مطلب ارسالی کاربران
۳ رئیس جمهور برتر تاریخ ایالات متحده آمریکا
|
1- آبراهام لینکلن
۱۲ فوریهٔ ۱۸۰۹ – ۱۵ آوریل ۱۸۶۵) یک دولتمرد و وکیل آمریکایی بود که از سال ۱۸۶۱ تا زمان ترور وی در سال ۱۸۶۵ به عنوان شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا خدمت می‌کرد. لینکلن کشور را در زمان جنگ داخلی آمریکا، بزرگترین بحران اخلاقی و سیاسی کشور، رهبری کرد. در دوران ریاست‌جمهوری‌اش وی موفق به حفظ اتحادیه، الغای برده داری، تقویت دولت فدرال و مدرن‌سازی اقتصاد ایالات متحده شد.
لینکلن در خانواده‌ای تهی‌دست در یک کلبه چوبی واقع در ایالت کنتاکی متولد شد و در ایالت ایندیانا بزرگ شد. او خود تحصیل کرده بود و به یک وکیل، رهبر حزب ویگ و نماینده مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا از ایالت ایلینوی تبدیل شد. در سال ۱۸۴۹، او سیاست را ترک کرد و به وکالت پرداخت، اما پس از حدود ۵ سال در سال ۱۸۵۴ دوباره به دنیای سیاست بازگشت و به عنوان رهبر حزب تازه تأسیس جمهوری‌خواه شناخته شد. لینکلن در سال ۱۸۶۰ کاندیدای ریاست جمهوری شد و با پیروزی در تمامی ایالات شمالی به عنوان اولین رئیس‌جمهور از حزب جمهوری‌خواه برگزیده شد. عناصر طرفدار برده داری در جنوب پیروزی وی را با رد خواسته‌هایشان توسط شمال برای اعمال برده داری برابر دانستند و در نتیجه تجزیه ایالات متحده آمریکا (اتحادیه) را آغاز کردند. ایالات تجزیه طلب جنوبی، ایالات مؤتلفه آمریکا (کنفدراسیون) را تشکیل دادند و به منظور تحکیم استقلال‌شان از اتحادیه، با نبرد فورت سامتر، جنگ داخلی آمریکا را آغاز کردند. لینکلن نیروهای خود را برای سرکوب تجزیه‌طلبان و احیای اتحادیه فراخواند.
به عنوان جمهوری‌خواهی میانه‌رو، لینکلن مجبور بود که با گروهی از جناح‌های مختلف حزب خود و حزب‌های دیگر در مورد سیاست‌هایش در قبال جنگ مدارا کند. «دموکرات‌های جنگ» جناح بزرگی از دموکرات‌ها که سابقاً مخالف جمهوری‌خواهان بودند از سیاست‌های میانه‌رو او حمایت کردند، اما «جمهوری‌خواهان تندرو»، که خواستار برخورد سخت‌تری با ایالات جنوبی بودند، به مخالفت با او پرداختند. «دموکرات‌های ضدجنگ» نیز او را مورد انتقادات شدیدی قرار دادند. لینکلن با استفاده از خصومت متقابل جناح‌ها، توزیع دقیق حمایت سیاسی در میانشان و توسل به مردم ایالات متحده، مخالفت آن‌ها را مدیریت کرد. سخنرانی او در گتیسبرگ به یک نطق تاریخی و تأثیرگذار در زمینه ملی‌گرایی، جمهوری‌خواهی، حقوق برابر، آزادی و دموکراسی تبدیل شد.
لینکلن درزمینه استراتژی و تاکتیک‌های جنگ، شخصاً ژنرال‌ها را انتخاب می‌کرد و تصمیم محاصره دریایی تجارت جنوبی‌ها را اتخاذ کرد. او قانون قرار احضار زندانی را لغو کرد و با خنثی سازی قضیه ترنت جلوی مداخله بریتانیا در جنگ داخلی را گرفت. او در میانه جنگ با صدور اعلامیه آزادی بردگان و دستور خود مبنی بر اینکه ارتش اتحادیه از بردگان سابق محافظت خواهد کرد و حتی آن‌ها را در ارتش استخدام می‌کند، پایان برده داری در ایالات متحده را تدوین و مهندسی کرد. وی همچنین ایالت‌های مرزی (ایالت‌هایی که در میان شمال و جنوب قرار داشتند و در جنگ داخلی در جبهه اتحادیه جنگیدند، ولی هنوز برده داری را ملغی نکرده بودند) را به غیرقانونی کردن برده داری تشویق کرد و از متمم سیزدهم قانون اساسی ایالات متحده، که برده داری در سراسر کشور را غیرقانونی اعلام کرد، حمایت کرد.
