اختصاصی طرفداری | گواردیولا پیش از این گفته بود؛ بازیکنانی مانند کوین دی بروین و ارلینگ هالند از علل نمایش خوب ما در میدان نیستند، آنها تفاوت ایجاد می‌کنند و مسیر بازی را تغییر می‌دهند.
با این حال، در شبی که این دو در عین ناباوری موفق به تغییر جریان بازی نشدند، تنها مردی که در نجات سیتی نقش اساسی داشت، رودری بود و یقیناً قیمت و ارزش گلی که به ثمر رساند در رقابت بی‌امان قهرمانی لیگ در آینده بیشتر آشکار خواهد شد. شبی بود! در رقابت سه تیم برای قهرمانی این فصل، منچسترسیتی در پی کسب رکورد چهار قهرمانی متوالی لیگ در زمین خود پی برد، برای جابه‌جایی رکوردها و قهرمانی دوباره با چه دشواری‌هایی روبرو است.
لیورپول و آرسنال که هر یک با دو بازی پرگل، با ٤ و ٥ گل قبل از انجام این دیدار به پیروزی رسیده بودند، توپ را به میدان سیتی انداختند. اما حریف سیتی قامت دیگری داشت. از پیش باخته پا به میدان نگذاشته بودند، و انصافاً در جایی که باید، قیام کردند و ایستاده به مبارزه پرداختند.
در مقابل قدرتمندترین تیم جزیره، چلسی شاید بهترین بازی خود را تحت نظر پوچتینو به نمایش گذاشت. به طور حتم گل دیرهنگام «رودری»، آه از نهاد خیلی‌ها در آورد. طرفداران چلسی، و همه دوستداران لیورپول و آرسنال. همه خوب می‌دانند برای فتح لیگ برتر «باید و باید» سیتی را کنار زد.
جشن شادی و عکس‌العمل غیرعادی رودری پس از گل، نشان از اهمیت آن داشت. از دست یاران خود فرار می‌کرد، و با لذت و خلسه‌ای خشمگینانه، هر دو دست مشت شده‌اش را روی سرش می‌کوبید. رودری، استاد آرام و خونسرد منچسترسیتی که محور تمامی تیم حول او می‌چرخد، ظاهراً از تماشای هدردادن موقعیت‌های ستاره تیم به‌اندازه کافی کفری شده بود.
تا به حال او را اینطور دیده بودید؟
البته رودری رکوردی شخصی هم دارد که باید از آن محافظت می‌کرد. آخرین باری که در کارنامه خود با منچسترسیتی شکست را متحمل شده بود، ٥ فوریه ٢٠٢٣ بود و پس از یک سال به‌عنوان «مرد شکست‌ناپذیر» اصلاً مایل نبود به دلیل اشتباهات دیگران، نمره بد و منفی در رزومه خود داشته باشد.
بار دیگر مانند فینال لیگ قهرمانان در استانبول نجات‌بخش بود، چنانچه در روز کلیدی فصل ٢٢-٢٠٢١ در امارات. معنای گل تساوی دقیقه ٨٣ در دیداری که سیتی ۳۱ موقعیت در این دیدار داشت نشان از مبارزه‌جویی، اعتراض و دعوت به جنگ بود و به لطف مداخله او، تیم پپ گواردیولا تماس خود را با یک بازی کمتر در برابر لیورپول و آرسنال حفظ کرد.
نبرد از قاب سیتی
به‌راستی بازی عجیبی بود. سیتی موقعیت‌های بسیاری در مقابل چلسی داشت، و بااین‌حال از زمان تساوی ٢-٢ در دسامبر مقابل کریستال پالاس، موفق نشدند به پیروزی دست یابند. با وجود این امر نکته خیلی مهم و قابل‌توجه چیز دیگری است؛ با خلق موقعیت‌های بسیار، سیتی بیش از هر زمان دیگری آسیب‌پذیر هم به نظر می‌رسید.
در برابر تیمی با نقشه و طرح مناسب و ضد حمله‌هایی خوب که فرصت استراحت و نفس تازه کردن را از مدافعین سیتی گرفته بود و ضعف در ترکیب خط میانی مشکل مضاعفی برای سیتی ایجاد کرده بود. سیتی خوش‌شانس بود که مردان چلسی دقیقاً مانند مردان گواردیولا، در محوطه جریمه کار را یکسره نمی‌کردند.
