|
پروانه امیرافشاری که با نام هنری حمیرا شناخته میشود متولد 1323 در تهران و از خانواده ای بسیار ثروتمند می باشد. پدرش از زمین داران بزرگ آذربایجان و مالک ۱۵۰ روستا در منطقهٔ شمال غرب ایران بود.
شروع خوانندگی حمیرا در سال 1344 با اثر «صبرم عطا کن» با آهنگسازی علی تجویدی بود. پدر حمیرا که شدیدا مخالف خوانندگی دخترش بود تمام صفحات آوازی حمیرا را خریداری کرد تا کسی صدای دخترش را نشنود. اما یک سال بعد وقتی پدر در سفر اروپا بود حمیرا دوباره خوانندگی را آغاز میکند و پدر بعد از بازگشت، حمیرا را از خانه بیرون و از ارث محروم میکند.
اما در همان سال حمیرا با انتشار آثاری مثل «پشیمانم» به ستاره موسیقی سنتی ایران تبدیل شد و تحسین موسیقی دانان را برانگیخت. او سپس با آهنگساز خود پرویز یاحقی ازدواج کرد.
در اواسط دهه پنجاه، حمیرا به موسیقی پاپ نیز روی می آورد و اجراهای ویدئویی زیادی از او از تلویزیون ملی ایران پخش میشود که از ماندگارترین آنها میتوان به اجرای «دنیا دنیا» و «همزبونم باش» اشاره کرد.
پس از انقلاب اسلامی، حمیرا تا سال 1360 در ایران ماند و سپس به صورت ناشناس با گریم در قالب یک پیرزن به همراه دختر دو ساله‌اش، یاسمن، از مرز افغانستان خارج شد. سختی های مهاجرت باعث شد حمیرا به افسردگی شدیدی دچار شود. حمیرا در دهه 60 در امریکا فعالیت خود را دوباره آغاز کرد و بهترین آثار پاپ کارنامه حمیرا هم مربوط به فعالیتهایش در همین دهه هستند که شاید مشهورترین آنها ترانه «عالم عشق» باشد که در سال 1363 منتشر شده است.
آخرین آلبوم حمیرا آلبوم مهتاب عشق بود که در سال 1383 منتشر شد و ترانه «لحظه خداحافظی» آن بسیار محبوبیت یافت. اما پس از آن تا به امروز چندین تک آهنگ هم منتشر کرده است.
صدای حمیرا معمولا مورد تحسین موسیقی دانان بوده است. موسیقی دانان سنتی، صدای حمیرا را شش دانگ و قدرتمند دانسته اند و موسیقی دانان پاپ، لرزشها و ویبراسیون صدای حمیرا را ستوده اند.
|
