رئالی منطقیاگر یه مربی فقط باشه که بتونه با انواع سبک های مختلف، مهره های مختلف، چینش های مختلف بازی کنه و بهترین نمایش ممکن رو هم ارائه بده اون خود کارلتو هست.
فصل اولش تو رئال: با اضافه شدن گرت بیل رئال صاحب یه وینگر راست اختصاصی شد و با رفتن اوزیل، رئال علاوه بر از دست دادن بهترین بازیساز دنیا، برای همیشه با پست ۱۰ و هافبک هجومی خدافظی کرد. همه اینا کافی بود واسه یه بحران اما کارلتو با همون تیم دسیما رو گرفت. شاهکارش اونجا بود که مودریچ که تا اون موقع فحش خور بود رو برگردوند به اون ستاره ای که بود و حتی به یه بازیکن سوپر استار تبدیلش کرد. علاوه بر اون خلا مهره تو و خلاقیت تو خط هافبگ رو با تغییر پست دیماریا از وینگر به هافبک پر کرد.
فصل دوم: با رفتن ژابی آلونسو رئال عملا هافبک دفاعی نداشت. کروس و خامس اومدن. بی بی سی جا افتاده بود و غیر قابل دست زدن بودن. بنابراین کارلتو بازم یه شاهکار بی نظیر ارائه داد. خامس که تا اون موقع پست ۱۰، مهاجم کاذب یا هافبک تهاجمی بازی میکرد تو سیستم ۳ هافبکه به عنوان هافبک چپ به کار گرفته شد. کروسی که اونم اکثرا هافبک تهاجم بود تا جای ممکن اومد عقب و شد این کروسی ک الان اسطوره هست. اگر مصدومیت همه بازیکنای گلیدی تو ۱ماه نبود، اون فصل و اون تیم وحشناک رئال ۳ گانه واسش عین آب خوردن بود.
تو دور دومش تو رئالم که دیگه شاهد انواع و اقسام تغییر سیستم ها و پست بازیکنا بودیم!
بازی حول فوق ستاره خط حمله (بنزما) + نفوذ های وینی، بازی با ۴ هافبک و بدون وینگر راست، بازی بدون مهاجم و اضافه کردن یه بازیکن آزاد و ... از تغییر پست بازیکنا هم فقط همینقدر بگم که وینیسیوس، رودریگو، بلینگهام، والورده، کاماوینگا، کروس، کارواخال، ناچو، شوامنی و ... بازیکنایی بودن که تو ۲ ، ۳ یا بعضا ۴ پست مختلف تو سیستم‌های مختلف به کار گرفته شدن و عالیم بودن.
ته حرفم اینکه با وجود کارلتو؛ کوچیک ترین نگرانی از بابت جانشینی هیچ کسی نیست. هیچ کس ...
