طرفداری | در آگهی تلویزیون اسپانیا که این مسابقه را پوشش می‌داد، تبلیغی در باره این بازی با این مضمون پخش شد؛ در این آگهی آلمانی آفتاب‌سوخته‌ای را درحالی‌که یک صندلی آفتاب‌گیر در کیف دارد نشان می‌دهد و جمله‌ای به اسپانیایی به گوش می‌رسد؛ «آنها از سرخی پوست رنج می‌برند و حالا از قرمزهای اسپانیایی رنج خواهند برد.»
در حقیقت، همه در این شب گیج‌کننده و نفس‌گیر رنج کشیدند. اسپانیا تا دقیقه ۸۹ پیش بود، عقب کشیده بود و به‌شدت تحت‌فشار قرار گرفته بود. آلمان، به طور کامل با بازیکنان تعویضی خود بازسازی و امیدوار شده بود و به نظر می‌رسید سرنوشت این مسابقه در دستان آنها قرار گرفته است. سپس، درحالی‌که سه دقیقه به پایان زمان باقی‌مانده در وقت دوم اضافی باقی‌مانده بود، میکل مرینو، هافبک اسپانیای با ضربه سر، با جهشی قدرتمندانه در آسمان پیروزی را برای اسپانیا در بهترین نبرد بزرگان یورو ۲۴ به ارمغان آورد. در آن لحظات، آلمان باید بار دیگر راه بازگشت را پیدا می‌کرد که خوب نکرد!
این مسابقه، بین دو تیم برتر تورنمنت، یک فینال پیش‌هنگام بسیار جذاب بود. دو غول فوتبال اروپا و تیم‌های روی فرم تورنمنت در برابر هم قرار گرفته بودند که با پیروزی ماتادورهای اسپانیایی پایان یافت. عذاب میزبان با این واقعیت تشدید می‌شود که در عدم غیبت دو جواهر فوتبال اسپانیا، لمینه یامال و نیکو ویلیامز که با بی‌احتیاطی مربی اسپانیایی، لوئیز دلافونته خیلی زود از بیرون کشیده شدند، شانس آن را داشتند تا ضربه کاری خود را به بهترین تیم تورنمنت وارد کنند.
برای مدتی شاهد بودیم، چرا وقتی این مسابقات تمام می‌شود، به طور حتم یامال و ویلیامز در میان بازیکنانی هستند که در مورد آنها صحبت‌های زیادی خواهیم کرد. پاس پر ابهت یامال، درست بعد از نیمه، این ورزشگاه قدیمی را ساکت کرد. این بازیکن ۱۶ ساله در دقیقه ۵۱ زمانی که آلوارو موراتا توپی را به او فرستاد، نگاه سریعی به محوطه جریمه انداخت. پسرک، آن را زمینی پشت هجده‌قدم به‌سوی دنی اولمو که همه آلمانی‌ها از او غافل بودند، قل داد و او توپ را به تور کوبید.
این گل برای شکستن قفل یک نبرد فیزیکی و تاکتیکی، سادگی نفس گیری داشت. این گل گواهی به استعداد اولمو، بازیکن بسیار خوبی که چهارفصل و نیم گذشته را در لایپزیگ سپری کرده است نیز بود. تا آن زمان، آلمان تیم فیزیکی و عضلانی‌تر بود و در خط میانی به‌خوبی نشان می‌داد عرضه را برای یامال و نیکو ویلیامز تنگ کرده است و ایلکای گوندوگان دائماً در اطراف رودری بود.
میزبان در زمانی که حمله می‌کرد، فوتبال مستقیم‌تری داشت و موقعیت‌های بهتری را ایجاد می‌کرد و کای هاورتز درحالی‌که همیشه در جا و مکان مناسبی قرار دارد، ولی طبق معمول موقعیت‌های خود را یکی پس از دیگری از دست می‌داد.
