سهیل تهرانپرسپولیس این فصل با رفتن گل محمدی صاحب شانسی شد که استقلال فصل قبل با رفتن مجیدی نصیب ش شده بود اما از دستش داد. از چی صحبت می کنم؟ از مربی خارجی. استقلال با مجیدی قهرمان شد ولی با ساپینتو بهترین بازی های خودش رو از زمان استراماچونی به نمایش گذاشت. سرمربی آرژانتینی اما زمان زیادی رو بابت اخلاق و رفتار نامتعارفش تلف کرد وگرنه دبل کردن قهرمانی واسه آبی ها دور از دسترس نبود. یکی از بهترین نمایش های "استقلال مدل ساپینتو" بازی با تراکتور بود. اگه می خواین ببینین چطور یک مربی معمولی خارجی می تونه از بازیکنان بسیار معمولی ایرانی جوری بازی بگیره که نود دقیقه حمله کنن و گل بزنن و باز حمله کنن اون بازی رو تماشا کنین. فصل قبل استقلالی ها با ساپینتو اینقدر خوب بود ن که در جام حذفی هم به فینال رسیدن اما بنجل بودن حسینی مثل همیشه کار دستشون داد ... یه بار دیگه دربی درراهه. مهمترین بازی برا ی هوادارای دو تیم. بردن دربی هیچ جامی به ویترین تیم ها اضافه نمی کنه ولی اندازه ی بردن یه جام حرمت داره. منطقی نیست؟ دربی منطق خودش رو داره. حالا از یه طرف پرسپولیسی های متحول شده رو داریم که مدت ها از اینکه گل محمدی روی نیمکت ش نبینن دلشون می لرزید حالا اما با دستیار خارجی همون سرمربی ایرانی، ترس شون کاملا ریخته. بازی مقابل فولاد رو تماشا کنین تا دلیل حرفمو به چشم ببینین ... از طرف دیگه استقلال رو داریم که درگیر یه جنگ داخلی بی معنی شد تا وقت و انرژی تیم به هدر بره. از دست دادن یامگا هم یه جورایی تعادل تیم رو بهم زده. قبلا هم گفتم: استقلال ِ نکونام امروز باید کم اشتباه باشه و کمی هم خوش شانس. در غیر اینصورت سرمربی جدید باید داغ یه باخت بد رو تحمل کنه ... مثل همونی که روی پیشونی پرویز مظلومی گذاشته شد و تا ابد هم باهاش می مونه ...
