بایرلورکوزن تنها تیم حاضر در پنج لیگ معتبر است که متحمل هیچ شکستی در فصل جاری نشده است. شاگردان آلونسو در این فصل 32 بازی در تمامی رقابتها انجام داده اند که ماحصل آن عملکرد خیره کننده 28 پیروزی و 4 تساوی بوده است.
هواداران رقیب، لورکوزن را یک باشگاه پلاستیکی می نامند و به آنها لقب "Neverkuzen" و "Pill pusher" داده اند، اما بایر04لورکوزن یک نهاد ورزشی است که بیش از یک قرن فعالیت دارد و همانطور که می دانید در نام باشگاه از عدد 04 استفاده شده که سال تاسیس باشگاه (1904) می باشد. یک سال قبل از آن، یعنی در سال 1903 تعداد 170 نفر کارمند شرکت فردریش بایر نامه ای به کارفرمایان خود نوشتند و درخواست حمایت جهت تاسیس یک باشگاه ورزشی دادند و بدین گونه بود که بایر04لورکوزن متولد شد.
در فصل 1979/80 برای اولین بار به بوندسلیگا صعود کردند و در اواسط دهه 80 جزو تیم های بالانشین جدول بودند. به نظر می رسید آینده درخشانی در انتظارشان است، زیرا مدیریت خرید های هوشمندانه ای برای بلند مدت انجام می داد و قهرمانی جام یوفای 1988 را بدست آورده بودند و پس از آن در سال 1993 جام حذفی آلمان (DFB POKAL) را به کارنامه خود اضافه کردند. لورکوزن با افتی محسوس وارد نیمه دوم دهه 90 شد، اما با دانش و درایت سرمربی وقت خود، کریستوفر دام و بازیکنانی مانند زی روبرتو و بالاک باشگاه موفق شد از سال 1997 تا 1999 نائب قهرمان لیگ شود.
دام در 21 اکتبر 2000 پس از انتشار شایعاتی در مطبوعات مبنی بر شرکت در مهمانی هایی که در آن کوکائین مصرف کرده و ارتباط با کارگران جنسی در مهمانی، از تیم اخراج شد. دام با عصبانیت این اتهامات را رد کرد و حتی موهای خود را برای اثبات ادعایش (جهت تست اعتیاد) به آزمایشگاه مربوطه فرستاد. نکته جالب این بود که جواب تست مثبت شد و دام اظهار داشت موهای آزمایش شده متعلق به وی نبوده.
در همان سال لورکوزن به عنوان صدرنشین وارد هفته آخر لیگ شد و یک تساوی مقابل اونترهاخینگ کافی بود تا برای اولین بار قهرمانی بوندسلیگا را تجربه کنند. اما آنها قدر این موقعیت را ندانستند و با شکست 2-0 در برابر اونترهاخینگ و از طرفی پیروزی بایرن مونیخ مقابل وردربرمن جام را به رقیب واگذار کردند.
لورکوزن فصل 2000/01 را در جایگاه چهارم به پایان رساند. در پایان همان فصل دو مهره کلیدی به باشگاه اضافه شدند، لوسیو و برباتوف می توانستند امید هواداران برای کسب موفقیت را بالا ببرند. فصل 2001/02 با پیروزی مقابل ولفسبورگ آغاز شد و پس از آن برد، 14 مسابقه پی در پی شکست ناپذیری ادامه داشت. رقابت های اروپایی را هم با سه برد متوالی آغاز کردند و این فرم خوب آنها تا پایان دسامبر ادامه داشت. وضعیت لورکوزن در سال جدید میلادی بهتر هم شد و از دور دوم گروهی با حذف آرسنال به مرحله یک چهارم صعود کردند، جایی که لیورپول انتظار آنان را می کشید. در بازی رفت از حریف سرشناس خود با نتیجه 1-0 شکست خوردند، اما در بازی برگشت با بریس بالاک و گل های برباتوف و لوسیو، 4 بر 2 پیروز شدند و در مجموع با برتری 4-3 راهی نیمه نهایی شدند. در لیگ هم با فرم خوب بالاک، اولیور نویل و برباتوف به عنوان صدرنشین پیشروی می کردند.
