از همان زمانی که اولین نمونه‌های «پول» در چین ابداع شد این تکه فلزها و کاغذ پاره‌ها یا همان «چرک کف دست‌ها» موفق شدند که زندگی انسان را به زیر سلطهٔ خود دربیاورند. مرگ هزاران نفر به علت عدم توان خرید غذا، دارو و... نیز گواه بر همین موضوع است.
این موضوع به فوتبال نیز رسید، فوتبالی که قرار بود وسیله‌ای برای بهبود کیفیت زندگی انسان‌ها در ابعاد فیزیکی، روانی و اجتماعی باشد. به جای وسیله‌ای برای بهبود کیفیت زندگی به وسیله‌ای برای سودآوری، پول درآوردن و سودجویی تبدیل شد. خرج‌های هنگفت قطری‌ها برای گرفتن میزبانی جام‌جهانی، هزینه‌های سرسام‌آور شیخ نهیان اماراتی برای قهرمانی منچسترسیتی در لیگ قهرمانان اروپا، هزینه‌های عجیب و غریب ناصرالخلیفی و تاد بولی نمونه‌ای از موضوعات هستند.
در روزهایی که شیوخ عربستانی میلیاردها دلار برای خرید بازیکن‌های مورد نظر خود خرج می‌کنند. فیفا برای سود بیشتر حاضر است مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی تاریخ یعنی جام جهانی را از فصل تابستان به فصل پاییز برده تا میزبانی آن را به قطر بدهد و هر روز زمزمه‌های سقوط منچسترسیتی و چلسی به چمپیونشیپ به علت تخلفات مالی بیشتر می‌شود انتظار اینکه فوتبال زیبایی سابق خود را داشته باشد انتظار عجیب و بی‌معنی ای است. در روزهایی که ورزشی مانند wwe روز به روز مخاطب بیشتری جذب می‌کند و هر روز اخبار بیشتری از آن در رسانه‌های دنیا پوشش داده می‌شود فوتبالی که بسیاری از مردم خاطره‌های خود را با آن رقم زده‌اند به عنوان یک ورزش مهیج و رقابتی در حال رفتن به زیر خاک است.
هر چقدر هم که بگویید فوتبال نسبت به ورزشی مانند کشتی کج جذاب است باید بدانید که سودجویی‌های الیگارش‌ها، فیفا و یوفا هر روز دارد بیشتر می‌شود و دارد فوتبال را به سرعت قربانی می‌کند. در روزهایی که کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به جای فرستادن امثال ناصرالخلیفی به اروپا مستقیماً ستاره‌های فوتبال دنیا را به کشورهای کوچک حاشیهٔ خلیج می‌آورند فوتبال با سرعت هرچه بیشتر دارد سقوط می‌کند.
ذات انسان همواره به دنبال رقابت و جنگ بوده است و به همین دلیل بود که فوتبال خیلی زود تبدیل به محبوب‌ترین ورزش دنیا شد. اما در فوتبال امروز دنیا و بسیاری از ورزش‌های محبوب این موضوع سال‌ها است که مرده است. چهار قهرمانی منچسترسیتی در ۵ فصل گذشتهٔ پریمیر لیگ، ۱۱ قهرمانی پیاپی بایرن مونیخ در ۱۱ فصل گذشتهٔ بوندسلیگا و همچنین حضور احتمالی تیم‌هایی مانند سوریه، ویتنام، لوکزامبورگ، پاراگوئه و... در جام جهانی ۲۰۲۶ آمریکا، کانادا و مکزیک که با حضور ۴۸ تیم برگزار می‌شود همه و همه فوتبال را خسته کننده کرده است. به عنوان مثال پیروزی تیم ملی فوتبال فرانسه مقابل جبل الطارق با ۱۴ گل چه جذابیتی دارد؟ آیا می‌تواند هواداران فوتبال در دو کشور را پای تلویزیون بنشاند؟
از سمت دیگر این روزها مربیان موفق فوتبال دنیا به جای اینکه یک نابغه باشند صرفاً یک پازل باز خوب هستند که خوب می‌دانند هر کدام از بازیکنانی که با هزینه‌های بسیار زیاد خریده‌اند را در کجای زمین بگذارند.
