سایت خبرورزشی | فوتبال ایران و این لیگ نیم‌بند و شبه‌حرفه‌ای را با غرولند افرادی می‌شناسیم که جملگی دستی بر آتش دارند. به ویژه هر بار به دیدار تیم‌های استقلال و پرسپولیس می‌رسیم، شاهد ادعاهای تکراری طرفین ماجرا هستیم. اینکه هر کدام به دنبال یک بازی تماشاگرپسند و جوانمردانه هستند و قصد دارند زیبایی‌های فوتبال را به رخ همه بکشند.
واقعیت اما چیست؟ آیا دربی‌های پایتخت در سال‌های گذشته، چنگی به دل زده‌اند یا اعتبار خاصی به فوتبال کشور اضافه کرده‌اند و تماشاگران در ورزشگاه و پای تلویزیون میخکوب شده‌اند؟
ساعت‌ها مانده به آغاز این مسابقه، هر آدم دلسوزی که می‌بینید، در توهم جار و جنجال‌های کنار زمین است؛ انگار دربی تهران در یک نکته عجیب توافق دارد: حاشیه‌های اطراف هر دو تیم، داد و فریادهای مربیان، جنب و جوش نیمکت‌نشینان و در آخر زبانمان لال، حمله های برق آسا و گازانبری این و آن...
اگر به بازیکنان دو تیم برسیم، هر کدام ادعاهای آنچنانی دارند و بهتر از خودشان نمی‌بینند. مدیران هر دو باشگاه در عالم مدیریت، نمونه ندارند. سرمربیان دو تیم هم که در دنیای فوتبال رقیب ندارند. این همه ادعا و حرف و حدیث اما باید منجر به تماشای یک فوتبال دیدنی شود. فوتبالی که از الان بلیت‌هایش به فروش رفته و فردا بازار سیاه در اطراف ورزشگاه آزادی بیداد می‌کند. مسابقه ای که دوست داریم به جز فعالیت های حاشیه‌ای آن، در متن هم حرفی برای گفتن داشته باشد.
اگر عصاره فوتبال ما، همین دربی پایتخت است، از مربیان و دست‌اندرکاران هر دو تیم می‌خواهیم به اعصاب (و روح و روان) مردم رحم کنند. حالا که VAR را با هر بدبختی برای این مسابقه جور کرده‌اند، دست از سر داور بردارند و به جای داد و هوار، تاکتیک‌های خود را در زمین اجرا کنند.
دروغ چرا؛ دلمان لک زده برای تماشای یک فوتبالِ داخلی پرهیجان و داغ. دلمان تنگ شده برای تماشای یک دربی حماسی و فوق‌العاده؛ حتی اگر این بازی ملغمه‌ای از جنجال و هیاهو باشد، دوست داریم از هر کجایش، لذتِ فوتبال هم ببارد. برای رخ دادن این اتفاق، لطفا تلاش کنید...