البته یک ضعف غیرمحتمل در قلب خط میانی آلمان وجود داشت: تونی کروس، فاقد تحرک برای همگام‌شدن با دوندگان اسپانیایی بود. اولمو، یامال، ویلیامز و پدری همگی نسبت به او برتری داشتند و از همان ابتدا کروس این را می‌دانست. هجوم و خطای او روی پدری در معاوضه‌های اولیه بازی باعث شد این بازیکن اسپانیایی با رگ‌به‌رگ شدن رباط‌های زانوی خود از زمین خارج شود. او اشک می‌ریخت، حق داشت؛ چون دیگر در این تورنمنت بازی نخواهد کرد.
تراژدی اسپانیایی کاملی بود. او دو سال بسیار بد را با مصدومیت پشت سر گذاشته بود و برای بازگشت دوباره از نظر روانی شدیداً تحت‌فشار بود و حالا این مصدومیت جدی‌تر و سخت‌تر از پیش به نظر می‌رسد. پس از گل افتتاحیه بازی، چرخش این شب پر پیچ‌وخم ادامه پیدا کرد و یولیان ناگلزمان مربی المان با تغییراتی که انجام داد تأثیر بیشتری از همپای اسپانیایی خود در روند بازی داشت.
روشی که او تیمش را برای یافتن گل تساوی سازماندهی کرد، طنین‌انداز بازگشت آلمان در برابر سوئیس در مرحله گروهی بود. ممکن است شما آن را فلسفه فوتبال قدیمی انگلیسی بنامید. نیکلاس فولکروگ به‌عنوان نوک حمله شماره ۹ کلاسیک از روی نیمکت به زمین آمد، و آلمان با دو گوش جلو کشید و اسپانیایی‌ها مجبور بودند به عقب‌نشینی در عمق زمین شدند.
فولکروگ درحالی‌که ناچو پیراهنش را می‌کشید با ضربه‌ای پایه تیرک دروازه را نشانه رفت. چهره او انعکاس ناامیدی مشابهی با بورسیا دورتموند در فینال لیگ قهرمانان را به رخ می‌کشید. مبارزه کرد تا از ناچو، بازیکن تعویضی که پیراهنش را می‌کشید، سپس هاورتز فرصت عالی را داشت تا دروازه خالی اونای سیمون، نامطمئن‌ترین و ضعیف‌ترین بازیکن اسپانیا را از فاصله ۳۰ متری باز کند و جمال موسیالا با نیمه اولی آرام، در نیمه دوم و دو وقت اضافه در بازی رشد کرد.
اما این بازیکن تعویضی، فلوریان ویرتس بود که روی ضربه سر روبه‌عقب عالی کیمیچ در داخل هجده‌قدم اسپانیا، آلمان را در دقیقه ۸۹ نجات داد و آنها و بازی را به وقت اضافه فرستاد. خاطرات بازگشت‌های معروف دوران گذشته المانی‌ها تداعی شده بود و به نظر می‌رسید ضربه نهایی را خواهند زد.
در این شرایط و ۳۰ دقیقه اضافی، اسپانیا بیش‌ازپیش غیبت یامال و ویلیامز را که در دقایق ۶۳ و ۸۰ از زمین خارج شده بودند را حس می‌کرد. اسپانیایی‌ها تمام هفته درباره "نفرین و طلسم میزبان" در تاریخ تورنمنت‌ها صحبت می‌کردند؛ آنها ۹ بار با کشورهایی که مسابقات را برگزار می‌کردند برخورد کرده بودند و در تمامی ۹ بار آن شکست خورده بودند! در آن لحظه احساس می‌شد دهمین شکست نیز در راه است.
ویرتس باید در نیمه اول وقت اضافه فرصت خوبی داشت تا آلمان را پیش بیندازد، ولی شانس خود را میلیمتری از کف داد. او می‌توانست «قهرمان ملی» و نجات‌دهنده مانشافت باشد اما مرد جوان، خودش و تمامی مردم آلمان را افسرده کرد. شانسی که شاید یکبار در خانه هر کسی را بزند.
آلمان در نیمه دوم وقت اضافه مورد خوبی برای پنالتی داشت. ضربه موسیالا به دست چپ کوکورلا اصابت کرد. آنتونی تیلور VAR نادیده گرفت، اگرچه پنالتی‌های بسیاری از طریق این فناوری کمابیش دردسرساز در این تورنمنت گرفته شده است. تیلور معتقد بود دست کوکورلا در حالت طبیعی خود قرار داشته است.