تا قبل از اینکه میزبانی جام جهانی ۲۰۱۰ به آفریقای جنوبی برسد صرفاً میزبانی جام جهانی با هدف گسترش روح فوتبال و علاقمند کردن مردم به فوتبال در یک کشور بود. اما بعد از آن میزبانی از تورنومنت‌های مهم فوتبالی مانند جام جهانی یورو صرفاً با هدف یک شوی اقتصادی و یک تجارت بود. حذف آفریقای جنوبی در دور گروهی جام جهانی ۲۰۱۰. شایعاتی مبنی بر دوپینگ بازیکنان روسیه قبل از بازی با اسپانیا و حذف تیم ملی فوتبال قطر آن هم با هزینه‌های زیاد در دور گروهی جام جهانی و با تنها یک گل زده نیز مصداقی از این موارد هستند.
یکی دیگر از دلایل نابود شدن فوتبال وارد کردن بیش از حد تکنولوژی به آن است، البته که برخی از این تکنولوژی‌ها مانند فناوری خط دروازو وی آر برای بازی فوتبال لازم است اما وارد کردن بیش از حد بسیاری از تکنولوژی‌های مدرن به فوتبال بدون توجه به ظرفیت این بازی باعث شده که فوتبال شبیه به یک بازی ماشینی شود.
یکی دیگر از دلایل نابودسازی فوتبال برنامه‌ریزی بسیار پیچیده و فرسوده کنندهٔ یوفا و فیفا است. مثلاً تیمی مانند منچسترسیتی انگلیس باید فقط در جام‌های کارابائوکاپ، اف ای کاپ، لیگ برتر انگلستان یا همان لیگ جزیره و جام کامیونیتی شیلد بازی کند. به این تورنمنت‌ها لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان بازی هم اضافه کنید. این در شرایطی است که بازیکنانی مانند ارلینگ هالند و فیل فودن باید برای تیم ملی کشورشان نیز در تورنومنت‌های فوتبالی و بازی‌های دوستانه نیز به میدان بروند که این موضوع منجر به معصومیت‌های بیش از حد بازیکنان فوتبال و به وجود آمدن چیزی شده که به آن «ویروس فیفا دی» می‌گویند.
در این شرایط باشگاه‌های متمول فوتبال اروپا ناچارند به دلارهای نفتی متوسل بشوند تا با استفاده از آنها بازیکنان تیم‌های کوچکتر را غارت کنند و به همین دلیل هم هست که مثلاً لسترسیتی که همین چند سال پیش موفق شد قهرمان لیگ برتر انگلیس شود پارسال به چمپیونشیپ سقوط کرد.
تازگی نیز اخباری مبنی بر عوض شدن قوانین فوتبال مانند اضافه شدن کارت نارنجی و قانون آفساید آرسن ونگر نیز به گوش می‌رسد که در این شرایط فقط می‌تواند اوضاع فوتبال را بدتر کند.
به هر حال با این شرایط امروز قطعاً فوتبالی که ما می‌شناختیم یعنی فوتبالی که در آن دیپورتیو لاکرونیا به فینال لیگ قهرمانان اروپا می‌رسید و لسترسیتی قهرمان لیگ برتر انگلیس می‌شد از بین می‌رود و جای خود را به یک ورزش صرفاً خسته کننده می‌دهد.
افزایش بازی‌های فوتبال شاید برای امثال زپ بلاتر و پلاتینی سود زیادی داشته باشد اما قطعا فوتبال با این شرایط تماشاگران خود را از دست خواهد داد و به زودی به زیر خاک خواهد رفت...