نیکلاس جکسون، اگرچه نقش بزرگی در گل دقیقه ٤٢ رحیم استرلینگ داشت، بار دیگر احتمالاً بدترین مهاجم چلسی به‌حساب می‌آمد. چلسی بارها از تمام‌کنندگی جکسون و پیش از او کای هاورتس ضربه دیده است و این برای ما امری جا افتاده است، اما در جناح مقابل، مقصر و مظنون اصلی در سیتی غیرقابل‌باور بود، عادات و توقعات ما از بهترین گلزن فصل پیش با ٣٦ گل که رکوردی در دوران لیگ برتر محسوب می‌شود، چیز دیگری است.
وایکینگ نروژی، ارلینگ هالند در ٩٠ دقیقه، بیش از حد انتظار همه فوتبال دوستان و مسلماً خودش، فرصت‌های زیادی را از دست داد. در حالیکه یقیناً در فصل پیش با هت‌تریک و توپی در آغوش از زمین خارج می‌شد.
عصبانیت و خشم او در پایان بازی بی‌جهت نبود. هالند ناباورانه برای اولین بار در دوران حرفه‌ای خود، تنها در یک دیدار ٩ موقعیت بدون به ثمر رساندن گل داشت، بدترین اشتباه او، ضربه سر دقیقه ٧٧ با ارسال پاس زیبای کوین دی بروینه بود. با سوت ختم غائله دوربین تلویزیونی به او نزدیک شد و هالند پنجه بزرگ خود را بالا برد و دوربین را کنار زد.
گواردیولا در مصاحبه پس از پایان بازی گفت؛
این خیلی خوبه که ٩ موقعیت داشته باشی! دفعه بعد حتماً گل خواهد زد. من ١١ سال فوتبال بازی کردم و فقط ١١ گل زدم، هر فصل یک گل. من مرد مناسبی برای توصیه به مهاجمان نیستم. ما موقعیت‌ها را ایجاد می‌کنیم و مطمئنم دفعه بعدی ارلینگ گل خواهد زد.
این یکی را چطور؟
در دقایق پایانی، سیتی به‌شدت برای کسب ٣ امتیاز فشار می‌آورد. روبن دیاس و لوی کولویل در محوطه جریمه برای کنترل توپ یکدیگر را هل دادند و هل و دراین‌بین به نظر می‌رسید توپ دست کول ویل را لمس کرده است. اندی مدلی داور مسابقه، سخاوتمندانه اقدام کول ویل را تصادفی تلقی کرد و «وار VAR» تصمیم داور، مبنی بر عدم اعلام پنالتی سیتی را تأیید کرد.
گواردیولا درحالی‌که از چلسی به‌عنوان تیمی جوان و فوق‌العاده تمجید کرد، از بازی نیمه اول ضعیف تیمش ابراز تأسف کرد؛ اما گواردیولا تا حد زیادی مسئول این ضعف هم به نظر می‌رسید.
در مقابل چلسی تنها رودری به‌عنوان یک هافبک میانی مناسب حضور داشت. با دی بروین، در نقش مرد آزاد هجومی، گواردیولا برای حمایت از رودری به جولیان آلوارز و مانوئل آکانجی متکی بود، اولی که باید کمی عقب می‌نشست و دومی که باید به‌سوی نیمه پیش می‌آمد. وقتی سیتی توپ را در اختیار داشت همه چیز خوب به نظر می‌رسید، اما زمانی که چلسی توپ را در اختیار می‌گرفت، اوضاع سیتی نامتعادل‌تر ازآنچه همیشه شاهد آن هستیم، بود.
چلسی با بازی سریع، پاس‌های بلند و مستقیم در زمین، خطوط سیتی را پشت سر می‌گذاشت و دقیقاً در چنین موقعیتی از سیتی پیش افتاد. مالو گوستو از اعماق محوطه جریمه توپ را به سمت جکسون فرستاد، او توپ را پشت پای زیبا به کول پالمر سپرد.
جکسون به لطف پسر قدیمی سیتی دوباره توپ را دریافت کرد و از جناح راست برای استرلینگ که از چپ نفوذ کرده بود فرستاد. پسر قدیمی دیگری از سیتی، با زیبایی توپ را در قعر دروازه جای داد. پالمر و استرلینگ در بازگشت به اتحاد خوش درخشیدند.
کول پالمر قبل از این مسابقه گفته بود؛
فکر می‌کنم با بازگشت به باشگاهی که در آن حرفه خود را به‌خوبی آغاز کردم، با مجموعه‌ای از احساسات «عجیب‌وغریب» مواجه شوم.
