Behzad S.hرسیدن میلان به نیمه نهایی دورقبل بنظر گول زننده بود ،دستاورد بزرگی برای تیمی که هنوز کلی ایراد ونقص اشکار و پنهان داشت.اما عوامل مختلفی از جمله شخصیت قهرمانی برجسته شون در سی ال بهشون کمک میکرد.مثلا میلان دور یک هشتم و یک چهارم به دوتیمی خورد که براش روی کاغذ قابل بردن بودن.ناپولی که دربین بزرگان ایتالیایی راحت‌ترین شیوه بازی را برای میلان داشته و جلوی اونا معمولا خوب نتیجه گرفته.تاتنهامم بخاطر شرایط بحرانزده و نگرش بازنده کنته در اروپا تنها تیمی بود که میشد بردش وگرنه میلان همون پارسال هم بهیچ وجه فنی در سطح حتی هشت تیم برتر اروپا نبود.وگرنه اگه میلان تیم مقتدر همیشگی بود مطمئنا نیمه نهایی را به این راحتی ها به یک تیم کوچکتر که آوازه و اعتبار کمتری در سی ال داره نمیباخت.قدیمها میلان وقتی وارد دور حذفی میشد بسادگی رقبای داخلی من جمله یووه و اینتر را در سی ال رد میکرد و کمتر رقیبی داشت. عین رئال و لیورپول و بایرن شخصیت قهرمانی عجیب غریبی در سی ال داشت.
در مورد سال پیش اینم باید بپذیریم که میلان عملا پنجم شد اما بخاطر رأی کمیته انضباطی و بهم ریختن یووه تونست به رده سهمیه برگرده. اما قرارداد طولانی مدت اشتباه و البته بسیار گران قیمت استاد پیولی باعث شد دست مدیریت جدید هم در پوست گردو باشه.کسی نمی‌توانست مربیی که سهمیه را گرفته و در اروپا به نیمه نهایی رسیده بسادگی اخراج کنه.
اما در مسابقات امسال اروپا، مشکلات عدیده از آغاز فصل وجود داشتن. بدلیل چارم شدن میلان در لیگ، تیم با بدشانسی کامل به گروه مرگ افتاد.و حتی سید چار هم بدترین تیم ممکن شد. این حقیقتی هست که نیوکاسل تیم چارم این گروه از صدرنشینان بیشتر گروهها قویتر هست. پس صرف حذف ازین گروه ترسناک، برای تیمی که اینهمه مصدوم و مشکلات و بدشانسی در گلزنی داشته چیز عجیبی نیست.انچه مبنای انتقادات ما ازین نیمه بیشتر سبک بازی آشفته و نتایج ناامید کننده در لیگ داخلی و تعداد بالای مصدومینه.درنتیجه نباید بدون تجزیه تحلیل منصفانه شرایط،تیم فعلی را با نتیجه ی سی ال پارسال مقایسه کرد.زیرا چنین تحلیل هایی مبنای مستدل و منطقی نداره.و در آخر تغییر مربی، وقتی ارزشمند هست که مربی جایگزین چیزی در چنته داشته باشه شخصا طرفدار مربیانی مثل آلونسو و امری و حتی دزربی هستم. مربی آوردن از داخل باشگاه و گدابازی و رفع تکلیفی کارکردن غالبا یک ایده شکست خورده بوده .باید دید آباته اینقدر استعداد و درایت داره که بتونه از مجموعه داخل پیشکسوت‌های تیم بلاخره یک مربی قابل اعتنا بیرون بیاد یا نه. اغلب میگن که بازیکنان بزرگ، لزوما مربیای بزرگی نمیشن ازین نظر شاید آباته همیشه متوسط، بتونه یه شانسی داشته باشه.
