در اساطیر مردم #بابل و #سومر نام #تیامات با حماسه اصلی آفرینش گره خورده است. اسطوره اصلی آفرینش میتولوژی بابلی یا #انوما_الیش شرح کاملی است از چگونگی شکل گیری آفرینش از یک کائوس اولیه.
#تیامات را نوعی مادر خدای ازلی میدانند. او وجودی کیهانی و فرای تصور است و معنای نامش با عنصر "آب شور" تعریف شده. او را بعضا در اساطیر #سومر به شکل زنی زیبا و آسترال نمایش داده اند اما در اساطیر مدرنتر #بابل تیامات شکل یک افعی عظیم دریای یا حتی اژدهای سه سر را به خود گرفته است.
در #انوما_الیش میخوانیم که او را جفتی (مذکر) ازلی با نام #آپسو یا #آنوش (به سومری) است که موکل بر عنصر آب شیرین میباشد. و اینکه چگونه از درآمیختن این دو آب تمامی کیهان پدید می آید. باید گفت این تنها یک روایت از وجه آفرینش در اساطیر بابل است.
در روایت متفاوت دیگر میبینیم که جمعی از خدایان بر ضد تیامات و آپسو میشورند و این دو موجود ازلی کیهانی را از اریکه قدرت به زیر کشیده و نابود میکنند. پس از مرگ آپسو تمامی جنبندگان و گیاهان از ذات وجود او حیات می یابند و خونش چون چشمه ها و رودها بر زمین جاری میشود. (چونان که رود فرات را جریان یافته از خون وی میدانند) همچنین #مردوک پس از به قتل رساندن تیامات بدن او را به دو تکه تقسیم میکند و اینگونه مقرر میشود که نیمی از بدن او در جایگاه والا و به عنوان آسمان و نیمی دیگر به شکل زمین در کائنات قرار گیرند. بدین طریق تمامی جهان از بدن تیامات حیات می یابند و خدایان باقی مانده حکومت جدیدی را بر دنیای نوین پایه گذاری میکنند.
در مورد نام تیامات بسیاری از زبان شناسان به این نتیجه واحد رسیده اند که از لغت اکدی "تاموت" اخذ شده است که به معنای دریای عمیق و سیاه است. نماد او سنگ لاجورد است و حضوری از او در اسطوره های پس از انوما الیش نمی یابیم.