لینکلن در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۸۶۴ با اختلاف بالای آرای الکترال برای دور دوم انتخاب شد. وی به دنبال متحد کردن ملتی که با جنگ داخلی از هم جدا شده بودند، بود. در ۱۴ آوریل ۱۸۶۵، تنها چند روز پس از پایان جنگ، لینکلن با همسرش مری به دیدن یک نمایش در تئاتر فورد رفته بود، که توسط جان ویلکس بوث هوادار کنفدراسیون ترور شد. از لینکلن به عنوان قهرمان ایالات متحده یاد می‌شود و او به‌طور مداوم به عنوان یکی از بهترین رهبران در تاریخ آمریکا و جزو تاثیرگذارترین افراد تاریخ بشریت رتبه‌بندی می‌شود. هرساله یادبود لینکلن میزبان هزاران بازید کننده است. ناو هواپیما بر آبراهام لینکلن، اسکناس پنج دلاری آمریکا، پنی، پایتخت ایالت نبراسکا و ۱۹ شهرستان دیگر به یاد او نامگذاری شده‌است. مجسمه لینکلن در بیش از ۴ کشور دیگر یافت می‌شود و در ایران نیز کتابخانه آبراهام لینکلن به یاد او نامگذاری شده‌است.
لینکلن توسط یک بازیگر تئاتر به نام جان ویلکس بوث در آمفی‌تئاتر فورد مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در صبح روز شنبه ۱۵ آوریل ۱۸۶۵ درگذشت. جان ویلکس بوث بازیگر مشهور و جاسوس متفقین از مریلند بود. اگرچه او هرگز به ارتش کنفدراسیون ملحق نشد، اما با سرویس مخفی کنفدراسیون تماس داشت.
✅️ناگفته نماند اسپیلبرگ فیلمی با همین نام ساخته که دوست داران تاریخ ازش لذت میبرن
|
|
2-فرانکلین دی روزولت
(۳۰ ژانویه، ۱۸۸۲ – ۱۲ آوریل، ۱۹۴۵) مشهور به اف‌دی‌آر(FDR)، یک سیاستمدار و دولتمرد آمریکایی بود که از سال ۱۹۳۳ تا زمان مرگش در سال ۱۹۴۵ به عنوان سی و دومین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا خدمت کرد. او یکی از اعضای حزب دموکرات بود و تنها رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا است که بیش از دو دوره در این سمت حضور داشته است. دوره سوم و چهارم او تحت شعاع جنگ جهانی دوم قرار گرفته بود.
روزولت که یکی از اعضای خانواده سرشناس روزولت بود، پس از تحصیل در دانشگاه، شروع به تمرین وکالت در نیویورک سیتی کرد. او از سال ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ به عضویت مجلس سنای ایالت نیویورک انتخاب شد و سپس در طول جنگ جهانی اول، دستیار وزیر نیروی دریایی در زمان ریاست جمهوری وودرو ویلسون بود. روزولت در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در سال ۱۹۲۰، رقیب جیمز ام. کاکس از حزب دموکرات بود اما کاکس به نامزد جمهوری‌خواه، وارن جی. هاردینگ شکست خورد. در سال ۱۹۲۱، روزولت به یک بیماری فلج کننده مبتلا شد که برای همیشه پاهای او را فلج کرد. او تا حدی با تشویق همسرش، النور روزولت، به عنوان فرماندار نیویورک (۱۹۲۹ تا ۱۹۳۳) به مناصب دولتی بازگشت و در طی آن برنامه هایی را برای مبارزه با رکود بزرگ که در آمریکا حاکم بود، ترویج کرد. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۳۲، روزولت با قاطعیت هربرت هوور، رئیس جمهور جمهوری‌خواه را شکست داد.
