مصاحبه مفصل کاپیتان هلندی لیورپول با مجله اسکوایر در مورد زندگی اش خارج از زمین بازی، ساعت های گران‌قیمت، استایل و روش‌های ذهن‌آگاهی‌اش را در ادامه می‌توانید مطالعه کنید.
طی هفته های گذشته، در لیورپول دلایل زیادی برای اضطراب وجود داشته است. آنها با فاصله کمی نسبت به بقیه تیم‌ها در رده نخست جدول قرار دارند و باید در فینال جام اتحادیه به مصاف چلسی بروند و دراین‌حین خبر شوکه‌کننده
جدایی یورگن کلوپ در پایان فصل، جو آنفیلد را متشنج کرده است؛ امّا دلیلی وجود دارد که هواداران لیورپول همیشه برای کاپیتان خود آهنگ «به آرامی آنچه می‌توانی تصور کنی» را می‌خوانند. زمانی که پدر چهار فرزند، منتخب نهایی توپ طلا و بازیکن محبوب تیم ملی هلند به تماس ما پاسخ داد، کاملاً آرام و خونسرد بود؛ درحالی‌که ویرجیل فن دایک در مرکز تمرین لیورپول نشسته و از طریق «زوم» با او مصاحبه می‌کردیم که به عنوان سفیر هاینکن برای آخرین کمپین خود با عنوان «سلام به طرفداران واقعی» به همراه جیل اسکات، بازیکن تیم زنان اورتون، حضور داشت؛ این کمپین به قصد ارائه تعریف مجدد طرفداران واقعی فوتبال، تجزیه و تحلیل تفکر قالبی‌های منفی و مشتاق‌سازی دیگران به جمع‌پذیری و تنوع ایجاد شده بود.
ویرجیل در شروع مصاحبه گفت:
«هدف اصلی ما، تغییر ذهنیت مردم در مورد کلیشهای است که برای یک هوادار افراطی وجود دارد. با بسیاری از طرفداران در سراسر جهان روبه‌رو شده‌ام، نه تنها در لیورپول و با فرد یا دانشجویی که حاضر به انجام هرکاری برای حضور در تمام بازی‌ها باشد؛ بلکه افراد مسن، کودکان و زنانی از سنین مختلف است؛ خوشحالم که نماینده این تغییر نگرش هستم.»
اینکه شخصیتی محترمی مانند فن دایک، که از مادری سورینامی‌تبار است و در هلند متولد شده، وارد این جریان شده، واقعاً دارای اهمیت است.
او همچنین گفت:
«گفتار و رفتارهای منفی گذشته باید از بین برده شوند - هیچکس، نژادپرست متولد نمی‌شود. فکر می‌کنم موارد کلیدی برای ایجاد تغییر، آموزش و ارتباط با یکدیگر است.»
این حقیقت که ویرجیل هنوز در بالاترین سطح بازی می‌کند نشان از ذهنیت قوی او دارد و درعین‌حال، در طول مصاحبه با او متوجه شدیم که مشکلی با صحبت مورد ضعف هایش ندارد. با این اسطوره لیگ برتری درباره کلید موفقیت در نگه داشتن آرامشی که دارد و همچنین زندگی خارج از فوتبال او، از مد و لباس تا تماشای سریال بازی تاج و تخت، صحبت کردیم.
در ورزش به همان اندازه که توجه به مسائل فیزیکی اهمیت دارد، مسائل ذهنی نیز مهم هستند؛ روش خاصی برای ذهن‌آگاهی داری؟
«سلامت روان مشکلی بسیار سخت است که هنوز به اندازه کافی درباره آن صحبت نمی‌شود. بیان مشکلات و بحث کردن در مورد آن با دیگران دشوار است و شخصاً با توجه به تجربه‌ای که دارم، می‌دانم که عدم صحبت در مورد آن، کمکی کمک نمی‌کند تا آن را پشت سر بگذارید. »
«در دورانی زندگی می‌کنیم که همه درگیر شبکه‌های اجتماعی هستند و همه‌چیز بی‌نقص نشان داده شود؛ مشکلی بزرگ ایجاد می‌شود و خب، زندگی بی نقص نیست؛ اّما وقتی جوان هستید، متوجه این موضوع شدن دشوار است. چندین روش مختلف وجود دارد که می‌توان از آنها برای بهبود سلامت روان استفاده کرد؛ امّا به نظر من، این کار با صحبت و درد دل کردن با کسی که بیشتر از بقیه به او اعتماد دارید، آغاز می‌شود.»
