طرفداری | در نظر اریک تن هاخ شاید نگران‌کننده‌ترین چیز این باشد که منچستریونایتد الان به آن بخش آشنای بحران رسیده است؛ جایی که تیم بارها به گوشه رینگ رانده می‌شود و به یک دور باطل می‌افتد.
در فاصله هفت روز، منچستریونایتد از یک نمایش فاجعه‌بار و دلسردکننده در سنت جیمز پارک، چهارشنبه گذشته مقابل چلسی به یک برد روحیه‌بخش که سرشار از ضرورت، انرژی و اتحاد بود دست یافت اما این هفته پرتلاطم با یکی از تحقیرآمیزترین شکست‌های دوران اخیر در اولدترافورد به پایان رسید.
هیچ‌کس پیش‌بینی نمی‌کرد منچستریونایتد با نتیجه 3-0 برابر بورنموث در اولدترافورد شکست بخورد، آن‌هم در حالی که کاملا سزاوار این شکست باشد. این باخت یکی از بدترین نتایج عصر پسا فرگوسن منچستریونایتد بود. به شکل اتفاقی، این شکست با دهمین سالروز اعتراف دیوید مویس، جانشین فرگوسن در خصوص لزوم پیشرفت منچستریونایتد در چندین جنبه از جمله پاس دادن، موقعیت‌سازی و دفاع کردن، هم‌زمان شد و البته که این تیم منچستریونایتد نسبت به آن دوران خیلی متفاوت نیست.
اریک تن هاخ در بازی منچستریونایتد 0-3 بورنموث
پس از سوت پایان بازی، تن هاخ همان میزان ناامیدی، خشم و تردید که از همه کسانی که پس از فرگوسن آمدند را از خود به نمایش گذاشت. حدود یک ساعت بعد در نشست خبری، «آزردگی» یکی از اولین کلماتی بود که او به زبان آورد. تن هاخ گفت:
ما واقعا بی‌ثبات هستیم. توانایی‌های ثبات یافتن را داریم اما باید این کار را هر بازی و سه روز یک بار انجام دهیم. فکر می‌کنم به عنوان یک تیم، به اندازه کافی ثبات نداریم و باید مثل یک تیم کار کنیم تا در زمینه ثبات رشد کنیم.
بی‌ثباتی در واقع ریتم اصلی منچستریونایتد در این فصل بوده است. 11 برد این فصل منچستریونایتد با 11 شکست متعادل شده است؛ تنها تساوی فصل شیاطین سرخ، در استانبول و با نتیجه 3-3 مقابل گالاتاسارای رقم خورد که این نتیجه یعنی غلبه بر بایرن مونیخ در بازی سه‌شنبه شب هم ممکن است برای صعود به یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا کافی نباشد.
حتی اگر منچستریونایتد بتواند بایرن مونیخ را شکست دهد و صعود کند، نقطه عطف فصل رقم می‌خورد یا صرفا یک جهش موقت دیگر در چرخه باطل فراز و نشیب خواهد بود؟ صعود به مرحله بعدی به‌معنای دریافت 9.6 میلیون یورو پاداش از یوفا به‌علاوه داشتن درآمد از بازی‌های بیشتر است اما گذشته منچستریونایتد به ما می‌گوید تضمینی برای بهره‌گیری درست از درآمد وجود ندارد.
در بحث درون زمین، آیا منچستریونایتدِ بی‌ثبات که در 10 سال اخیر فقط 2 بار توانسته به یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان رسیده، آیا می‌تواند تا مراحل بالا پیشروی کند؟ شاید بگویید جلوگیری از حذف در مرحله گروهی، صرفا حذف غیرقابل اجتناب در مراحل بالایی را به تاخیر می‌اندازد. این جمله شاید بسیار بدبینانه باشد اما با توجه به این که شکست خوردن در یک بازی دیگر اصلا دور از ذهن نیست، باعث می‌شود این گزاره قابل درک باشد. طولانی‌ترین روند پیروزی منچستریونایتد در این فصل با طولانی‌ترین روند شکست تیم در عدد سه برابری می‌کند. تن هاخ می‌داند که مهلت کوتاهی دارد و نقطه بحرانی بعدی به‌معنای نداشتن راه فرار خواهد بود؛ منچستریونایتد قبلا هم به این نقطه رسیده است.
