| چندی پیش کاربر حمید، مطلبی را منتشر کرد که من را برای شناخت ورزشگاه‌های زیبای دنیای فوتبال تهیج کرد، ورزشگاه‌هایی که هرکدام می‌توانند برای عاشقان فوتبال بهشتی زیبا باشند... |
زمین فوتبال‌های مختلف دنیا، از نیوکمپ و آنفیلد گرفته تا یک زمین فوتبال محلی در روستایی دورافتاده، همه آن‌ها می‌توانند برای عاشقان فوتبال قبل از هر چیز یک بهشت باشند، در زیر تعدادی از استادیوم‌های زیبای دنیای فوتبال را برای شما کاربران عزیز طرفداری انتخاب کرده ایم...
استادیوم واژداچ در صربستان
- نام: استادیوم واژداچ
- مکان: بلگراد، صربستان
- گنجایش: ۵۲۰۰ نفر
در میان شهر پر سر و صدای بلگراد، شهری که حدود ۱۵ درصد از جمعیت کشور صربستان در آن ساکن هستند قطعا نمی‌توان به دنبال یک زمین فوتبال با جاذبه‌های طبیعی گشت. در عوض ورزشگاه خانگی تیم فوتبال اف کی واژداچ می‌تواند برای گردشگران یک جاذبه طبیعی و زیبا باشد. استادیومی که روی سقف یک پاساژ تجاری قرار دارد قطعا می‌تواند گردشگران زیادی را حداقل از روی کنجکاوی به سوی خود جذب کند، این استادیوم یکی از معدود ورزشگاه‌های جهان به حساب می‌آید که ۲۴ متر بالاتر از سطح زمین ساخته شده است و در واقع بام یک مرکز خرید محسوب می‌شود. تیم اف کی واژداچ هیچ‌وقت به عنوان یک تیم مدعی در صربستان ظاهر نشده است، اما اگر روزی این تیم به لیگ قهرمانان اروپا، لیگ اروپا و یا لیگ کنفرانس اروپا برسد، این ورزشگاه تمامی استانداردهای یوفا را برای میزبانی خواهد داشت.
ورزشگاه باتاریا در کرواسی
_gxt4.jpg)
- نام: ورزشگاه باتاریا
- مکان: شهر تروگیر، کرواسی
- گنجایش: ۱۰۰۰ نفر
این ورزشگاه که در شهر تروگیر کرواسی واقع شده است در نگاه اول به دلیل زیبایی و جذابیت ظاهری خود دلبری می‌کند. اما این ورزشگاه جذابیت دیگری نیز دارد، در اطراف آن دو مکان تاریخی که در فهرست یونسکو، ثبت شده است، خودنمایی می‌کنند. این ورزشگاه بین برج کامرلنگو و قلعه سنت مارکو خودنمایی می‌کند، نکته جالب‌تر اینکه ساخت هر دوی بناهای یاد شده به قرن پانزدهم میلادی برمی‌گردد.
ورزشگاه توفتیر، جزایر فارو
فوتبال بیمرز است
- نام: استادیوم توفتیر
- مکان: جزایر فارو
- ظرفیت: ۶۰۰۰ نفر
جزایر فارو می‌تواند به دلایل مختلفی مقصدی مناسب برای گردشگری به شمار بیاید، کلبه‌ها و قایق‌های ماهیگیرى، صخره‌ها و کوه‌های زیبا و دلنواز و دو ملیون مرغ دریایی که هر روز پرهای خود را در آسمان جزایر فارو می‌گشایند، ورزشگاه توفتیر نیز در دامنه یکی از این صخره‌ها در حوالی ساحل واقع شده است. ورزشگاهی که شباهت بسیاری به استادیوم خانگی براگای پرتغال دارد، از این جهت که این استادیوم نیز در یک گودال واقع شده است. استادیومی که قطعا می‌تواند با استادیوم‌هایی همانند استادیوم خانگی براگا در زیبایی رقابت کند. نکته جالب دیگر اینکه ظرفیت این استادیوم در حالی ۶۰۰۰ نفر است که جزایر فارو فقط ۱۰۰۰ نفر جمعیت دارد.
ورزشگاه گوسپین دولاک، کرواسی
- نام: ورزشگاه گوسپین دولاک
- مکان: کرواسی
- ظرفیت: ۳۰۰۰۰ نفر
کرواسی و ورزشگاه‌های این کشور حضوری پر رنگ در لیست ما دارند. ورزشگاه دیگری که در این لیست قصد معرفی آن‌را داریم ورزشگاه گوسپین دولاک در کشور کرواسی است، این ورزشگاه جاذبه‌های بسیار زیادی برای جذب توریست و گردشگر دارد. از تالابی که در پشت ورزشگاه قرار دارد تا غروب زیبای خورشید در بلندای این ورزشگاه، ورزشگاهی که در میان صخره‌ها واقع شده و مکان چندان بدی برای اجرای کنسرت‌ها و برنامه‌های مختلف نیست.