اما پالمر، به چهره سرد و شخصیت خونسرد خود وفادار ماند و نشانی از احساس یا ضعف بروز نداد. پاس‌های کاملاً بموقع پالمر، خط دفاعی سیتی را در موارد متعدد باز کرد و چلسی می‌توانست گل‌های بیشتری از تنها گل زیبای استرلینگ به دست آورد.
استرلینگ، بازیکن گذشته‌های دور لیورپول و سپس سیتی، با حرکت مشخصه خود، توقف توپ و بریدن ان روی پای راست، واکر را کیش کرد و با شوت خود ادرسون را مات. همان‌طور که بارها در تمرینات گذشته سیتی و انگلیس در مقابل واکر انجام داده بود. واکر همه چیز را می‌دانست و این سنگینی گل را برای او بیشتر می‌کرد.
استرلینگ با احترام به تیم سابق خود سعی کرد شادی دیوانه‌واری نداشته باشد که نداشت، اما ممکن نبود در برابر فشار آدرنالین، در برابر دست مشت کرده مقاومت کند. پس از گل او، گواردیولا دستانش را روی زانوهایش کوبید.
رحیم استرلینگ اولین بازیکنی است در یک فصل در لیگ برتر، در هر دو بازی خانه و خارج از آن، مقابل من سیتی گل‌زنی کرده است. در واقع، استرلینگ ۵۲ گل در استادیوم اتحاد داشته است، فقط سرجیو آگوئرو رکورددار تاریخ منچسترسیتی با ١٠٦ گل تنها بازیکنی است که بیشتر از استرلینگ در استادیوم اتحاد گل‌زنی کرده است.
آرام باشید و برای چلسی دست بزنید
سیتی در نیمه دوم تیزتر و فشرده‌تر بود، اما زمانی که دی بروین در همان دقیقه ابتدایی ضربه آزاد را به هوا فرستاد، ریتم این بازی سنگین و فشرده معلوم شده بود و سناریو را از پیش خوانده بودیم؛ فرصت‌ها و عقیم ماندن در تلاش‌های بی‌حدوحصر. انگار می‌دانستیم روز سیتی نیست.
روزشان نبود و چلسی آن را بو کشیده بود. هر چه بازی پیش می‌رفت تلاش بی‌اندازه آنها جان بیشتری می‌گرفت. حتی موفقیت در یک تکل با فریادی همراه می‌شد و نوعی پیروزی به‌حساب می‌آمد. در شبی که گواردیولا احتمالاً احساس می‌کرد سیتی باید به‌عنوان برنده و با سه امتیاز از زمین خارج می‌شد، اما ما خوب می‌دانیم پوچتینو هم می‌توانست دقیقاً همین را بگوید.
در شبی مانند این بازی، سیتی در غیبت بازیکنان میانه میدان، به هالند واقعی نیاز داشت تا با چند ضربه قاطع در داخل هجده‌قدم کمبود کمک خود را در خارج از آن جبران کند. متأسفانه برای سیتی، هالند باوجود داشتن ١٠ شانس بدون گل ماند، و رکورد قبلی خود را از ٦ به ١٠ رساند. حتی ربات‌ها هم ممکن است گاهی دچار مشکل شوند!
نبرد از قاب چلسی
در مقابل چلسی و پوچتینو تاکتیک و طرح و نقشه خود را به‌خوبی به اجرا گذاشتند. طبیعی است، در دیدارهای فشرده و نزدیم به کمی شانس هم احتیاج دارید.
این بازی پرهرج‌ومرج ٤-٤ ماه نوامبر بین این دو تیم در استمفورد بریج نبود. این یک پیروزی تاکتیکی پوچتینو در مقابل خدای این حرف‌ها، پپ گواردیولا بود که با سخت‌کوشی و پختگی واقعی توسط تیم جوان او اجرا شد.
چلسی در مقابل سیتی صرفاً دفع توپ نکرد یا سعی نکرد فقط آنها را به زنجیر کشد. در عوض، تله‌های هوشمندانه‌ای در یک‌سوم میانی زمین گذاشتند، با خلل وارد کردن گروهی در پاس‌های رودری، آلوارز و دی بروین چرخ‌دنده‌های منظم سیتی را از کار انداختند و سپس برای ضربه زدن به ضد حملات خطرناکی دست می‌زدند.
گالاگر در آزار رودری بی‌امان بود و مویزس کایسدو پس از دریافت کارت زرد نیمه اول، خویشتن‌داری و کنترل چشمگیری نشان داد. انزو فرناندز خیلی بیشتر از پاس دادن، پرسینگ انجام داد، اما نشان داد به همان اندازه یک بازی‌ساز است.
