بیوگرافی ولادیمیر پوتین از مامور KGB تا رئیس جمهور روسیه
ولادیمیر پوتین یک سیاستمدار روسی و افسر اطلاعاتی سابق KGB است که در حال حاضر به عنوان رئیس جمهور روسیه فعالیت می کند. پوتین که در می 2018 برای دوره فعلی و چهارمین دوره ریاست جمهوری خود انتخاب شد، از سال 1999 به عنوان نخست وزیر، رئیس جمهور موقت یا رئیس جمهور فدراسیون روسیه را رهبری کرده است . پوتین در دفاتر دولتی قدرتمند، نفوذ و سیاست سیاسی روسیه را در سراسر جهان به شدت اعمال کرده است.
دوران اولیه زندگی، تحصیلات و شغل
ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین در 7 اکتبر 1952 در لنینگراد، اتحاد جماهیر شوروی (سن پترزبورگ، روسیه فعلی) به دنیا آمد. مادرش، ماریا ایوانونا شلوموا، یک کارگر کارخانه بود و پدرش، ولادیمیر اسپیریدونوویچ پوتین، در ناوگان زیردریایی نیروی دریایی شوروی در طول جنگ جهانی دوم خدمت کرده بود و در دهه 1950 به عنوان سرکارگر در یک کارخانه خودروسازی کار می کرد. پوتین در بیوگرافی رسمی دولتی خود یادآوری می کند: «من از یک خانواده معمولی می آیم و این همان روشی است که برای مدت طولانی، تقریباً تمام عمرم زندگی کردم. من به عنوان یک فرد عادی و معمولی زندگی کردم و همیشه این ارتباط را حفظ کرده ام.
پوتین در دوران تحصیل در دبستان و دبیرستان، به امید تقلید از افسران اطلاعاتی شوروی که در فیلم ها می دید، جودو را آغاز کرد. او امروز یک کمربند مشکی در جودو دارد و یک استاد ملی در هنر رزمی مشابه روسیه سامبو است. او همچنین آلمانی را در دبیرستان سن پترزبورگ آموخت و امروزه به راحتی به این زبان صحبت می کند.
در سال 1975، پوتین مدرک حقوق را از دانشگاه دولتی لنینگراد گرفت، جایی که با آناتولی سوبچاک، که بعداً در دوره اصلاحات گلاسنوست و پرسترویکا به یک رهبر سیاسی تبدیل شد، آموزش دید و با او دوست شد. پوتین به عنوان یک دانشجوی کالج، ملزم به پیوستن به حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی بود، اما در دسامبر 1991 از عضویت خود استعفا داد.
پوتین در سال 1975 پس از در نظر گرفتن شغلی در حقوق، در KGB (کمیته امنیت دولتی) استخدام شد. او به مدت 15 سال به عنوان افسر ضد جاسوسی خارجی خدمت کرد و شش سال آخر را در درسدن، آلمان شرقی گذراند. پس از ترک KGB در سال 1991 با درجه سرهنگ دوم، به روسیه بازگشت و در آنجا مسئول امور خارجی دانشگاه دولتی لنینگراد بود. در اینجا بود که پوتین مشاور معلم سابق خود آناتولی سوبچاک شد که به تازگی اولین شهردار سن پترزبورگ شده بود که آزادانه انتخاب شده بود.پوتین با به دست آوردن شهرت به عنوان یک سیاستمدار مؤثر، به سرعت در سال 1994 به سمت معاون اول شهردار سن پترزبورگ رسید.
نخست وزیر ۱۹۹۹
پس از نقل مکان به مسکو در سال ۱۹۹۶، پوتین به کارکنان اداری بوریس یلتسین اولین رئیس جمهور روسیه پیوست . یلتسین با شناخت پوتین به عنوان یک ستاره در حال ظهور، او را به عنوان مدیر سرویس امنیت فدرال (FSB) - نسخه پسا کمونیستی KGB - و دبیر شورای امنیت با نفوذ منصوب کرد. در 9 آگوست 1999، یلتسین او را به عنوان سرپرست نخست وزیر منصوب کرد. در 16 اوت، مجلس قانونگذاری فدراسیون روسیه، دومای ایالتی ، به تایید انتصاب پوتین به عنوان نخست وزیر رأی داد. روزی که یلتسین برای اولین بار او را منصوب کرد، پوتین اعلام کرد که قصد دارد در انتخابات ملی سال 2000 به ریاست جمهوری دست یابد.
