^|○ My Leftگاهی انگیزه بالاتر از کیفیته
چلسی به شدت مشکل انگیزه داره. یه کسی رو میخواد که دست مدیران رو از تصمیمات خورد باشگاه کوتاه کنه و بتونه با کمی ثبات و شانتاژ روحی رشد پله ای رقم بزنه. نباید توقع داشت چلسی یهو بیاد واسه قهرمانی و سهمیه بجنگه. بنظرم کسب رتبه ۵ تا نهایت ۷ و یه بازی روون موفقیت بزرگ محسوب میشه و تو بازیکنان امید جوانه میزنه. حتی نهم بشی اما سبک بازی خوب باشه بهتره سهمیه بگیری اما سبک تیم بد باشه. یونایتد نمونه بارز پارسال سهمیه گرفت اما سبک بازیشون بد بود و با شانس و اقبال امتیاز میگرفتن البته هنوزم ادامه داره ، می بینیم شرایطشون چجوریه...
لیورپول پارسال پنجم شد اما سبک بازی تیم زیبا بود و آخر فصل اکثرا می‌برد این باعث شد با تقویت امید قهرمانی داشته باشن و شد این تیم رو به رشد. قول میدم نیم فصل دوم بهتر هم بشن
روحیه خیلی مهمه خیلی، مسی یا رونالدو رو مثال میزنم که فوق ستارن. یه الیوت که فقط یه تلنته از مسی رونالدو بی روحیه موثر تره برای یه تیم، اینقدر روحیه مهمه تو این فوتبال
کلوپ چرا مربی موفقی هست و با بازیکنانی که خیلی جاها میخ نیمکتن تمام جام های ممکنو برده؟ چون استاد شانتاژ روحی هست کاری میکنه بازیکن با جون و دل مثل یه شهید میپره جلو توپ، تاکتیک ۵۰ درصد قضیه هست تزریق روحیه و حس جنگندگی یه چیز دیگه
ساری رو ببینید از لحاظ پیچیدگی و تاکتیک های فراوون حتی از پپ و کلوپ تاکتیکی تره، اما اون پرستیژ که شانتاژ روحی رو منتقل کنه نداره، در حدی که دروازبان با تعویضش مخالفت میکنه! بنظر شما بازیکنی تو دنیا تخم داره اینجوری مقابل آنجلوتی کلوپ پپ زیدان هاینکس ایستادگی کنه؟ غیرممکنه. وجه تمایز مربی با پرستیژ اینه و به شدت مهمه، وزنه مربی تو فوتبال امروزی که جوانان این نسل توهین به بزرگتر براشون مهم نیست خیلی مهمه. قدیم متفاوت بود هرکی مربی بود حتی بی پرستیژ نهایت احترام رو داشت اما امروزه پرستیژ و ابهت مربی فاکتور بل شدت مهمی هست که بتونی احترام نسل جدید رو بدست بیاری. گذشت اون زمان که جرارد حتی با وجود بی مهری احترام بنیتز رو نگه می‌داشت نسل جدید متفاوته. تک و تون استثنا مثل هری کین و سون هستن که بازیکنان محتری هستن و به همه احترام میزارن
