طرفداری | آیا Kick and Rush در فوتبال ایران همان تاتیک علی اصغری است؟ در این مطلب قصد داریم این موضوع را مورد بررسی قرار دهیم.
Kick and Rush تاکتیکی است که در فوتبال ایران بسیار کاربرد دارد و بسیاری از مربیان به این سبک کار خود را دنبال می کنند. فوتبال ایران سال هاست در سایه این تاکتیک کار خود را دنبال می کند و این موضوع چند سال پیش از چشم وینفرد شفر پنهان نماند. شفر در زمان حضور خود در استقلال پیرامون ذوب آهن قلعه نویی و پرسپولیس برانکو گفت آنها به سبک Kick and Rush بازی می کنند. موضوعی که باعث شد بسیاری به خاطر اطلاعات پایین خود تصور کنند منظور وینفرد شفر تاکتیک بکش زیرش یا به قول خودمان همان علی اصغری است اما این تفکر درست نیست و در مورد این تاکتیک نکات بسیاری وجود دارد که آن را خاص می کند.
Kick and Rush چیست؟
اصطلاح Kick and Rush به یکی از تاکتیک های معروف فوتبال انگلیس اختصاص دارد که با فوتبال مدرن متفاوت است. در این سبک بازی، سرعت انتقال توپ از دفاع به حمله اهمیت زیادی دارد و در موارد بسیاری توپ از سوی مدافعین به سرعت به خطوط جلوتر انتقال پیدا می کند و این امر با پاس های بلند نیز می تواند صورت بگیرد. این تاکتیک مزایا و معایبی دارد. مهم ترین مزیت این تاکتیک پل زدن سریع به خط هافبک است و باعث می شود روند آماده سازی طولانی برای این تاکتیک وجود نداشته باشد.
معایب این تاکتیک اما بیش از مزیت های آن است. در این تاکتیک، مهاجمین توپ هایی را دریافت می کنند که کنترل آنها دشوار است و شانس موفقیت و تبدیل آن به گل کمتر. از طرفی ارسال پاس های بلند باعث می شود تا تیم حریف زمان کافی را برای شکل دادن آرایش دفاعی خود داشته باشد.
به دلیل ریسک بالا و شانس کم، مدت زیادی این تاکتیک ناکارآمد محسوب می شد اما پس از تغییرات تاکتیکی دیگر از جمله افزایش شدت پرسینگ، این تاکتیک اهمیت بالایی پیدا کرد و بار دیگر در تفکرات سرمربی ها جا گرفت چراکه ارسال پاس های بلند و قطع توپ از سوی بازیکنان خودی، باعث شکستن خطوط پرس حریف می شود.
Kick and Rush در بازی لیورپول
بازیکن صاحب توپ با اینکه می تواند رو به عقب بازی کند اما ریسک پرس حریف را به جان نمی خرد و توپ را به خطوط بالاتر انتقال می دهد
Kick and Rush از کجا آمد؟
اولین بار در سال 1950 یک بازیکن بازنشسته به نام چارلز ریپ اصطلاح Kick and Rush را به کار برد. این روش بازی است که تیم ملی انگلستان و برخی از باشگاه های این کشور از آن استفاده می کردند و به مرور زمان، از لحاظ تاکتیکی پیشرفت کردند. در گذشته تیم ملی انگلستان بازی بسیار آشفته ای داشت.
در Kick and Rush بازیکنان با تجمع در زمین خودی اقدام به توپ گیری می کنند و سپس با ارسال پاس های بلند به سمت دروازه حریف حمله می کنند. این شیوه بازی زیبا و تماشاگر پسند نیست اما امروزه کاربرد بسیاری دارد. این روش هدفمند نیست و بیشتر این معنا را می دهد که ما هر توپی را که صاحب شدیم، به سرعت به زمین حریف انتقال دهیم و آنجا برای سرنوشت حمله تصمیم بگیریم.در اجرای نوع کامل Kick and Rush باید حداقل با 5 نفر روی توپ تمرکز کرده و پرس های مقطعی انجام شود تا زمان حضور توپ در زمین حریف افزایش پیدا کند. یک نکته مهم راجع به توپ های ارسالی وجود دارد، تمام توپ‌های بلند ارسالی Kick and Rush محسوب نمی شوند. در حقیقت ارسال‌هایی تحت این عنوان قرار می‌گیرند که توپ، بدون هدف برای خط حمله فرستاده شود و مهاجمین فرصت کافی داشته باشند که در منطقه رسیدن توپ، جایگیری کنند و سپس طراحی حمله صورت می گیرد.
در فوتبال آلمان علاقه زیادی به بازی بلند وجود ندارد و همین موضوع باعث تعجب شفر در فوتبال ایران شده بود. شفر متوجه شد اینجا تاکتیک Kick and Rush حرف اول را می زند اما در عین حال به درستی نیز اجرا نمی شود. در تاکتیک Kick and Rush یک هافبک کلیدی وجود دارد که مسئول گردش توپ را نیز برعهده دارد. هافبکی که بسیاری از تیم های ایرانی آن را حذف می کنند و یک هافبک جنگنده را وارد کار می کنند، موضوعی که با Kick and Rush فاصله زیادی دارد و حذف این بازیکن صدمه زیادی به این تاکتیک وارد می کند.
Kick and Rush در فوتبال هایی که بازیکنان آن توانایی حمل توپ و بازی خلاقانه را ندارند نیز کاربرد زیادی دارد. باید یادمان باشد Kick and Rush با بکش زیرش تفاوت های زیادی دارد و صرفا تفکرات برخی سرمربیان ایرانی باعث شده تا درک درستی از این تاکتیک وجود نداشته باشد. وینفرد شفر چند سال پیش نه تنها به قلعه نویی و برانکو کنایه نزد، بلکه اصطلاح جدیدی را مطرح کرد و البته برایش جالب بود چرا اکثر تیم های ایرانی از این تاکتیک استفاده می کنند. Kick and Rush بیشتر به داشته های یک مربی برمی گردد و اگر سرمربی بازیکنان لازم برای استفاده از تاکتیک های دیگر را داشته باشد، فقط در صورتی به سمت این تاکتیک می رود که در دقایق پایانی بازی باشد و تیم حریف راه های نفوذ را بسته باشد.
پرس ضد پرس!
در Kick and Rush فاصله بین خط دفاع و هافبک (البته در صورت نبود هافبک کلیدی و بازیساز) زیاد است. همین موضوع باعث می شود بازیکنان حاضر در زمین حریف بیشتر باشند و اینگونه پرس حریف با پرس جواب داده می شود. وقتی پاس بلند ارسال می شود، عملا دیگر بازیکنان حریف در زمین خود حضور دارند و اگر خلاف انتظار اولیه، توپ در اختیار آنان قرار بگیرد، با ضد پرس مواجه می شوند و این بار نوبت تیم دیگر است تا آنها را تحت فشار قرار دهد.
به طور کلی Kick and Rush هم به سلیقه سرمربی و هم داشته های او برمی گردد اما عملا با تاکتیک بکش زیرش و فوتبال علی اصغری تفاوت های زیادی دارد.