با هم‌تیمی‌ها و خانواده‌ات زیاد صحبت می‌کنی؟
«همسرم در این زمینه بسیار اهمیت دارد؛ چون به‌طبع هر روز با هم صحبت می‌کنیم. او دقیقاً می‌داند که در چه شرایطی هستم و چه مشکلاتی داشته‌ام. بازیکنان در زمین برای لیورپول بسیار مهم هستند؛ امّا در پشت پرده، من به آنها «تیمی که هوای تیم را دارد» می‌گویم. آنها همچون خانواده‌ی دیگر من هستند؛ زیرا دقیقاً می‌دانند که با چه تجربه‌هایی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنم. باید سعی کنید افراد مناسبی را در اطراف خود جمع کنید، مگر نه؟ نمی‌توانید فقط افرادی را در کنار خود داشته باشید که همیشه به شما «بله» می‌گویند – باید با افرادی باشید که واقعاً صلاح شما را بخواهند؛ این مسئله‌ای است که با گذر زمان یاد می‌گیرید. داشتن افراد مناسب در اطرافتان بسیار اهمیت دارد و وقتی این اتفاق بیفتد، می‌توانید به‌راحتی حرفتان را بزنید.»
بیا بحث را عوض کنیم؛ وسایل ضروری کیف حمام! مهمترین وسیله‌ای که داری، چیست؟
«این اوّلین باری هست که این سؤال از من پرسیده می‌شود! از روغن بچه برای همه‌چیز استفاده می‌کنم. برای چهره‌ام و بقیه بخش‌های بدنم که ضروری است؛ درغیراین‌صورت بدنم خشک می‌شود و دوست ندارم این اتفاق بیفتد. از وقتی که کوچک بودم، مادرم از روغن بچه برای شستشوی من استفاده می‌کرد و تا امروز، همچنان از آن استفاده می‌کنم.»
منظورم این است که اگر چیزی مشکلی ندارد، نباید سعی در تغییر آن داشته باشی...
«دقیقاً! به طبع، ضد تعریق، بسیار مهم است؛ مسواک، بندهای لاستیکی... خیلی چیزها در کیف خود دارم؛ همیشه آماده‌ام.»
فکر کن همین الان از زمین بازی خارج شدی؛ اولین خوراکی که سراغ آن می‌روی چیست؟
«شاید عجیب به نظر بیاید؛ اما معمولاً بعد از بازی گرسنه‌ام نیست. فقط چندتا انگور می‌خورم؛ همین. اگه بعد از تعطیلات آخر هفته، بازی میان هفته نداشته باشیم، اندکی پرخوری می‌کنم – کوکی نقطه ضعف من هست! بعد از آن دوباره به تمرکز کامل باز می‌گردم و تمرین؛ همچنین مقدار زیادی آب همراه لیمو استفاده می‌کنم.»
فن دایک در حال تبلیغ هینیکن
ویرجیل، غذای متواضعانه و ساده‌ای داری.
«خب ببین، می‌دانم حرفم کلیشهای است؛ ولی بدن آدم مثل ماشین است، درست می‌گویم؟ باید به آن توجه کنی و حواست باشد تا مواد درستی در آن بریزی.»
حرف ماشین شد، موقع رانندگی قبل از بازی، برای بالا بردن انرژی‌ات به چه موسیقی‌ای گوش می‌کنی؟
«معمولاً یکی از آهنگ‌های Afrobeats؛ در چند هفته اخیر، آهنگ « Holy Ghost» از « Omah Lay» را گوش می‌دهم. انرژی مثبتی به من می‌دهد. Afrobeats را برای حس لذت‌بخشی که به من می‌دهد دوست دارم؛ احساس می‌کنی که در هوای خوب، زیر آفتاب هستی [او با اشاره‌های طنزآمیز به آسمان خاکستری مرسی ساید پشت سرش اشاره کرد]. هنرمندان آفریقایی مشغول انجام کاری فوق‌العاده هستند. محبوبیت این ژانر موسیقی به طور دیوانه‌کننده‌ای رشد کرده است. »
اگر در پشت فرمان یا همراه تیم در اتوبوس نباشی، سریال مورد علاقه‌ات برای وقت‌گذرانی چیست؟
«یکی از سریال‌های موردعلاقه‌ام در تمام زمان‌ها، «فرار از زندان» است؛ مخصوصاً دو فصل اول که باورنکردنی هستند. اولین باری که آن را تماشا کردم را به وضوح به خاطر دارم، مانند دیوانه‌ها نشستم و بی‌وقفه نگاهش کردم.
