امروز ، ۱۸ ژانویه ۲۰۲۴ ، زادروز تولد ناچو فرناندزه
کسی که از سال ۲۰۰۱ ، یعنی ۲۳ سال پیش ، داره پیراهن رئال مادرید رو می پوشه
ناچو روزای خوب و بد زیادی داشته ، بازیای زیادی رو روی نیمکت نشسته و تماشاگر بازی بقیه بوده ، اما اگه چند دقیقه بهش فرصت میرسید ، همیشه صدِ خودشو میذاشت . شایعه های فراوونی دور و برش بود که قراره از رئال بره ، که از نیمکت نشینی ناراضیه و میخواد بیشتر بازی کنه . بار ها این پیوند به دست روزنامه ها به مو رسیده ، اما پاره نشده ...
الان اون پسر بچه ای که کاپیتان کاستیا بود ، بزرگ شده . بازوبند کاپیتانی تیم اصلی رئال مادرید رو به بازوش میبنده و میره تو زمین . فرصتش برای بازی بیشتر شده و همین چند روز پیش اولین جام خودشو بعنوان کاپیتان بالای سرش برد...
اون پسر بچه ی کوچولو ، که درست یه سال بعد رسیدن به رویاش که بازی تو رئال بود ، با چالشی به اسم دیابت روبرو شد ، هنوز و بعد ۲۳ سال داره برای باشگاه رویاهاش بازی میکنه و چالشا رو یکی یکی پشت سر میذاره
موارد لیست آرزو های این پسر یکی یکی در حال تیک خوردنه ؛ بازی تو رئال ، بستن بازوبند رئال ، بردن جام به عنوان یه کاپیتان ، و حالا ، آخر لیست ، یه گزینه ، بکر و دست نخورده مونده : بازنشستگی تو رئال مادرید...
هر چی که به سالای آخر دوران بازیگریش نزدیک میشیم ، ترس تیک نخوردن آخرین گزینه پررنگ تر میشه ، اما ناچو همیشه نشون داده که چقدر عاشق این باشگاهه
کسی که موقع سرزنش ها اول صف وایمیستاد و موقع تشویق اسمی ازش برده نمیشد
کسی که با نیمکتای برنابئو بیشتر انس گرفته بود تا زمین چمنش
کسی که همیشه برچسپ متوسط بودن روی پیشونیش میخورد غافل از اینکه اون بهترین ((متوسطِ)) دنیاست ...
تسلیم شدن تو لغت نامه ی این مرد وجود نداره :)
تولدت مبارک کاپیتان ؛ امیدوارم بعد یه دوران حرفه ای درخشان و سالیان سال بازی برای باشگاه زندگیت ، تیک آخرین گزینه رو هم تو لیستت بزنی
رئال به داشتنت افتخار میکنه آقای عشق تک باشگاهی❤️
