Behzad S.hشکستها و ناکامی های میلان برای هوادارای قدیمیتر و مجربتر ابدا غیر قابل پیش بینی نبود.از همون ابتدای فصل شخصا مطمئن بودم از گروه مرگ سی ال، شانسی در حد پونزده بیست درصد برای صعود دارند و در لیگ هم شانس کسب سهمیه چهارم و شاید رده سوم منطقی ست..الانم همینه. چون دوتیم دیگه بوضوح در موقعیت برتری قرار داشتند. بلاخره یووه هم پارسال سهمیه ۴ را در زمین گرفت.و میلان در بعد فنی داخل زمین تیمی ناکام بود. تازه ناپولی هم اوایل فصل حدس میزدیم باز هم یک مدعی جدی واسه سهمیه سه یا چهار هست گرچه رفتن مربی معتبری مثل اسپالتی قطعا اثارشو نشون میداد. اما این حد از افت ناپولی قابل حدس نبود. درباره افت میلان اما،وقتی روال کار غلط باشه ی پروژه در سراشیبی سقوط میفته.میلان کلی هافبک عالی را اخیرا از دست داده آخرینش همین براهیم بود که احتمالا غیر از خودم کسی بکل قبولش نداشت در حالیکه بوضوح یکی از سه ستاره کلیدی و اثرگذار این میلان بود.و با پابه توپ و مهارت وسرعتش عامل اصلی پویایی و خلاقیت و درخشش خط میانی و اتصال میانه زمین به بخش هجومی تیم .بنظرم هنوز هم نوع خریدهای میلان اشکالات عمده ای داره.که قبلا اشاره شد. البته صرفا از دو فصل اخیر اوضاع خریدها بوضوح بهتر شده اما نبود یک مربی بدردبخور و کاریزماتیک باعث شده ازشون اصلا خوب استفاده نشه. لیائو هر روز بیشتر افت میکنه و اخیرا مدام این پاش به اون یکی میگه ...نخور! شاید یه مربی جدید بیاد بتونه کریرش را نجات بده یا اقلا تا داغون نشده با زرنگی ردش کنن. اینکه میلان بدون هیچ نقشه و تاکتیکی درزمین سرگردان جلوه میکنه بخاطر مربیه.شاید ی مربی مثل آلونسو بتونن بیارند عالی باشه.یا دزربی، همین آنچلوتی که امثال اورتون میتونه بیاره،اونوقت اینا نمیتوانند غم انگیز هست.درکی از بزرگی میلان ندارند. مربی همه چیز هست اونم در عصری که تاکتیک های نوین و شیوه درست تیمسازی و ثبات و بعد هم بدنسازی حرفه ای از ستاره خریدن خیلی مهمترهست.مثلا با تعدادی ستاره و تیمی که بقیه شون نفرات دونده و جنگنده حتی معمولی ان، میشه با پرس سنگین از جلو و استفاده از اشتباهات ناگزیر حریف، کلی موقعیت گل ساخت.اصلا نیازی نیست حتما همه تیمها ستاره باشند و تیم بازی مالکانه یا شروع بازیسازی از عقب را مثل سیتی بلد باشه.فوتبال بازی ساده ایه.تیم سازی اما سخت هست.