در حالی که او در آن زمان تا حد زیادی ناشناخته بود، محبوبیت عمومی پوتین زمانی افزایش یافت که به عنوان نخست وزیر، او عملیات نظامی را ترتیب داد که موفق به حل و فصل جنگ دوم چچن شد . جمهوری چچن به رسمیت شناخته نشده ایچکریا، بین اوت 1999 و آوریل 2009 جنگید.
سرپرست ریاست جمهوری ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰
هنگامی که بوریس یلتسین به طور غیرمنتظره در 31 دسامبر 1999 به اتهام رشوه و فساد استعفا داد، قانون اساسی روسیه پوتین را به عنوان رئیس جمهور موقت فدراسیون روسیه تعیین کرد. بعداً در همان روز، او فرمان ریاست جمهوری را صادر کرد که از یلتسین و بستگانش در برابر پیگرد قانونی برای هر جنایتی که ممکن بود مرتکب شده باشند، محافظت می کرد.
در حالی که انتخابات منظم بعدی ریاست جمهوری روسیه برای ژوئن 2000 برنامه ریزی شده بود، استعفای یلتسین باعث شد که انتخابات ظرف سه ماه یعنی در 26 مارس 2000 برگزار شود.
در ابتدا بسیار عقب تر از مخالفان خود، پلت فرم قانون و نظم پوتین و مدیریت قاطعانه در جنگ دوم چچن به عنوان رئیس جمهور موقت به زودی محبوبیت او را فراتر از رقبای خود برد.
در 26 مارس 2000، پوتین با کسب 53 درصد آرا برای اولین دوره از سه دوره خود به عنوان رئیس جمهور فدراسیون روسیه انتخاب شد.
اولین دوره ریاست جمهوری ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴
مدت کوتاهی پس از تحلیف خود در 7 مه 2000، پوتین با اولین چالش محبوبیت خود به دلیل ادعاهایی مبنی بر اینکه او واکنش خود را به فاجعه زیردریایی کورسک اشتباه انجام داده است، مواجه شد . او به دلیل امتناع از بازگشت از تعطیلات و بازدید از صحنه برای بیش از دو هفته مورد انتقاد گسترده قرار گرفت. هنگامی که در برنامه تلویزیونی لری کینگ لایو از او پرسیده شد که چه اتفاقی برای کورسک افتاده است، پاسخ دو کلمه ای پوتین، "غرق شد"، به دلیل بدبینی درک شده در مواجهه با تراژدی مورد انتقاد گسترده قرار گرفت.
وفاداری به جنبش جدایی طلب اسلامگرای چچن داشتند، 850 نفر را در تئاتر دوبروکا مسکو گروگان گرفتند. تخمین زده می شود که 170 نفر در حمله گازی جنجالی نیروهای ویژه که به بحران پایان داد، جان باختند. در حالی که مطبوعات پیشنهاد می‌کردند که واکنش شدید پوتین به این حمله به محبوبیت او آسیب می‌زند، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بیش از 85 درصد از روس‌ها اقدامات او را تایید می‌کنند.
کمتر از یک هفته پس از حمله به تئاتر دوبروکا، برخورد شدیدتر جدایی‌طلبان چچنی را تحت فشار قرار داد، برنامه‌های اعلام شده قبلی برای خروج 80000 سرباز روسی از چچن را لغو کرد و قول داد در پاسخ به حملات تروریستی آینده «اقدامات کافی برای تهدید» اتخاذ کند. در ماه نوامبر، پوتین به وزیر دفاع سرگئی ایوانف دستور داد تا دستور حملات گسترده علیه جدایی طلبان چچنی را در سرتاسر این جمهوری تجزیه طلب کند.
