هما یکی از گونه‌های در معرض تهدید در ایران محسوب می‌شود. در اساطیر ایرانی، همای کمیاب نماد نیک‌بختی است. اعتقاد بر این بود که اگر سایهٔ هما روی یکی بیفتد، او به حاکمیت خواهد رسید[ و هر کس به پرنده شلیک کند در چهل روز می‌میرد. عادت به خوردن استخوان و ظاهراً نکشتن حیوانات زنده، از سوی سعدی در گلستان (۱۲۵۸ میلادی) مورد توجه قرار گرفته‌است:
اشعار سعدی شیرازی ، گلستان ، باب اول در سیرت پادشاهان (حکایت ۱۵)
یکی از وزرا معزول شد
و به حلقه ی درویشان درآمد.
اثر برکت صحبت ایشان در او سرایت کرد
و جمعیت خاطرش دست داد.
ملک بار دیگر بر او دل خوش کرد
و عمل فرمود قبولش نیامد و گفت :
معزولی به نزد خردمندان بهتر که مشغولی.
آنان که کنج عافیت بنشستند
دندان سگ و دهان مردم بستند
کاغذ بدریدند و قلم بشکستند
وز دست و زبان حرف گیران رستند
ملک گفتا :
هر آینه ما را خردمندی کافی باید که تدبیر مملکت را شاید .
گفت : ای ملک نشان خردمندان کافی جز آن نیست که به چنین کارها تن ندهد.
هماى بر همه مرغان از آن شرف دارد
که استخوان خورد و جانور نیازارد