در کشاکش نبرد سرگرم‌کننده و پرحادثه و فینال زودرس میان غول‌های اروپا، اسپانیا گل پیروزی‌بخش خود را در دم دمای پایان وقت دوم اضافه به دست آورد، جاییکه همه در انتظار ضربات پنالتی بودند. اولموی بسیار عالی و بهترین بازیکن میدان، توپی را روی محوطه خطر ارسال کرد، آنتونیو رودیگر، مرینو را از دست داد، و او آزادانه با پروازی زیبا با ضربه سر در دقیقه ۱۱۹ قلب المان و المانی‌ها را بدجوری شکست.
حتی در تنگی وقت، ضربه سر فولکروگ از ۵ متری ناباورانه به خارج رفت و دنی کارواخال به دلیل جلوگیری از آخرین حمله لشکر آلمان از زمین اخراج شد. نفرین میزبانی مسابقات، باز هم یقه المان را گرفت. آخرین باری که کشور میزبان قهرمان اروپا شد، فرانسه در سال ۱۹۸۴ بود. اکنون حداقل ۴۴ سال خواهد شد تا شاید میزبان بازی‌ها در این رقابت‌های یورو به قهرمانی دست یابد.
ضمن آنکه آلمان‌ها اولین میزبانی هستند که در مرحله یک‌چهارم نهایی قهرمانی اروپا شکست‌خورده‌اند. این دیدار متأسفانه تاریخ تلخ دیگری هم خواهد داشت. این پایان راه برای تونی کروس بود که رسماً از فوتبال بازنشسته شد.
این پایانی نبود که این هافبک برجسته خواهان آن بود. او با جام قهرمانی اروپا میادین را ترک نخواهد کرد. کروس در طول این تورنمنت نشان داد در اوج بازی فوتبال را کنار گذاشت. بازیگری درجه یک، قابل حساب و باثبات. بیخود نبود ماتهاوس گفته بود؛ «بدترین فروش تاریخ بایرن مونیخ، فروش تونی کروس بود» و شرکت آدیداس به احترام او، کفش‌های 11pro خود را به نام تونی کروس آلمانی تغییر نام داد.
و اینک امید شماره یک قهرمانی از دید همه اسپانیا خواهد بود. دلا فونته سعی کرده ترکیب ثابت یازده نفر تیم را حفظ کند. محرومیت‌ها و مصدومیت پدری ممکن است او را مجبور به تغییر کند. اما اسپانیا تیم پر عمق و مستعدی است. هیچ یک از دو گل‌زن اسپانیا، اولمو یا مرینو، در مرحله یک‌چهارم نهایی حضور نداشتند. آنها گزینه‌های تاکتیکی دارند و از خط میانی هم گل می‌زنند. پس از غلبه بر میزبان، مطمئناً با شرایط فرانسه و تیم‌های باقی‌مانده، اسپانیا شانس عظیم قهرمانی است.
تاریخ به ما می‌گوید؛ اسپانیا گاهی نمی‌داند چه زمانی در مسابقات فوتبال شکست می‌خورد. در دقیقه ۱۱۶ آندرس اینیستا در فینال جام جهانی ۲۰۱۰ گل برتری مقابل هلند را به ثمر رساند. در ۱۷ دقیقه مانده به پایان بازی در همان سال کارلس پویول در نیمه‌نهایی مقابل آلمان گل برتری را به ثمر رساند. و اگر به عقب‌تر بازگردیم، در دقیقه ۱۱۵ بود که آمانسیو آمارو در برابر مجارستان در نیمه‌نهایی یورو ۱۹۶۴ زمانی که اسپانیا میزبان بازی‌ها بود گل پیروزی‌بخش تیم خود را به ثمر رساند و حالا در یورو ۲۰۲۴، میکل مرینو در دقیقه ۱۱۹ اسپانیا را به نیمه‌نهایی برد.
ازاین‌رو دلایل موجهی وجود دارند تا باور کنیم تاریخ می‌تواند برای اسپانیا تکرار شود! ظاهراً همان‌طور که تصور می‌کردیم انتظار جوانان مستعد نسل نو فوتبال اسپانیا برای کسب جام طولانی نخواهد بود.
