یک لحظه، جایی در میان هیاهو، آن نماد جادویی رئال مادرید برای بازگشت. بازیکنانی که تا همین دو فصل پیش یک فینال اروپایی را پشت سر گذاشته بودند، بار دیگر از یک گل به گل دیگر دویدند و در مقابل تماشاگران خود از فرط شادی به زمین پرتاپ شدند. سوت پایان بازی، شادی و حالا آنها در حال انجام یک دور افتخار بودند. همانطور که آنها این کار را انجام دادند، آنتونیو رودیگر برای مدت کوتاهی از دسترس خارج شد. وقتی برگشت، یک صندلی پلاستیکی سفید به همراه داشت. بازیکنان در مقابل جایگاه شمالی در سانتیاگو برنابئو بودند و رودیگر صندلی پلاستیکی را به دیوید آلابا داد. آلابا به دلیل مصدومیت شدید زانو، مدت زیاد بازی نکرده است. کمی خجالت زده به نظر می‌رسد؛ اما رودیگر اصرار داشت که این موضوع به همه مربوط می‌شود.
صندلی باید برمی‌گشت.
آلابا پس از بازگشت مادرید مقابل پاری سن ژرمن در مارس 2022، آن را مانند یک جام بالای سرش بلند کرده بود.
اولین گام برای بلند کردن جام...
آلابا در واکنش به این اتفاق گفت واقعاً نمی‌داند چرا، اما به نحوی کار کرده است. او کمی بعد در شبکه اجتماعی x نوشت: «نباید روی صندلی ما بنشینید». این تاج و تخت تنها مال آنهاست و وقتی آن را بلند کرد، حالا همه آن را دریافت کردند. و دوباره در شب چهارشنبه این کار را کردند. گرافیک روی صفحه، درصد شانس حضور تیم‌ها را به خاطر دارید؟ درصد سیتی، 1 درصد رئال مادرید. در اینجا، آنها این شانس‌ها را دوست دارند. سپس لیورپول به فینال رسید، تیبو کورتوا بیش از هر کس دیگری سیو انجام داد. دو سال بعد، دوباره منچسترسیتی: 33 شوت، 9 شوت به سمت دروازه حریف، 18 کرنر، اما این مادرید بود که در ضربات پنالتی موفق شد. سنگربان آنها، آندری لونین قهرمان و ناجی شد. آنچلوتی در واکنش به این اتفاق لبخندی زد و شانه‌هایش را بالا انداخت. او گفت:
این دوباره تکرار شد.
تا قبل از بازی چهارشنبه شب رئال مادرید، حریفان آنها در پنج بازی قبلی دور حذفی لیگ قهرمانان اروپا، بیش 100 از شوت به سمت دروازه آنها راهی کردند. آمارها همیشه در سمت حریفان است؛ اما نتیجه نهایی در سمت رئال مادرید. فرصت طلبی بازیکنان رئال مادرید همیشه معروف است. این بار دو گل در 164 ثانیه از خوزلو، اثبات دوباره این حقیقت بود. مهاجمی که از تیم سقوط کرده اسپانیول خریداری شد حالا به عنوان ناجی تیم معرفی می‌شود.
ناجی یا اسطوره؟
آنچلوتی:
خوزلو بازتاب فوق‌العاده‌ای از آنچه این تیم است، نشان داد.
جود بلینگام:
حرفه‌ای بودن بازیکنان هر روز باورنکردنی است و مانند خوزلو نتیجه می‌دهد.
بلینگام، خوزلو را «پیتر کراچ» خطاب می‌کند و حالا او در راه ومبلی بود. پیتر کراچ از او پرسید که آیا این بهترین لحظه زندگی او با ازدواج و تولد دو فرزندش بود؟ پاسخ داد:
خب، اگر می‌توانی این [مصاحبه] را ساعت 3 صبح که همسرم خواب است، بگذاری…
دو سال پیش، او برای تماشای بازی فینال رئال مادرید مقابل لیورپول در پاریس بود. اما حالا خودش در فینال حضور دارد.
این بار آن را کمی از نزدیک تجربه خواهم کرد.
ین چیزی نبود که خوزلو بتواند تصورش را بکند. رؤیاهای من به این زیبایی نیستند. " آرام " ممکن است کلمه نباشد، اما چیزی در آن وجود داشت. یک حس اعتماد به سرنوشت، یا هر چیزی که می‌خواهید اسمش را بگذارید، فقط به نوعی خودش را مرتب می‌کند. بعضی ایمان دارند، بعضی اعتقاد دارند که سرنوشت راهی پیدا خواهد کرد. حتی بلینگام به این ایده عادت کرده است. او دیده چنین چیزی ممکن است. تیمی که اجتناب‌ناپذیر است، غیرممکن‌ها را ممکن می‌کند.
زمان‌هایی وجود داشته که به نظر می‌رسیدیم مرده و دفن شده‌ایم؛ اما ذهنیت ما به این معناست که هرگز آن را به خاطر مرده رها نمی‌کنیم. در این فصل بارها آن را دیده‌ایم.
هر چه بیشتر اتفاق بیفتد، احتمال وقوع آن بیشتر می‌شود، یک پیش‌گویی خودپرداخت در ذهن مردان حاضر در زمین بازی: سرنوشت آنها سرنوشت‌ساز همگان است. بنری که قبل از بازی باز شده بود منتشر شد:
رئال مادرید هرگز تسلیم نمی‌شود.
این شعار در پایان این بود:
مادرید این‌گونه پیروز می‌شود.
رئال مادرید تسلیم نمی‌شود
قرار نبود اینطور باشد، اما این بهترین راه است. آنچلوتی:
می‌خواهم از هواداران و بازیکنانی تشکر کنم که فصلی را ارائه کردند که هیچ‌کس انتظارش را نداشت.
فصلی که می‌توانست بهترین از همه جهات باشد. یک پای ثابت فینال ومبلی با وجود مصدومیت شدید تیبو کورتوا، ادر میلیتائو و سپس داوید آلابا. پر از موانع، مشکلات، صدمات. اما چهارشنبه شب به سختی دیده شد، زمانی که در جایی در جشن‌های سانتیاگو برنابئو، رودیگر صندلی پلاستیکی خود را که نماد موفقیت آنها بود، برای آلابا برد.
