1- زمان فراموش کردن گواردیولا است
اگر تا به الان هم متوجه نشده اید، باید بدانید که بارسا دیگر آن تیم سابق نیست. با دیدن اولین بازی تیم در تلویزیون این را می توان فهمید. پس از جدایی موفق ترین سرمربی تاریخ باشگاه، پپ گواردیولا در سال 2012، بارسلونا تلاش های بسیار زیادی برای بازگشت به دوران موفقیت 2008 تا 2012 انجام داده است. والدس، پویول و آبیدال رفته اند. ژاوی، اینیستا، پیکه، پدرو، بوسکتس و لیونل مسی برای تکرار موفقیت تلاش می کنند. سرمربی های بعدی، ویلانوا و مارتینو می توانند این را گواهی دهند؛ میراث گواردیولا هنوز روی نیو کمپ سنگینی می کند و هر تلاش دیگری را همچون اقدامی "آماتور گونه" نشان می دهد. بازیکنان، کارکنان، مسئولان و هواداران همه و همه به قدر کافی در غم از دست دادن گواردیولا عزاداری کرده اند! بنابراین اکنون زمان فراموش کردن این موضوع است.
2- خداحافظ والدس
ویکتور والدس بدون شک بهترین دروازه بان تاریخ باشگاه بوده است. او قطعا یکی از بهترین ها در بین هم نسل های خود بود و با جدایی اش، تر استگن و براوو برای پر کردن جای خالی بزرگ او خریداری شدند. براوو بازیکن سابق سوسیه داد و کاپیتان تیم ملی شیلی، بازیکنی قدرتمند است که ویژگی مهمی برای دروازه بانی بارسلونا دارد؛ بازی با پای عالی. دروازه بان شیلیایی بصورت ذاتی، ویژگی های رهبری را دارد و در بازی های ابتدایی فصل موفق شد اعتماد انریکه را جلب کند.
در سال های گذشته آندره تر استگن خود را به عنوان یکی از ستاره های آینده آلمان نشان داده است. سبک بازی مثال زدنی و قابلیت های بالای بازی با پا، مسئولان بارسلونا را مجبور به خریدن او کرد. علی رغم سن کم، آندره به خاطر شخصیت "حرفه ای و فروتن" خود تاثیر زیادی روی تمام باشگاه گذاشته است. او در این فصل بازی های کمی انجام داده اما به غیر از چند اشتباه، عملکرد قابل قبولی داشته است.
3- لوئیس انریکه، به کجا می روی؟!
سبک بازی گواردیولا فقط اوج سبک عالی باز کردن فضا های یوهان کرایوف در دهه نود بود؛ سبکی که با یوهان شروع شد و با مربیان هلندی بعد از او یعنی فن خال و رایکارد ادامه یافت. سبک رفتن به نیمه حریف با پاس های کوتاه و سریع در تمام زمین. سبکی که نیاز به بازیکنانی داشت تا از کودکی این نوع بازی را تمرین کرده باشند و بقیه مشکلات را با خرید های خارجی برطرف کرد و پس از آن موفقیت تضمین شده است. گواردیولا به این فرمول پای بند بود و بارسلونا را تبدیل به ماشینی برنده و بی رحم کرده بود.
طبق این توصیفات، باشگاه کاملا آگاه است که بازی زیبا نه تنها راه موفقیت است بلکه هویت آن ها هم تلقی می شود. لوییز انریکه چالش بزرگی پیش روی خود می بیند؛ بازیکنانش را متقاعد کند و به تماشاگران از همیشه مشتاق تر اطمینان دهد که برنامه ای دارد. هنوز خبری از این برنامه دیده نشده است.
4-مسی هنوز "رییس" است!
علی رغم تغییرات زیادی که در تیم ایجاد شد و اشتباهاتی که مسئولان باشگاه در سال های گذشته داشتند، همه روی شخصی که باید مردان انریکه را در زمین رهبری کند هم نظر هستند؛ مردی که موفق نشد جام جهانی 2014 را با آرژانتین بالای سر ببرد. لئو مسی هنوز هم کلید اصلی بازگشت بارسلونا به قله فوتبال جهان خواهد بود.
5- سوارز
مهاجم اوروگوئه ای تنها به خاطر تکنیک و شوت های قدرتمندش مشهور نیست. هوش بالا و حرکات سریع در زمین، همه و همه شرایط را برای یک خط حمله سه نفره رویایی به همراه مسی و نیمار، آماده کرده است. سوال اینجاست که او چه موقع می تواند به اعصاب خود مسلط باشد؛ چیزی که بارها او را از پیشرفت باز داشته است.