پایان حکم‌رانی اوله گونار سولسشر در منچستریونایتد نیز به همین شکل بود؛ تئاتر بیهوده‌ها. یک تیم ناکارآمد متشکل از بازیکنان مستعد که البته به قدر کافی بد بازی نمی‌کرد تا تغییر لازمه اعمال شود. آن تیم مکررا تلاش کرد تا با نتیجه گرفتن از هیچ، سرمربی را از لبه پرتگاه برگرداند اما به‌طور ناگهانی دیگر این اتفاق نیفتاد. این داستان برای ژوزه مورینیو هم اتفاق افتاده بود، با این تفاوت که نشانه‌هایی عجیب از آن تیم قدیمی دیده می‌شد. عوض کردن باخت 2-0 مقابل نیوکاسل با برد، شکست دادن یوونتوس در تورین و پشت سر گذاشتن یانگ بویز با مروان فلینی در نقش اسکات مک تومینای کنونی، همه هیچ شدند چون سمّی بودن پشت‌صحنه ماجرا بالاخره برملا شد. هفته پیش روی یونایتد شباهت عجیبی به روزهای پایانی مورینیو در این تیم دارد؛ کسی که دو روز پس از شکست 3-1 در خانه لیورپول در دسامبر 2018 از کار برکنار شد.
یورگن کلوپ و ژوزه مورینیو؛ دیداری که به اخراج سرمربی منچستریونایتد منجر شد
تن هاخ قرار است یک‌شنبه به آنفیلد برود، یک روز مانده به پنجمین سالروز اخراج مورینیو از منچستریونایتد. اگر یونایتد شکست بخورد، تن هاخ تنها یک امتیاز بیش از مورینیو در زمان اخراج خواهد داشت؛ سرمربی پرتغالی هم دقیقا با همین تعداد بازی شغلش را از دست داد. البته یک تفاوت کلیدی وجود دارد و این تفاوت سبب می‌شود شکست تحقیرآمیز مقابل بورنموث هم استدلال محکمی نباشد. حتی اگر همه نتایج برای اخراج سرمربی به اندازه کافی بد باشد، دقیقا معلوم نیست چه کسی در باشگاه قدرت گرفتن چنین تصمیمی را دارد.
بعد از بازنشستگی فرگوسن، جوئل گلیزر به عنوان رییس باشگاه همواره حرف آخر را در خصوص گرفتن چنین تصمیماتی را زده است اما اختیار گرفتن تصمیم‌های حوزه ورزش به زودی به گروه INEOS، تحت مالکیت سر جیم رتکلیف انتقال خواهد یافت؛ رتکلیف اخیرا خرید 25% از سهام منچستریونایتد را قطعی کرده و طی شش تا هشت هفته آتی، این خبر به صورت رسمی اعلام خواهد شد.
تا آن زمان هنوز مشخص نیست که چه تغییراتی روی نیمکت منچستریونایتد رخ دهد. اتلتیک پیش‌تر به نقل از یک منبع موثق درون باشگاه منچستریونایتد گزارش داده بود تا زمانی که رتکلیف رسما امور را به دست بگیرد، تصمیم مهمی در باشگاه گرفته نخواهد شد و تا آن زمان، گلیزرها نمی‌خواهند زیر میز بزنند. حتی در حال حاضر این سوال هم وجود دارد که آیا یونایتد در حال حاضر توانایی پرداخت غرامت اخراج اریک تن هاخ و دستمزد سرمربی جانشین سطح بالا را دارد یا خیر.
به همین خاطر، هیچ‌یک از بردهای منچستریونایتد نمی‌تواند حس نقطه عطف را القا کند و هیچ‌یک از باخت‌ها نیز صدای ناقوس مرگ را نخواهد داشت. این وضعیت که چیزی شبیه به برزخ است، شاید زمانی مناسب برای تن هاخ جهت رسیدن به راه‌حلی مناسب و پایدار باشد اما این کار ساده نخواهد بود و البته تلاش‌های اخیر منچستریونایتد برای یافتن ثبات درون زمین، با تردید و بی‌ثباتی مسائل خارج از زمین خنثی شده است.
به قلم مارک کریچلی از اتلتیک