روزولت در ۱۰۰ روز ابتدایی ریاست جمهوری خود، پیشگام قوانین فدرال بی سابقه‌ای بود، دولت فدرال را در بیشتر دوره رکود بزرگ هدایت کرد و در پاسخ به مهم ترین بحران اقتصادی در تاریخ آمریکا، نیو دیل را اجرا کرد. او همچنین ائتلاف نیو دیل را ایجاد کرد، سیاست آمریکا را مجدداً در نظام حزبی پنجم قرار داد و لیبرالیسم آمریکایی را در یک سوم میانی قرن بیستم تعریف کرد. او برنامه های متعددی را برای ارائه کمک به بیکاران و کشاورزان در عین حال بهبود اقتصادی با اداره ملی احیاء و سایر برنامه ها، ایجاد کرد. او همچنین اصلاحات اساسی نظارتی مربوط به امور مالی، ارتباطاتی و نیروی کار را ایجاد کرده و ریاست ختم نهایی ممنوعیت الکل را بر عهده داشت. در سال ۱۹۳۶، روزولت به سبب بهبود وضعیت اقتصادی نسبت به سال ۱۹۳۳ در انتخابات مجددا پیروز شد اما اقتصاد کشور در سال‌های ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸ به رکود عمیقی بازگشت. او در سال ۱۹۳۷، نتوانست دیوان عالی را توسعه دهد، همان سالی که ائتلافی محافظه کار برای جلوگیری از اجرای برنامه ها و اصلاحات بیشتر نیو دیل تشکیل شد. برنامه‌ها و قوانین اصلی باقی مانده‌ای که زیر نظر روزولت اجرا شده‌اند عبارتند از کمیسیون بورس و اوراق بهادار، قانون روابط ملی کار، شرکت بیمه سپرده فدرال و تامین اجتماعی. در سال ۱۹۴۰، او با موفقیت برای انتخاب مجدد نامزد شد و تنها رئیس‌جمهور آمریکا شد که بیش از دو دوره در این سمت حضور داشته‌است.
با نزدیک شدن به جنگ جهانی دوم پس از سال ۱۹۳۸، علاوه بر تهاجم ژاپن به چین و تهاجم آلمان نازی، روزولت از چین و همچنین بریتانیا و شوروی حمایت دیپلماتیک و مالی قوی کرد در حالی که آمریکا رسماً بی طرف باقی مانده بود. به دنبال حمله ژاپن به پرل هاربر در ۷ دسامبر ۱۹۴۱، او روز بعد به ژاپن و چند روز بعد به آلمان و ایتالیا اعلان جنگ داد. او از نزدیک با دیگر رهبران ملی در رهبری متفقین علیه نیروهای محور همکاری کرد. روزولت بر بسیج اقتصاد آمریکا برای حمایت از تلاش های جنگی نظارت و استراتژی اول اروپا را اجرا کرد. او همچنین توسعه اولین بمب اتمی جهان را آغاز کرد و با دیگر رهبران متفقین برای زمینه سازی ایجاد سازمان ملل متحد و سایر نهادهای پس از جنگ، همکاری کرد. روزولت در سال ۱۹۴۴ مجدداً انتخاب شد اما در سال ۱۹۴۵، پس از اینکه سلامت جسمانی او به طور جدی و پیوسته در طول سال های جنگ رو به افول رفته بود، درگذشت. از آن زمان تا اکنون، چندین مورد از اقدامات وی مورد انتقاد جدی قرار گرفته است از جمله دستور او برای بازداشت آمریکایی های ژاپنی در اردوگاه های کار اجباری. با این وجود در رتبه‌بندی های تاریخی، همواره او را به عنوان یکی از بزرگترین روسای‌جمهور آمریکا معرفی می‌کنند.
|
|
3-جورج واشینگتن
رهبر سیاسی، ژنرال نظامی، دولتمرد آمریکایی و اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا (۱۷۸۹ – ۱۷۹۷) بود. او میهن‌دوستان را در انقلاب آمریکا، رهبری کرد و یکی از پدران بنیان‌گذار ایالات متحده آمریکا به‌شمار می‌رود.