6- دفاع راست
شایعات تابستانی حاکی از این بودند که انریکه هیچ گونه برنامه ای برای استفاده از دنیل آلوز در فصل 2014-2015 ندارد. این روزها دفاع راست تبدیل به اصلی ترین نگرانی هواداران نیو کمپ شده است. عملکرد آلوز در سال های گذشته به وضوح افت کرده است و جانشینی برای او وجود ندارد. اگرچه خیلی ها معتقد هستند که مارتین مونتویا (که بازیکن کلیدی انریکه در بارسلونای دو بود) شایسته فرصت برای اثبات خود است اما او بدون توضیح "طرد" شده است. داگلاس هم که خرید جدید تیم تلقی می شود تا به اینجا هر کاری انجام داده است به جز امیدوار کردن هواداران!
7- هیچ خریدی تا 2016 ممکن نیست؟
به آوریل گذشته که برگردیم، بارسلونا از هر گونه خرید تا تابستان 2016 منع شد. بازیکنان باتجربه تیم مثل ژاوی، اینیستا، پدرو، آلوز یا پیکه در دوران آخر بازیگری قرار دارند یا حداقل نیاز به زمان بیشتری برای استراحت در خود احساس می کنند. در حالی که خط حمله تیم به نظر کامل می رسد، خط دفاع و میانی ضعف های ساختاری زیادی می بیند که باید با بازیکنان تیم های پایه ای کامل شود. به عبارت دیگر تاثیر بعدی در دوران "بعد از گواردیولا" باید اثبات شود؛ شعاع های نور برای درخشش جوانان لاماسیا.
8- بارتومئو در لبه تیغ
مدیر فعلی بارسلونا، جوزپ ماریا بارتومئو که پس از جدایی ناگهانی ساندرو روسل در ژانویه روی کار آمد، قطعا "رکورد گینس" را نشکسته است. اما محرومیت از نقل و انتقال، اتهام بی نظمی در خرید نیمار، اخراج های توجیه نشده و افت محسوس عملکرد تیم فقط گوشه ای از ضعف های او بوده است. همه این ها باعث شده است تا بخشی از نیوکمپ حس کند که تصویر باشگاه به شدت آسیب دیده و صبر آن ها کم تر شود.
9- پویول
آسیب دیدگی های فراوان، اثرات اجتناب ناپذیر 36 سالگی او و مهم تر از همه حسی که او دیگر نمی تواند در درجات بالا به تیم خدمت کند، همه و همه سبب شد تا کارلس پویول به دوران موفقش در بارسلونا و تیم ملی اسپانیا خاتمه دهد و بازنشسته شود. مهارت های چشم گیر و حرفه ای او در کارهای تدافعی برای همگان شناخته شده است. پویول بازی را به مرتبه ای رساند که هر بازیکنی در پست او رویای رسیدن به آن را داشته باشد.
10 -مونیر ، ساندرو ، سامپر ، آداما و ... آینده ؟
لا ماسیا جایی است که همه از آن شروع به کار کرده اند؛ ژاوی، اینیستا، فابرگاس، مسی، بوسکتس و ... همه این ها تبدیل به ستارگانی در سطح کلاس جهانی شده اند.کارخانه ستاره سازی نگاهی به گذشته ندارد؛ بلکه همیشه به آینده می نگرد. با انجام بازی های کم در تیم اصلی هم مشخص است که بازیکنانی مثل مونیر، ساندرو ، سامپر و آداما می توانند تبدیل به اسطوره شوند. البته نکته کلیدی برای همه آن ها این است که آن ها نیاز به حمایت کامل مربی خود دارند.
در سوی دیگر، اخباری بد از این قرار است که بازیکنان جدید مثل روبرتو، رافینیا و مونتویا به ندرت در زمین دیده می شوند؛ جدا از بازیکنان ذکر نشده مثل تیاگو یا ته یو. در بالای همه این ها به نظر می رسد لوییز انریکه قصد ساختن تیم جدیدی با استفاده از بازیکنان تیم دوم بارسلونا ندارد و در سوی دیگر محرومیت بارسلونا از خرید بازیکن شاید انریکه را مجبور به استفاده بیشتر از این بازیکنان کند؛ نقشی بیش تر از یک نقش "حمایتی" و فرعی.
