوی پیر رقم زد، او بار دیگر ثابت کرد همانطور که اغلب کارشناسان می گویند، او بیست سال است عملکردی یکنواخت و پایدار و بدون افت داشته است. او در چندین صحنه، ثابت کرد حتی در 36 سالگی هم با فاصله نسبت به دروازه بان های هم سطح خود برتر است.
شوت دقایق ابتدایی مارک همسیک که به تیر دروازه او خورد، بوفون با تجربه را بیدار کرد و یک سوپرواکنش چند دقیقه پس از این صحنه، گونزالو ایگواین را در گلزنی ناکام گذاشت. بوفون مشخصاً روی گل های خورده یوونتوس، نمی توانست نقشی ایفا کند، امّا او در وقت اضافه روی اشتباه مدافع تیمش بونوچی، بار دیگر ضربه تماشایی ایگواین را با سوپرواکنشی زیبا مهار کرد تا تیمش را به ضربات پنالتی امیدوار تر کنند.
بوفون آمده بود تا تیمش را از مخمصه نجات دهد، او پنالتی اول ناپولی را گرفت، امّا کارلوس توز متعاقباً با از دست دادن پنالتی، مرگ ناگهانی را برای یوونتوس رقم زد. بوفون دو بار دیگر پنالتی های مرتنس و کایخون را مهار کرد، امّا به متعاقب آن پریرا و کیه لینی، هم تیمی هایش نیز در گل کردن پنالتی خود ناکام بودند و سرانجام از دست دادن پنالتی پادویین، کام کاپیتان بیانکونری را تلخ تر از همیشه کرد.
بوفون یک بار دیگر چنین شبی را تجربه کرده بود و به نظر این اتفاقات برای او آشنا می رسید، او در فینال لیگ قهرمانان 2003، در ضربات پنالتی مقابل میلان یک بار تیمش را به بازی برگرداند، امّا باز هم، هم تیمی های سوپرمن جوان آن روزها نتوانستند کام هم تیمی آن روزهایشان و کاپیتان بعدهای بیانکونری را شیرین کنند.
بوفون بدون خوش وبش با کسی، سر به زیر و ناراحت به رختکن رفت، در شبی که مدافعین جلوی او ضعیف ظاهر شدند، او در نقش سوپرمن ایفای نقش کرد، امّا او که در اوایل فصل جاری در پانصدمین بازی اش در سری‌آ نیز 1-0 مغلوب جنوا شده بود، با تجربه ای تلخ نیم فصل اول را به فراموشی سپرد.
این اتفاقات و نمایش فوق العاده بوفون، درست هجده ماه پس از آن اتفاق افتاد که ریاست افتخاری باشگاه بایرن مونیخ، بکن باوئر، عنوان کرده بود که بوفون "یک بازنشسته " است. امّا بوفون بار دیگر ثابت کرد که بازنشستگی در آخرین سلول از ذهن او قرار گرفته است. در برهه ای که دروازه بانان جوانی چون دخه آ، نویر و کورتوا برای تیم هایشان خوش می درخشند، بوفون بازهم توجهات را به خود جلب کرد و نشان داد که با اتمام دوران فوتبالش فاصله بسیاری دارد.
خوشبختانه، معمولاً در شب‌هایی که خط دفاعی یوونتوس عملکرد همیشگی اش را ارائه دهد، بوفون چندان به زحمت نمی افتد، امّا او ثابت کرد که هر گاه کاری برای سوپرمن وجود داشته باشد، او آن جا حضور پیدا خواهد کرد.
به قلم Adam Digby از بلیچر ریپورت