واشنگتن از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ ایالات متحده آمریکا است. نقش او به‌خصوص در کسب استقلال برای مستعمرات آمریکایی و سپس متحد کردن آن‌ها زیر پرچم دولت فدرال ایالات متحده آمریکا قابل توجه است. او از گروهی از مردم مسلح و مجهز به کمک دولت‌های فرانسه و اسپانیا ارتش بزرگی ساخت که نهایتاً موفق به شکست نیروهای بریتانیایی در جنگ انقلاب آمریکا (۱۷۸۳–۱۷۷۵) شدند.
واشنگتن در طی جنگ فرانسویان و سرخپوستان آموزش نظامی دید و فرماندهی اولیه خود را در هنگ ویرجینیا انجام داد. وی بعداً به مجلس ویرجینیا انتخاب شد و به عنوان نماینده ای در کنگره قاره انتخاب شد و در آنجا به فرماندهی کل ارتش قاره منصوب شد. وی در شکست و تسلیم بریتانیا در هنگام محاصره یورک‌تاون توسط نیروهای آمریکایی (متحد فرانسه) را فرماندهی کرد. وی پس از معاهده پاریس در سال ۱۷۸۳ از سمت خود استعفا داد.
واشنگتن در پذیرش و تصویب قانون اساسی که جایگزین اصول کنفدراسیون در سال ۱۷۸۹ شد، نقش مهمی ایفا کرد. واشنگتن دو بار توسط کالج انتخابات به اتفاق آرا انتخاب شد و به عنوان اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده توانست دولت ملی قدرتمند و با بودجه خوبی را به اجرا درآورد، درحالی‌که در رقابت شدیدی که بین اعضای کابینه توماس جفرسون و الکساندر همیلتون به وجود آمده بود، بی‌طرف باقی ماند. در طول انقلاب فرانسه، وی ضمن تحریم پیمان جی، سیاست بی‌طرفی را اعلام کرد. واشنگتن را به دلیل رهبری چندگانه خود در روزهای شکل‌گیری کشور، «پدر ملت» می‌نامند.[۶] وی سابقه‌های ماندگاری را برای دفتر رئیس‌جمهور ایجاد کرد از جمله عنوان «آقای رئیس‌جمهور» و سخنرانی خداحافظی وی به عنوان بیانیه ای برجسته در مورد جمهوری‌خواهی شناخته می‌شود.
واشنگتن صاحب برده بود و به منظور حفظ وحدت ملی، از اقدامات مصوب کنگره برای محافظت از برده داری حمایت کرد. وی بعداً با نهاد برده داری به دردسر افتاد و در وصیت‌نامه‌ای در سال ۱۷۹۹، برده‌های خود را آزاد کرد.[۷][۸] او تلاش می‌کرد که بومیان آمریکایی را به فرهنگ انگلیسی-آمریکایی پیوند زند اما در برابر موارد مقاومت بومیان، اقدام به مبارزه و درگیری‌های خشونت‌آمیز می‌کرد. وی عضوی از کلیسای آنگلیکان و فراماسونرها بود و آزادی گسترده مذهبی را در نقش‌های خود به عنوان ژنرال و رئیس‌جمهور، خواستار شد. پس از مرگ، او به عنوان «اولین بار در جنگ، ابتدا در صلح و اولین بار در قلب هموطنانش» مدح شد. واشنگتن با بناهای تاریخی، تعطیلات فدرال، رسانه‌های مختلف، مکان‌های جغرافیایی از جمله پایتخت یعنی واشینگتن، دی.سی.، ایالت واشینگتن، اسکناس یک دلاری و تمبرها به یادگار مانده‌است و بسیاری از محققان و نظرسنجی‌ها وی را در زمره یکی از بزرگترین روسای جمهور ایالات متحده آمریکا قرار می‌دهند. در سال ۱۹۷۶، به‌عنوان بخشی از مراسم بزرگداشت دویستمین سالگرد اعلام استقلال آمریکا، واشنگتن پس از مرگ به درجه ژنرال ارتش ایالات متحده آمریکا ارتقا یافت.
|
