پیازپام 💛دبیر در این روزگار سیاه دقیقا همون جایی هست که باید باشه. در و تخته دقیقا با هم جوره. دوست داره از خودش یک انسان معنوی و حق بسازه که فقط به فکر دین و خدمت به مردمه اما اگه جلوی آینه بنشینه میبینه که یه ریاکار، دغل‌باز فرصت طلبه که پشت قدرت و مذهب و چیزهای دیگه پنهان شده تا اون هم سهمی از لجنزار داشته باشه و حتی طاقت دیدن ذره ای از ذات ذلیل خودش را نداره.
تاریخ نشون داده همه چیز میگذره و میره و نهایت چهارتا خرابه به یادگار میمونه و نه غرش شیر و نه عوعوی سگ‌ها توی هیچ مرز و سرزمینی باقی نموندن. مگس های دور شیرینی قدرت هم مثل همین اقای دبیر در تاریخ فراوان بودن ولی در نهایت از قدرت یه تپه گوه باقی موند و مگس هایی که همچنان مگس موندند و خواهند بود
