تذکر : این پست هیچ ربطی به مسی یا ارژانتین نداره
تورنمنت های مهم ملی به نظرم یه اخلال عظیم ایجاد میکنن تو رده بندی درست بازیکن ها . الان بیش از ۲۰ ساله بازی های ملی میبینیم ، کیفیتشون نه به طور مطلق و تاکیدی، اما به طور جنرال و کلی رو به کاهش بوده . اما به نظرم همین فوتبال های ملی تاثیر مهمی روی رده بندی فوتبالیست ها نه فقط برای اهدای جوایز، حتی تو اذهان تماشاچیا داشته . به نظرم ایراد اساسی بازی های ملی ایناست .
۱_ توزیع بازیکن ها شانسی و اتفاقیه و کسی نمیتونه بر اساس شایستگیش به تیم بهتر بره یا حتی با مربی کار کنه که سبکش بهش بیاد . هممون به چشم دیدیم و درک میکنیم تاثیر این موضوع چقدر عظیمه که یه لرد به ستاره تبدیل میشه یا باعکس . بعضی ستاره ها هم اصولا شانس درخشش رو تو این رقابت ها از دست میدن بخاطر به دنیا اومدن تو یه کشور با تیم ملی نه چندان قوی .
۲- همه رقابت های مهم ملی ، به صورت حذفی قهرمانشون مشخص میشه . حتی بازی ها رفت و برگشت هم نیست . همین مسئله یه فاکتور مهمه که بهترین تیم لزوما قهرمان نشه و رتبه بندی تیم ها شاید حتی همبستگی ۳۰ درصدی هم با نتایج نداشته باشه .
۳- مدت برگزاری تورنمنت های ملی زیر یکماهه که بسیار کوتاهه برای خنثی کردن اثر فرم های مقطعی بازیکنا . یعنی اینکه من اگه تو فرم مقطعی خوبی باشم این شانسو دارم برم تو لیست بهترین های جام جهانی !از اون طرف حتی این رقابت ها تو بازه ای برگزار میشن که تعطیلات سایرین بوده . برای مثال یک بازیکن که تیم باشگاهیش در حال رقابت برای تمامی جام های ممکن بوده ، به مراتب خسته تر از اونیه که فشار کمتری رو خودش و تیمش بوده .
---------
حالا همین تورنمنت های ملی وزنه سنگینی حساب میشن تو رده بندی بازیکن ها در ذهن ما . مثلا خامس رودریگز و داور شوکر . حتی بازیکن محبوب خودم دیگو فورلان هم اونقدرا خوب نبود که تصور میشه . همین یه فاکتور مهم در اوریتد یا اندریتد شدن بازیکناست . برای همین به شخصه بازیکن هایی که تو تورنمنت ملی درخشیدن رو در یک صورت میپسندم که در رقابت های باشگاهی مثلا لیگ یا یو سی ال به همون اندازه خوب بوده باشن .