Californication و همچنین Entourage در بالای لیست من قرار دارند. این دو، سریال‌های راحتی برای تماشا کردن هستند؛ زمانی که سفر می‌کنیم، اینجور چیزها برای آرام‌شدن خیلی خوب هستند؛ همچنین «بازی تاج و تخت» را هم نمی‌توان، فراموش کرد. تا الان چهار سریال را معرفی کردم و هنوز هم نمی‌توانم محبوب‌ترین را انتخاب کنم؛ آها! سریال «مارتین» هم هست؛ با بازی مارتین لارنس؛ سیتکامی بسیاری قدیمی است؛ این یکی را خیلی دوست دارم!»
بیا از بحث سریال خارج شویم و در مورد ساعت‌های مچی صحبت کنیم. به کدام مدل از ساعت بیشتر علاقمند هستی؟
«طرفدار پر و پا قرص ساعت‌های « Royal Oak Openworkeds» هستم. رویال اوکِ آبی سرامیکی خودم را خیلی دوست دارم. قبل از مراسم توپ طلا ساعت مشکی سرامیکی رویال اوکِ تقویم دائمی داشتم. فرانسوا، دیگر مدیرعامل آئودمارس پیژه نیست؛ ولی خیلی به من لطف داشت. ایاریا مدیرعامل جدید محشر بنظر می‌رسد. رابطه خیلی خوبی با آئودمارس پیژه دارم و به‌خاطر مجموعه‌ای که دارم، خیلی احساس خوشبختی می‌کنم.»
فن دایک همراه ساعت رویال اوک آبی سرامیکی اش
و حال در مورد کمد لباست، در مورد استایل هرروزت به ما بگو.
«همسرم کسی است که برای من لباس می‌خرد. از خرید خیلی خوشم نمی‌آید – او مسئول استایل من است؛ گرچه طرفدار پروپاقرص برند‌های بوتگا و آکنه هستم؛ بااین‌حال دوست ندارم به اسم برند‌ها بیش از حد اهمیت بدهم و سعی می‌کنم کمی منعطف‌تر باشم. وقتی جوان هستید، دلتان می‌خواهد لباس‌هایی با برند معروف را بپوشید - نامشان را نمی‌برم -؛ اما می‌خواهید چیزی خیره‌کننده بپوشید چون تنها می‌خواهید خودنمایی کنید. من بالغ شده‌ام و 195 سانت قد دارم؛ بنابراین از اینکه می‌توانم خیلی از چیزها را بپوشم، بدون اینکه احمقانه به نظر بیاید، شکرگزارم. من عاشق مد هستم. احساس خوبی دارد که بدانید تیپ خوبی دارید.»
تا حالا استایلی بوده که بابت داشتن آن احساس پشیمانی کنی؟ عکسی هست که به آن خیره شوی و با خودت بگویی، وای خدای من! کاش هیچوقت این را نمی‌پوشیدم؟
«بیشتر وقت‌ها؛ اگر کسی ادعا کند که همچین چیزی نداشته، مشخص می‌شود که انسان واقع‌گرایی نیست! اگر بخوام به عکس‌های قبلم فکر کنم، عکسی خیلی معروف در شبکه‌های اجتماعی هست که کفش چوبی سبزی را در یکی از مصاحبه‌هایم - زمانی که هلند بودم – پوشیده بودم. »
فکر کنم که بدانم که منظورت کدام عکس هست...
«بله؛ احتمالاً آن را دیدی؛ می‌دانم، می‌دانم. منظورم این هست که واقعاً وحشتناک بود و در آن زمان فکر نمی‌کردم که به جایی که الان در آن هستم، برسم. این عکس‌ها برای همیشه وجود خواهند داشت. در کریسمس، برای نمایشی در شرکت ویستا، که شرکت چاپ و تبلیغات است، حضور داشتیم و آنها آن عکس از من را روی یک لیوان چاپ کردند. هنوز هم آن را در اتاقم دارم. فوق‌العاده است!»
