بپرسید و بخوانید تا بفهمید پرسپولیس تنها تیم فوتبال این مملکت است که در بستر فرهنگ و رویدادهای اجتماعی شکل گرفت؛ نه مال یک منطقه و قوم خاص است و نه مثل تاج سابق و استقلال فعلی مایه سرگرمی و حیات‌خلوت دستگاه بوده
پرسپولیس روی شانه‌های همین مردم پا گرفت، بالا آمد و اسم و رسم و هویتش را حفظ کرد؛ درست مثل منبع الهامش، تخت جمشید افسانه‌ای که تازیانه‌های هزاران ساله خیانت و جفاکاری را به تن خرید، اما استوار باقی ماند
اساسا آنها هر چه دارند به اعتبار همین نگاه قلابی «تساوی‌گرایانه» است. چه کسی گفته به ما و آنها باید یک اندازه توجه شود؟ وقتی عالم و آدم می‌دانند جمعیت هواداران پرسپولیس بیشتر است، چرا سال‌هاست زور می‌زنند که حتی لوگوی برنامه‌های ورزشی را هم نصف - نصف به رنگ آبی و قرمز در بیاورند؟ مگر نه اینکه به استقلال به خاطر هواداران بیشترش، بیش از سپاهان، سایپا و ... توجه می‌شود؟ پس چرا این قاعده نباید بین پرسپولیس و استقلال جاری باشد؟
آبی‌ها به اعتبار همین نگاه مضحک در سال‌های بعد از انقلاب کم‌کم تعداد جمعیت هواداران‌شان را زیاد کردند و به نصف پرسپولیس رساندند، وگرنه قدیمی‌ترها یادشان هست استقلال در امجدیه بازی می‌کرد و سالی یک بار آزادی را فقط از صدقه سر رویارویی با پرسپولیس می‌دید
پس چه بهتر که در این سال‌ها با هم‌قدهای خودشان مثل سپاهان و تراکتورسازی پیوند زده‌اند و مقابل تک قطب فوتبال ایران قیام کرده‌اند؛ قطبی از تیره دل، از قبیله قلب که برای بزرگی کردن محتاج لایک‌های عاریه‌ای و امانتی نیست. مثل پارسه و پاسارگاد مانا باشی جاودانه پرسپولیس من