ظرفیت این ورزشگاه ۳۰ هزار نفر است و پشت این ورزشگاه نیز صخره‌های زیبایی قرار دارد. این همان ورزشگاهی است که در هنگام بازی تیم‌های ایرلند شمالی و جمهوری چک در آن، آسمان ورزشگاه به رنگ سرخ درآمد و باعث شد تا هواداران دیگر به مسابقه توجهی نکنند، ظاهرا برای هواداران سرخی آسمان از خود مسابقه جذاب‌تر بوده است.
زمین فوتبال قطب جنوب
در نزدیکی یخهای شناور روی اقیانوس...
- نام: نام مشخصی ندارد
- مکان: قطب جنوب
- ظرفیت: -
فوتبال امروزه پرطرفدارترین ورزش جهان است و شما می‌توانید از شمال تا جنوب کره خاکی به دنبال نشانه‌ای از آن بگردید، در اواخر سال ۲۰۱۸ یک زمین فوتبال برای استفاده محققینی که در قطب جنوب کار می‌کنند افتتاح شد. زمین فوتبالی که در نزدیکی اقیانوس منجمد جنوبی قرار داشت، این ورزشگاه شاید سورپرایز کلکسیونی که در این پست به شما معرفی کردیم باشد...
- ورزشگاه ارناندو سیلس در بولیوی
در شهر لاپاز سر و صدا خیلی زیاد است. آنقدر که شما در اینجا علاوه بر زبان محلی هم آلمانی می‌شنوید. هم فرانسه و هم ایتالیایی، این تنها از عجایب شهر لاپاز است. شهری که کاملاً مخالف لقبش - بانوی آرام ما - است. در واقع تنها چیزی که اینجا نمی‌شود پیدا کرد آرامی و آرامش است. بگذریم؛ اینجا ۳۶۵۰ متر بالاتر از سطح دریاست و این یعنی تعداد زیادی از گردشگرانی که به اینجا می‌آیند با تنگی نفس رو به رو می‌شوند. مخصوصاً آن‌هایی که سوار بر تلکابین شده‌اند.
جاذبه شهر لاپاز بدون شک ورزشگاه ارناندو سیلس است، ورزشگاهی که در ارتفاع ۳۶۳۷ متری سطح دریا قرار دارد و شاید یکی از مهم‌ترین فستیوال‌های لاپاز هرساله در ِآن رقم می‌خورد. دربی ای بین دو تیم بولیوار و استرانگست، دربی ای که شاید روز برگزاری آن مهم‌ترین روز برای مردم شهر لاپاز است. در روز برگزاری دربی سکو‌هایی که در اختیار "لا ویه خا اسکوئلا" (یکی از باشگاه‌های هواداری بولیوار) است به رنگ آبی آسمانی می‌شود. بیرون و داخل ورزشگاه نیز فرقی ندارد، بدون شک ظرفیت ۴۲۰۰۰ نفری اصلاً برای این تماشاگران مشتاق فوتبال کافی نیست... رودریگو پارا سالیناس یک هوادار بولیوار است، هواداری که بیش از ۳۰۰ پیراهن باشگاه بولیوار را جمع آوری کرده است، او می‌گوید:
لاپاز شهری است که به عنوان مرکز اقتصادی و سیاسی بولیوی شناخته می‌شود. مردم از تمام مناطق کشور حضور دارند. ما در آرامش زندگی می‌کنیم. سطح تحمل ما در برابر کری‌های هواداران تیم مقابل بالا است و آن‌ها نیز همین‌طور زیرا همه می‌دانند که طرفداران هر دو باشگاه لزوماً در لاپاز متولد نشده‌اند...
رقیب تیم بولیوار، استرانگست نیز دست کمی از این رقیب ندارد، رناتو ساینز، کاپیتان سابق استرانگست که سابقه بازی در ژول ریمه ۱۹۳۰ را داشت در روز‌هایی که کاپیتان تیم به دست پاراگوئه‌ای‌ها اسیر بود برای تیم می‌جنگید. جنگی بزرگ، جنگی برای این که باشگاه منحل نشود. تا استرانگست سال‌ها بعد بازیکنانی را به تیم ملی بولیوی معرفی کند. ساینز یک قهرمان است؛ بگذارید اینطور بگویم:
ساینز یک قهرمان خاص است.
در بولیوی چه مردم فقیر باشند چه غنی، پیر باشند یا جوان و چه... خوشحال هستند. خوشحالی را با یک باریکه لبخند روی صورت می‌توان تشخیص داد. و لذت‌هایی که مختص مردم بولیوی است. مانند خوردن یک کاسه چوب ده‌مانی در سرمای زمستان بولیوی.