شاید خودت را انتخاب کنی؛ اما به نظر تو چه کسی در تیم بهترین استایل را دارد؟
«خب بله! باید از خودت حمایت کنی، امّا پاسخ به سوال این نیست؛ اسم چند نفر را می‌توانم ببرم. واقعاً از تیپ کوستاس سیمیکاس و کوناته خیلی خوشم می‌آید؛ این دو نفر واقعاً سلیقه خوبی دارند.»
می‌توانی از بازیکنی نام ببری که بهترین پوشش در ادوار مختلف را دارد؟
«امروزه، تعداد زیادی از بازیکن‌ها هستند که بیشتر از بقیه به استایلشون توجه می‌کنند؛ اما فکر می‌کنم که در مسابقات NBA بیشتر به مد توجه می‌شود و نسبت به فوتبال، پوشش لباس بهتری هم دارند؛ طبیعتاً بازیکنان می‌توانند با لباس‌های شخصی خودشان در مسابقات حاضر شوند. می‌توانند هرکاری که می‌خواهند انجام دهند - که واقعاً باحال است.»
اگر قرار باشد تا آخر عمر، فقط یک کتونی بپوشی؛ چه مدلی را انتخاب می‌کنی؟
«سؤال سختی است؛ نایکی‌هایم را دوست دارم. برای مثال، چند سال پیش کفش‌های Low Dunks بسیار محبوب بودند و درحال‌حاضر بیشتر کفش Vomero معروف است. البته کفش‌های تراویس اسکات هم بسیار خوب هستند. من فقط از کتونی‌ها و اینکه چطور باعث تکمیل ست لباس می‌شوند، خوشم می‌آید؛ نمی‌توانم فقط از یک کتونی را برای باقی عمرم نام ببرم؛ اما نایکی مدل‌های متنوعی از کتونی دارد، پس انتخاب من نایکی است.»
فن دایک همراه ساعت رویال اوک آبی سرامیکی اش
اگر بخواهی به سمت مربی‌گری بروی، به لحاظ استایل مثل کلوپ، تیپ اسپورت می‌پوشی یا کت و شلوار و کفش چرم؟
«احتمالاً چیزی خواهم پوشید که در آن راحت باشم، شاید یقه اسکی؛ لباس‌های یقه اسکی، همیشه زیبا هستند. فک نمی‌کنم ست ورزشی بپوشم؛ ولی اگر بپوشم باید چیز خیلی خوبی باشد. سعی می‌کنم همیشه استایلم را بهتر کنم و بعضی وقت‌ها، دوست دارم تغییر ایجاد کنم؛ اما باز هم در ذهن خودم فکر می‌کنم: «اوه آره! این بازی را بردیم؛ پس بازی بعدی هم همین لباس را بپوشم؟». نمی‌دانم؛ ولی حالا که به آن فکر می‌کنم، احتمالاً هرگز سرمربی نخواهم شد؛ اما خواهیم دید. آینده غیر قابل پیش‌بینی است.»
آیا خرافاتی هستی؟ اگه بازی بدی داشته باشی و استوک ورزشی به‌خصوصی پوشیده باشی، در بازی بعد تغییرش می‌دهی؟
«در واقعیت خیر. وقتی اوضاع طبق روال پیش برود، با خودم نمی‌گویم که به‌خاطر کفش‌هایی است که پوشیدم. به نظرم خیلی زیاده‌روی است که مثلاً کفشت را به‌خاطر باخت عوض کنی! زیرا در نهایت، آنها ابزار ما هستند. اگر خود را به شیوه‌ای خاص آماده کنید، غذای خاصی بخورید، حرکتی کنید که بتوانی باهاش هت‌تریک کنی، احتمالاً با خودت می‌گویی:«اوه، برای بازی بعدی هم همین کارها را دوباره انجام می‌دهم.»، اما در مورد کفش‌ها فکر می‌کنم که برای یک بازی نمی‌خواهی کفش‌های برند یا کفش کهنه‌ات را که قبلاً با آن بازی کرده‌ای و عملکرد خوبی ارائه دادی را بپوشی؛ بدون توجه به کفش‌ها، لباس یا هر چیز دیگری تنها باید کیفیت و ارزش خودت را در بازی نشان بدی؛ بقیه‌اش اهمیتی ندارد.»
