طرفداری | پس از مدت ها بلاتکلیفی، بالاخره رسمی شد؛ ژاوی از بارسلونا اخراج شد.
اگرچه این تصمیم در این چند وقت اخیر قابل پیش‌بینی بود، اما تأیید رسمی آن بازهم شوکی به جامعه فوتبال وارد کرد. کمی پس از اعلام رسمی بارسلونا در برکناری ژاوی، بسیار از خبرگزاری‌ها معتبر و خبرنگاران نقل و انتقالاتی از جمله فابریتزیو رومانو، هانسی فلیک آلمانی را گزینه جانشینی او دانسته و قرار است در فصل آینده سرمربی سابق بایرن مونیخ را به جای ژاوی روی نیمکت بارسلونا ببینیم. اما به چه دلایلی ژاوی از بارسلونا اخراج شد؟ سایت مارکا در گزارشی تحلیلی با استناد به چهار دلیل عمده به بررسی اخراج ژاوی پرداخته است.
- 1. شکسته شدن اعتماد بین طرفین
نقطه اوج اختلافات، زمانی بود که ژاوی در بیانیه‌ای علنی اعلام کرد که بارسلونا بدون جذب بازیکن جدید از بازار نقل و انتقالات، نمی‌تواند با برخی تیم‌ها رقابت کند. چنین اظهار نظری، عمیقاً خوان لاپورتا، رئیس باشگاه را ناراحت کرد، چراکه او احساس می‌کرد توسط مربی که فقط چند هفته قبل به او خوش‌بین بود و تلاش زیادی هم به‌خرج داد تا او را دوباره به نیمکت تیمش برگرداند، حالا به او خیانت کرده است. همین صحبت‌های ژاوی اعتماد بین دو طرف را شکست و باعث پایان کار اسطوره بارسا در کسوت سرمربیگری این تیم شد.
تصمیم ژاوی برای استراحت دادن به بازیکنان کلیدی در بازی‌هایی مانند آنتورپ که تیم در آنها چیزی برای از دست دادن نداشت، با دیدگاه لاپورتا مغایرت داشت. رئیس باشگاه مداخله کرد و این موضوع منجر به نارضایتی بازیکنان به خصوص در مورد آماده‌سازی جسمانی تیم شد. گفته می‌شود که چندین چهره کلیدی از جمله روبرت لواندوفسکی، رونالد آرائوخو و ژول کونده از روش‌های تمرینی ناراضی بودند، چراکه باعث خستگی آنها در مراحل پایانی بازی‌ها می‌شد. حتی گزارش شده که بازیکنان به طور مستقیم به ژاوی مراجعه کرده‌اند تا این موضوع را حل کند.
بخش ورزشی باشگاه نیز نسبت به انتخاب‌های تاکتیکی ژاوی که به نظر آنها به شکست‌های حیاتی منجر شده بود، انتقاداتی داشت. در طول فصل، بارسلونا برای یافتن یک سبک بازی ثابت تلاش کرد و حریفان به طور مکرر راه‌هایی برای نفوذ به خط دفاعی تیمِ تحت هدایت ژاوی پیدا می‌کردند. گل‌های خوردۀ زیاد بارسا در طول فصل و شکست‌های سنگین در لالیگا خود نشان از ضعف تاکتیکی تیم ژاوی در این فصل می‌دهند و تکرار این شکست‌ها و گل‌های خوردۀ زیاد هم بیانگر این موضوع بود که ژاوی به درستی راه‌حلی برای این موضوع پیدا نکرده بود.
باشگاه معتقد بود که ژاوی در مدیریت بحرانی که در طول فصل بارسلونا را فرا گرفته بود، عملکرد ضعیفی داشته است. اظهارات و بیانیه‌های عمومی او و برخی جلسات انتخابی بازیکنان، به استثنای برخی از چهره‌های کلیدی، بی‌اثر تلقی می‌شد. علاوه بر این گفته می‌شود که ژاوی در برابر تلاش‌های اخیر برای یافتن راه‌حل‌های مشترک، مانند تغییرات در روش‌های تمرینات فیزیکی تیم هم مقاومت می‌کرد.
اگرچه کل این داستان پیچیده است، اما همین عوامل به عنوان کاتالیزوری برای ایجاد شکاف رو به رشد بین مربیان، بازیکنان و مدیریت عمل کرد و در نهایت جدایی ژاوی را قطعی کرد.
