بعد از مدتها انتظار و عملکرد تقریبا خوب تیم ملی ایران، روز موعود فرا رسید و تیم ایران در مرحله یک چهارم جام ملت های آسیا به مصاف تیم ژاپن می رود که در کنار استرالیا و کره یکی از 3 تیم برتر و شاخص این جام قاره ای است. اما ذکر چند نکته قبل از این بازی بد نیست:
1) ایران در بازی با سوریه چوب عجله و دقت کم خود را خورد و بازی ای که میشد در نیمه اول با 2 گل و تا دقیقه 60 با 3 گل به سرانجام برسد، 120 دقیقه طول کشید که در کمتر از نیمی از آن تیم ایران 10 نفره بود. اخراج طارمی در کنار فرسودگی بازیکنان ایران از مهم ترین عوارض جانبی استراتژی غلط امیر قلعه نویی بود.
2) با نبود مهدی طارمی که جدای از درگیر کردن بازیکنان ژاپن به دفاع هم کمک می کرد و همچنین صادق محرمی و سید مجید حسینی دست امیر قلعه نویی از نظر نفرات مثل ابتدای جام باز نیست. از این رو باید طراحی قلعه نویی با نبود طارمی و صادق محرمی مقداری متفاوت از دیگر بازی ها باشد. اگر چه دست ایران از نظر عناصر تهاجمی مثل سامان قدوس بسته نیست ولی با توجه به پتانسیل ژاپن و تحلیل توان جسمی بازیکنان ایران بازی پایاپای با ژاپن را ندارد و با نزول وضعیت بدنی بازیکنان از دقایق 60 الی 70 به ویژه اگر نتیجه با برتری ژاپن همراه باشد، روند بازی می تواند فاجعه وار باشد چیزی که ما دو بار در بازی ژاپن با آلمان به عینه دیدیم.
3) اما چاره چیست؟ در گام دفاعی تر شدن ترکیب ایران مثلا استفاده از سیستم 4-3-2-1 و بهره گیری از قدوس و جهانبخش یا مهدی قائدی به عنوان عناصر تهاجمی و وجود سردار آزمون/ شهریار مغانلو یا کریم انصاری فرد در پست مهاجم نوک ( یا سیستم های دیگر نظیر 4-3-1-2 و استفاده از قدوس به عنوان بازیکن بازیگردان محوری ایران یا 4-4-2 می تواند راه حل خوبی برای کنترل ژاپن باشد. تمرکز در خط دفاعی با بهره گیری از سعید عزت الهی و روزبه چشمی / امید ابراهیمی در پست هافبک دفاعی می تواند شانس ایران برای بسته نگه داشتن دروازه خود در 30 دقیقه نخست را افزایش دهد در ادامه با حفط همین حالت می توان نیمه اول را 0-0 به پایان رساند.
4) اگر نیمه اول با تساوی به پایان برسد ایران می توان چشم به فعال شدن بیشتر خط حمله ژاپن و در نتیجه باز شدن لایه های دفاعی ژاپن و استفاده از ضد حملاتی با قدرت تکنیک و بازیسازی سامان قدوس و مهدی قائدی باشد. این دو گوهر بی بدیل می تواند ضد حملات زهرداری را بر روی دروازه ژاپن ایجاد کنند.
5) وجود سعید عزت الهی و امید ابراهیمی / روزبه چشمی می تواند با استفاده از شوت های پشت محوطه جریمه همراه باشد و چه این شوت های گاها زهردار و چه توپ سوم و برگشتی این ضربات یا ضربات کرنر با توجه به ضعف دروازه بان می تواند برای ایران راه گشا باشد.
6) اگر تا دقیقه نیمه اول یا دقیقه 60 بازی به نفع ژاپن بود، نباید قلعه نویی دست به تعویض مهدی قائدی بزند. مهدی قائدی عنصری است که با توجه به تکنیک ناب خود می تواند در نیمه دوم خیلی مدافعان و دروازه بان ژاپن را به خطر بیندازد. حتی می توان در سیستمی دفاعی و ریسکی مهدی قائدی را در نیمه اول به کار نگرفت و در نیمه دوم از توان تهاجمی قائدی و قدوس استفاده زیادی ببرد.
7) با بازگشت کنعانی زادگان وجود روزبه چشمی در پست هافبک میانی چندان به صلاح نیست و کنعانی زادگان در کنار شجاع خلیل زاده و رامین رضاییان در راست و میلاد محمدی در چپ می تواند ترکیب خوبی برای مقاومت حداکثری در مقابل خط حمله زهردار ژاپن باشد. کلین شیت یا خوردن تنها یک گل از ژاپن می تواند ایران را امیدوار به راهیابی به وقت اضافه یا حتی برد با رخ دادن معجزه ای بر مبنای حرکات قدوس/ قائدی / جهانبخش شود.
8) اگرچه احسان حاج صفی عملکرد مناسبی رو در بازی با سوریه ارائه داد ولی بالا بودن سن این بازیکنان در کنار کند بودنش میتونه برای ایران خطرناک باشه. وجود میلاد محمدی اگر چه معمولا با بازی بی نقصی همراه نیست ولی با وجود سرعت بالا می تونه در خنثی کردن حملات بی شمار تیم ژاپن موثر باشه.
9) در خط حمله اگرچه با نبود طارمی و آماده نبودن آزمون کار ما سخته ولی شهریار مغانلو، رضا اسدی و حتی کریم انصاری فرد عناصر تهاجمی خوبی اند. باید یادی کرد از سیستم خوب کی روش که ایران را وابسته به یک بازیکن نکرد به خاطر همین کاش قلعه نویی نترسد و بازی را با حضور شهریار مغانلو یا حتی رضا اسدی در پست مهاجم نوک شروع کند.