حریف نیمه نهایی آنها یک تیم انگلیسی دیگر، یعنی منچستریونایتد بود. هر دو بازی رفت و برگشت با نتیجه مساوی به پایان رسید اما به لطف قانون گل زده بیشتر در خانه حریف، این تیم آلمانی بود که به فینال بزرگترین تورنومنت باشگاهی جهان صعود می کرد. حالا در آستانه کسب سه گانه قرار داشتند، زیرا در لیگ با اختلاف پنج امتیازی نسبت به دورتموند به صدر تکیه زده بودند و همچنین به فینال لیگ قهرمانان و جام حذفی آلمان هم صعود کرده بودند.
با این حال آنها در هفته سی و دوم با یک شکست خانگی غیرمنتظره در مقابل وردربرمن و پیروزی دورتموند در برابر کلن خطر از دست دادن لیگ را احساس کردند. هفته سی و سوم یک شکست تلخ دیگر در مقابل تیمی که برای بقا می جنگید یعنی نورنبرگ حاصل کارشان بود و از طرفی دورتموند در زمین هامبورگ در یک بازی مهیج با نتیجه 4-3 پیروز شد و با حداقل اختلاف به صدر رسید. در هفته آخر پیروزی مقابل تیم پایتخت برای لورکوزن سودی نداشت و اولین جام فصل با پیروزی دورتموند در برابر وردربرمن به زنبورها رسید. اما در حذفی می توانستند با شکست دادن شالکه و کسب اولین جام فصل، زخم از دست دادن لیگ را التیام ببخشند. در دیداری که مربیان هر دو تیم از زمین مسابقه اخراج شدند، این شالکه بود که با نتیجه 4 بر 2 لورکوزن را شکست داد و به قهرمانی DFB POKAL رسید.
آخرین امید لورکوزن و هوادارانش فینال گلاسکو بود، همان ورزشگاهی که رئال مادرید در سال 1960 با شکست یک تیم آلمانی دیگر (آینتراخت) قهرمان شده بود. بیشتر از 8 دقیقه از شروع بازی نگذشته بود که رئال مادرید با گل زیبای رائول پیش افتاد، اما لوسیو 5 دقیقه بعد روی سانتر اشنایدر بازی را به تساوی کشاند. چند دقیقه قبل از سوت پایان بازی در نیمه اول، بار دیگر این رئال بود که با ضربه والی شگفت انگیز زیدان از حریف خود پیش افتاد. در نیمه دوم لورکوزنیها هرچه توان داشتند به کار گرفتند و دروازه کاسیاس جوان (که به جای سزار سانچز مصدوم به بازی آمده بود) را به توپ بستند، اما با درخشش کاسیاس راه به جایی نبردند و بازی با همان نتیجه نیمه اول به پایان رسید.
برای یکی از بزرگترین بازیکنان لورکوزن این بدشانسی ها ادامه داشت، در حالی که در جام جهانی 2002 تیم ملی آلمان به فینال رسید، باز هم دست بالاک که از دیدار پایانی محروم بود از جام کوتاه ماند و این برزیل بود که عنوان قهرمانی را به دست آورد.
در حال حاضر لورلوزن با تحت هدایت مربی جوان خود روزهای خوبی را در لیگ سپری می کند و با اختلاف قابل توجه 8 امتیازی نسبت به بایرن مونیخ به صدر تکیه زده اند، اما باید ببینیم آیا می توانند این روند خوب را تا انتهای فصل حفظ کنند و با شکستن طلسم ناکامی های خود و قطع نوار قهرمانی های متوالی بایرن برای نخستین بار فاتح لیگ شوند یا اوضاع به گونه دیگری پیش می رود.
