اریک تن هاخ در نقش یک پروفسور یا منجی وارد یونایتد شد. وی با کریستیانو رونالدو نساخت. رونالدو که هنوز هم در اوج قرار دارد. در حالیکه در تیم ملی پرتغال بازوبند کاپیتانی بر دستان رونالدو بود، او در یونایتد بازوبند را بر دستان هموطنش برونو فرناندز می بست. اگر از فاجعه ای به نام او لا لا یا همان اونانا سخن می گویید، باید انگشت اشاره تان به سمت تن هاخ باشد. او بود که ده خیا را رد کرد و به اونانا اعتماد بیش از حد نمود. هواداران یونایتد بارها تصمیمات وی را در ترکیب، تعویض ها، اتخاذ سیستم، نقل و انتقالات و ... به دقت نقد کرده اند و به عنوان یک هوادار بایرن مونیخ بیش از این وارد نقد فنی تن هاخ نمی شوم. این حق هواداران یونایتد است که همچون تن هاخ معتقد باشند تیم در مسیر درستی است (مسیری که معلوم نیست حتی به لیگ اروپا ختم شود، چه برسد به مرحله حذفی لیگ قهرمانان یا حتی سهمیه لیگ قهرمانان سال آینده) یا باید کسی بیاید که هواداران دلشان به انتخاب ها و تصمیماتش گرم باشد نه اینکه اتفاقا همان تصمیمات را پاشنه آشیل تیم بدانند.
اکنون از جانب دیگری می خواهیم به نقش تن هاخ در این ناکامی بپردازیم. مشهور آن است که نیمه دوم را نیمه مربیان می دانند. نه اینکه نیمه اول بر عهده عطاری سر کوچه ما باشد. ولی به هر حال یک مربی پس از یک نیمه محک رو در رو و داشتن پانزده دقیقه وقت بین دو نیمه باید هر تغییری لازم است اعمال نماید تا تیمش بهترین نتیجه را بگیرد. در زیر شرایط جدول در پایان هفته پنجم و نیز شرایط جدول در پایان نیمه اول بررسی می شود.
در پایان هفته پنجم بایرن با 13 امتیاز صدر نشین است، کپنهاگن و گالاتاسرای 5 امتیاز دارند و یونایتد با 4 امتیاز اصلا وضعیت مناسبی ندارد. این تیم تنها چشم به تساوی دو تیم دیگر گروه دارد تا شاید با توجه به صعود تیم آلمانی که ناباورانه پنالتی هایش در دیدار کپنهاگن گم شد تا شانسی برای کسب امتیازات کامل نداشته باشد و احتمالا با نفرات ذخیره پای به اولدترافورد بگذارد، بتواند این غول آلمانی را شکست دهد و راهی مرحله بعد شود. حتی اگر دیدار گالا و کپنهاگن برنده داشته باشد یونایتد از لیگ قهرمانان قطعا حذف می شود اما قطعا در صورت پیروزی برابر بایرن، به لیگ اروپا صعود می کند. شاید در لیگ اروپا اگر لیورپول اجازه بدهد و آنها قهرمان شوند بتوانند سهمیه لیگ قهرمانان سال آینده را کسب کنند. کاری که شاید انجام آن راحت تر باشد تا اینکه بخواهند در لیگ برتر سهمیه را کسب کنند.
اما اگر نتایج پایان نیمه اول ملاک تعیین سرگروه ها بود شرایط به کلی متفاوت بود
بایرن و کپنهاگن 7 امتیاز داشتند، یونایتد 6 امتیاز داشت و گالا 3 امتیازی بود!!! به عبارتی هرچقدر کپنهاگن و یونایتد در نیمه مربیان امتیاز از دست داده اند، گالا و به خصوص بایرن در نیمه مربیان گوی سبقت را از حریفان ربوده اند. در واقع تن هاخ در نیمه مربیان نه تنها نتوانسته کفه را به سود تیمش بچرخاند که پاک قافیه را به رقبا باخته. شاید از ابتدا هم بایرن تیم قطعی صعود به نظر می رسید و تن هاخ برای صعود پشت سر بایرن باید تمرکز اصلی اش را روی گالاتاسرای پر مهره میگذاشت. در حالیکه در شرایط تساوی آنهم در خانه، آنها نیمه مربیان را به گالا باختند. همان رقیب مستقیم در راه صعود.
اگر الان بایرن 7 امتیاز و یونایتد 6 امتیاز داشتند، قطعا در صورت پیروزی خانگی برابر بایرن، یونایتد بالاتر از بایرن قرار می گرفت. اکنون حتی پیروزی بر بایرن (هر چند روی کاغذ ممکن تر است تا زمین، دستکم برای تن هاخ) صعود کرده هم یک سوم راه صعود است. زیرا عملا سرنوشت یونایتد قعر جدولی در دستان کپنهاگن و گالا است. هر یک از این دو تیم هفته آخر پیروز شوند، عملا به معنای حذف یونایتد است.
البته تن هاخ مصداق کچل ها خوش شانس هستند است. هیچ یک از دو تیم تمایلی به باخت ندارند. آنها حتی اگر نتوانند صعود کنند، دنبال لیگ اروپا هستند. از طرفی هم امتیاز هستند و بازی قبلی دو تیم هم مساوی شده. پس این احتمال که در یک دیدار جذاب و پر از کارت های رنگی و پنالتی و اخراج مربیان و ... نتیجه مساوی در آن بازی رقم بخورد هست. حتی اگر بارها نتیجه به سود یکی از دو تیم تغییر کند. بایرن هم سرگروهی اش قطعی است و شانسی برای کسب امتیازات کامل هم ندارد. پس احتمالا اگر قرار باشد تیم تن هاخ صعود کند، راحت ترین قرعه نصیبش شده که در هفته آخر به مصاف بایرنی می رود که احتمالا به نفرات اصلی اش استراحت دهد و با کمترین انگیزه پای به اولد ترافورد می گذارد. کسی چه می داند شاید این آقای خوش شانس صعود کرد و کسی چه می داند، چه تیمی در مرحله حذفی انتظار یونایتد را می کشد؟ کمتر از دو هفته دیگر معلوم می شود سرنوشت این گروه چه خواهد بود. ولی مقصر استرس امروز هواداران یونایتد، کسی جز آقای تن هاخ نیست.