قدرت و اراده چلسی پایه و اساس بازی آنها را مشخص کرده بود، سه بازیکن خط مقدم جبهه این تیم مشکلات زیادی را با حمایت و پشتیبانی هوشمندانه و فرصت‌طلبانه مدافعان کناری برای سیتی ایجاد کرد.
زمانی که پاهای چلسی خسته شد و انرژی ته کشید، محاصره سیتی آغاز شد و در نهایت سه امتیاز به یک امتیاز تغییر پیدا کرد، اما این واقعیت را نباید نادیده بگیریم، مدت زیادی طول کشید تا به بازی بقا و مرگ و زندگی در دقایق آخر تبدیل شود، این دیداری بود که اعتبار عمده آن به پوچتینو و چلسی تعلق می‌گیرد.
شب سختی بود براوو پُچ!
چلسی در بخش‌های بزرگی از بازی تیم بهتری بود. آنها قاطعانه دفاع کردند و ضد حملات درخشانی انجام دادند و دفاع سیتی را در هر فرصتی به هم ریختند. اگر در تمام کردن بی‌رحمانه‌تر و قاطعانه‌تر از این عمل می‌کردند، برنده بازی بودند. درحالی‌که اگر ارلینگ هالند از شانس‌های خود با همان قدرتی که در فصل گذشته به نمایش گذاشته بود، استفاده می‌کرد، سیتی دور از دسترس چلسی قرار می‌گرفت.
چلسی همچنان در میانه جدول قرار دارد؛ اما نشانه‌های روشنی از پیشرفت را نشان می‌دهد. اکسل دیساسی سنگی در قلب دفاع آنها بود، کانر گالاگر بهترین بازیکن زمین بود و انزو فرناندز شروع به شبیه شدن به بازیکنی می‌کند که تاد بولی بیش از ۱۰۰ میلیون پوند برای او پرداخت کرد.
لیورپول و کلوپ مسلماً با تماشای این دیدار در ارزیابی‌های خود در اولین فینال فصل، جام اتحادیه در روز یکشنبه، ٢٥ فوریه، تجدیدنظرهای اساسی خواهند داشت. سیتی با این تساوی با چهار امتیاز با تیم یورگن کلوپ فاصله دارد.
این خدشه‌ای در روند عملکرد یکنواخت قهرمانان پپ گواردیولا بود. سیتی در شش بازی متوالی اخیر خود در لیگ به پیروزی دست یافته بود و از ۱۶ دسامبر حتی یک امتیاز را از دست نداده بود. این روزنه امیدی برای لیورپول و آرسنال به وجود آورد که باید و بدون شک به پیروزهای خود ادامه دهند. سیتی و هالند به طور حتم هر هفته این تعداد شانس را از دست نخواهند داد و اینک دیدار
۱۰ مارس لیورپول در آنفیلد بار دیگر نقش تعیین‌کننده‌ای در رقابت استثنایی این دو تیم در دوران اخیر و پیش از ترک یورگن کلوپ، بازی خواهد کرد. هالند در پایان نبرد با ظاهری تسلی‌ناپذیر از زمین خارج شد، سرش در عمق سینه‌اش فروکرده بود و دلسوزی‌ها و ترحم هم‌تیمی‌های خود را نادیده می‌گرفت.
تیم مائوریسیو پوچتینو هنوز راه بسیار زیادی برای رسیدن به هر نوع موفقیتی در این فصل در پیش دارد، اما اگر آنها در فینال جام کارابائو مقابل لیورپول در آخر هفته آینده چنین بازی ای انجام دهند، شانس یکسانی در برابر لیورپول برای بالا بردن اولین جایزه فصل خواهند داشت.
این نتیجه ممکن است تنها یک زنگ تفریح کوتاه برای همه به‌حساب بیاید. ولی نقش مهم چلسی به‌عنوان بازیگر افتخاری در فیلم پر التهاب و هیجان‌انگیز سه تیم سیتی، لیورپول و آرسنال برای کسب قهرمانی اهمیت بسزایی خواهد داشت. هر طور که ببینیم باید اعتراف کرد؛ در برابر قهرمان، چلسی شایسته امتیاز بود و با این امتیاز، چلسی تنور رقابت قهرمانی انگلستان را داغ‌تر از همیشه نگاه داشت!
همگی از اینجا تا پایان فصل در آتش این تنور خواهیم سوخت.
