عملیات ایگل فلایت
در اوایل آگوست 1944، بسیاری از مقامات ارشد نازی می توانستند آنچه در انتظارشان بود را ببینند. شهر فرانسوی سن لو، مرکز خط دفاعی آلمان در مقابل ساحل نرماندی، در 18 جولای سقوط کرده بود و تمام جنوب فرانسه را به روی نیروهای زرهی و پیاده نظام متفقین باز کرد. ارتش آلمان با عجله به سمت شرق به سمت سرزمین پدری حرکت کرد و به سختی از محاصره کامل در فالایز فرار کرد. تنها رودخانه راین و خطوط تدارکاتی بیش از حد، پیشروی متفقین را در غرب کند کرد. با فشار روس ها به عمق رایش در جبهه شرقی، رهبران نازی می دانستند که پایان جنگ فقط به زمان بستگی دارد .
آدولف هیتلر، که طبق مدارک پزشکی ضبط شده به دلیل مصرف روزانه زیاد آمفتامین ها بین سرخوشی و افسردگی در نوسان بود، به طور فزاینده ای ارتباط خود را با واقعیت از دست داده بود. با این حال، دومین مرد قدرتمند رایش، معاون هیتلر، مارتین بورمن، چندان ناتوان نبود. در 10 آگوست 1944، بورمن رهبران تجاری آلمان و مقامات حزب نازی را دور هم جمع کرد. آنها در هتل مایسون روگ در استراسبورگ ملاقات کردند. بورمن هدف از این جلسه را برای یکی از حاضران توضیح داد: "صنعت آلمان باید بداند که اکنون نمی توان در جنگ پیروز شد و باید اقداماتی را برای آماده شدن برای یک کمپین تجاری پس از جنگ انجام دهد که به مرور زمان احیای مجدد اقتصادی آلمان را تضمین می کند."
این "گام‌ها" به "Aktion Adlerflug" یا عملیات Eagle Flight (پرواز عقاب) معروف شدند. این چیزی کمتر از تداوم نازیسم از طریق پرواز عظیم پول، طلا، سهام، اوراق قرضه، حق ثبت اختراع، حق چاپ و حتی متخصصان فنی از آلمان نبود. به عنوان بخشی از این طرح، بورمن با کمک اس اس سیاه پوش، دویچه بانک مرکزی و ترکیب قدرتمند آی. جی. فاربن، 750 شرکت خارجی ایجاد کرد ،58 شرکت در پرتغال، 112 شرکت در اسپانیا، 233 شرکت در سوئد، 214 شرکت در سوئیس، 35 شرکت در ترکیه و 98 شرکت در آرژانتین.
ارتباط نزدیک با بانک ها و تجارت های خارجی که مدت ها قبل از جنگ آغاز شده بود، به تلاش های بورمن کمک شایانی کرد. همانطور که توسط نویسنده سابق نیویورک تایمز، چارلز هایم بطور مستند نوشته ، شرکت بین المللی تلفن و تلگراف آمریکا (ITT) بیش از سه سال پس از پرل هاربر، مواد ارتباطی و جنگی، از جمله پنجاه هزار فیوز توپخانه در ماه، به آلمان فروخت. گرهارت وستریک، رئیس آلمانی ITT، از نزدیکان جان فاستر دالس، که در دوره ریاست جمهوری دوایت آیزنهاور، وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا شد و شریک دکتر هاینریش آلبرت، رئیس شرکت خودروسازی فورد در آلمان بود، نشان دهنده پیوندهای تجاری مرتبط در آن زمان تا سال 1945بود. دو مدیر ITT بانکدار آلمانی بارون کرت فون شرودر و والتر شلنبرگ، رئیس ضد جاسوسی گشتاپوی نازی بودند.
شرکت استاندارد اویل متعلق به راکفلر نیز در طول جنگ جهانی دوم به دلیل یک سری معاملات تجاری پیچیده که منجر به رسیدن بنزین شدیداً مورد نیاز به آلمان نازی شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. هایم گزارش داد: "هیچ یک از این معاملات هرگز علنی نشد. جزئیات آنها بیش از 40 سال در پرونده های طبقه بندی شده مدفون ماند. با این حال، برای رالف گالاگر و والتر تیگل (هر دو رئیس استاندارد اویل) غیرممکن شدکه این واقعیت را پنهان کنند که ارسال محموله های نفت به اسپانیای فاشیست در طول جنگ جهانی دوم ادامه یافته و هزینه آنها توسط منابع مالی [دیکتاتور اسپانیایی فرانسیسکو] فرانکو پرداخت می شد که بانک فدرال رزرو آمریکا آزاد کرده بود در حالی که وجوه لویالیستها ( وفادارن ) از خزانه های بانک انگلستان، بانک فرانسه و بانک تسویه بین المللی به آلمان نازی فرستاده می شد. محموله های ارسالی به اسپانیا به طور غیرمستقیم از طریق اسپانیایی ها به هامبورگ منتقل شده و به دُوَل محور کمک کرد. در همان زمان، کمبود شدید در ایالات متحده، صف های طولانی در پمپ بنزین ها و حتی جیره بندی نفت وجود داشت. در حالی که غیرنظامیان آمریکایی و نیروهای مسلح به طور یکسان از محدودیت ها رنج می بردند، بنزین بیشتری به اسپانیا صادرمی شد و مشتریان داخلی در آمریکا دچار کمبود بودند ."
پروژه بیگانه : بررسی نقش فرازمینی ها در میان ما
جیم مارس
ترجمه لژیون
بازبینی و ویرایش : مهر
https://t.me/thelostbook
