مربیان مختلفی به میلان لینک میشوند.
برفرض محال که بگیم از پیولی بهترن و سابقه دارن، و برای فوتبال سبک هم تا حدودی دارن ....
اول بگیم که دلیل سبک داشتنشون هم اینه که همشون غیر ایتالیایی هستن و از کشور هایی میان که سبک مخصوص به خودشون را دارند.
پیولی هم اگر بره خارج از ایتالیا برای اونا مربی صاحب سبک محسوب میشه(سبک ایتالیایی)
لطفاً اکوته فکر نباشیم و خوب فکر کنیم.
...
پیولی فصلی که مارو قهرمان کرد نصف فصل را با سیستم هجومی مختص به خودش بازی کرد که سبک جدیدی بود و کمتر کسی می‌تونه به اون عملکرد بی نقص و جذاب و هجومی ایراد بگیره و جز دو تیم اولی بود که اونسال سیستم ۴۲۳۱ را شروع به اجرا کردند.(بعد از بایرن مونیخ)
بقیه فصل را هم با شیوه ی اصیل ایتالیایی یعنی دفاع و ضد حمله و برد های اقتصادی برامون در آورد.
پس اینجا هم سبک ایتالیایی را اجرا کرد .
پیولی دوتا فلسفه و دوتا سبک داره ، حجومی و بالا آوردن خط هافبک و خط دفاع و کمک به خط حمله برای گلزنی و پرس ،
و سبک دفاع نیمه مطلق و ضد حمله برنامه ریزی شده ، بستن فضا های گلزنی و پرس با سرعت پایین برای بازپسگیری توپ
پس این دوتا سبک بازی های پیولی در حالت حجومی و دفاعی هستن☝️☝️
،،،
،،،
تا وقتی که مهره های لازمش را داشت و در اوج بودن هیچ تیمی حریفش نبود.
بقول مقام معظم کاپیتان ، تاثیر کم مربی در نتایج اینجا مشخص میشود.
مدیریت میلان بعد از پیولی به دنبال مربی بله قربان گویی خواهد گشت که فقط جوان گرایی کنه و سود کنه (این حرفم را به خاطر داشته باشید)
پیولی قبل از آغاز این فصل بازیکنای زیادی را درخواست داد براش بیارن که هیچ کدام جذب نشد و بله خروج هم پیدا کردن،
پیولی بعد از رفتن تونالی ضربه بدی خورد
سرگی میلینکویچ ساویچ را میخواست براش نخریدن رفت عربستان.
بازیکنا و غیرت و شعورشون و میزان آمادگی روحی و بدنیشون حرف اول را در زمین میزنه
مربی و چیدمان درستش هم حرف بعدی را میزنه
ولی شرط اول بازیکنا هستند.
...
...
در دوره ی گتوزو بازی هایی بود که جمعا با ۱۴ مصدوم و محروم شروع میکردیم . نیمکتی نداشتیم ،
در دوره ی پیولی رکورد جدیدی در مصدومیت ها و محرومیت های همزمان برای شروع بازی ها رسیدیم ، عدد قابل ملاحظه ی ۱۶ مصدوم و محروم هم زمان در کل تیم.
این چیزاعه کمر باشگاه را میشکنه...
پیولی تا ابد در ذهن میلان و دفتر تاریخ میلان ثبت خواهد بود.