سیاست‌های نظامی خشن پوتین حداقل توانست اوضاع را در چچن تثبیت کند. در سال 2003، مردم چچن به تصویب قانون اساسی جدیدی رای دادند که تأیید می کرد جمهوری چچن همچنان بخشی از روسیه باقی می ماند و استقلال سیاسی خود را حفظ می کرد. اگرچه اقدامات پوتین به شدت جنبش شورشیان چچن را کاهش داد، اما نتوانستند به جنگ دوم چچن پایان دهند و حملات پراکنده شورشیان در منطقه شمال قفقاز ادامه یافت.
پوتین در اکثریت دوره اول ریاست جمهوری خود بر بهبود اقتصاد رو به شکست روسیه تمرکز کرد، تا حدی از طریق مذاکره در مورد یک "معامله بزرگ" با الیگارش های تجاری روسی که از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه 1990، ثروت کشور را کنترل کرده بودند. بر اساس این معامله، الیگارشی ها بیشتر قدرت خود را در ازای حمایت و همکاری با دولت پوتین حفظ خواهند کرد.
گفته ناظران مالی در آن زمان، پوتین به الیگارش ها روشن کرد که اگر طبق قوانین کرملین عمل کنند، موفق خواهند شد. در واقع، رادیو اروپای آزاد در سال 2005 گزارش داد که تعداد سرمایه گذاران تجاری روسی در زمان پوتین به شدت افزایش یافته است که اغلب به کمک روابط شخصی آنها با او کمک می کند.
اینکه «معامله بزرگ» پوتین با الیگارش‌ها واقعاً اقتصاد روسیه را «بهبود» کرد یا خیر، هنوز نامشخص است. جاناتان استیل، روزنامه‌نگار و کارشناس بریتانیایی در امور بین‌الملل مشاهده کرده است که در پایان دوره دوم پوتین در سال 2008، اقتصاد تثبیت شده بود و استاندارد کلی زندگی کشور به حدی بهبود یافته بود که مردم روسیه می‌توانستند 《تفاوتی را ببینند》
دوره دوم ریاس جمهوری ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸
پوتین در 14 مارس 2004 به راحتی دوباره به ریاست جمهوری برگزیده شد و این بار 71 درصد آرا را به دست آورد.
پوتین در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود بر رفع آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی مردم روسیه در خلال فروپاشی و انحلال اتحاد جماهیر شوروی تمرکز کرد، رویدادی که او آن را «بزرگ‌ترین فاجعه ژئوپلیتیک قرن بیستم» خواند. در سال 2005، او پروژه های اولویت ملی را با هدف بهبود مراقبت های بهداشتی، آموزش، مسکن و کشاورزی در روسیه راه اندازی کرد.
در 7 اکتبر 2006 - روز تولد پوتین - آنا پولیتکوفسکایا، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر که به عنوان منتقد مکرر پوتین و افشای فساد در ارتش روسیه و موارد رفتار نادرست آن در درگیری چچن بود، به ضرب گلوله کشته شد. او وارد لابی ساختمان آپارتمانش شد. در حالی که قاتل پولیتکوفسکایا هرگز شناسایی نشد، مرگ او انتقاداتی را به همراه داشت مبنی بر اینکه وعده پوتین برای محافظت از رسانه‌های تازه استقلال یافته روسیه، شعاری سیاسی بیش نبوده است. پوتین اظهار داشت که مرگ پولیتکوفسایا بیش از هر چیزی که در مورد او نوشته بود برای او مشکل ایجاد کرده است.
به رهبری گری کاسپاروف، قهرمان سابق شطرنج جهان، مجموعه‌ای از «راهپیمایی‌های مخالفان» را برای اعتراض به سیاست‌ها و عملکردهای پوتین ترتیب داد. تظاهرات در چندین شهر منجر به دستگیری حدود 150 معترض شد که سعی داشتند به خطوط پلیس نفوذ کنند.
در انتخابات دسامبر 2007، معادل انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا، حزب روسیه متحد پوتین به راحتی کنترل دومای دولتی را حفظ کرد که نشان دهنده حمایت مستمر مردم روسیه از او و سیاست هایش است.
با این حال، مشروعیت دموکراتیک انتخابات زیر سوال رفت. در حالی که حدود 400 ناظر خارجی انتخابات مستقر در محل های رای گیری اظهار داشتند که در فرآیند انتخابات تقلبی صورت نگرفته است، پوشش رسانه های روسی آشکارا به نفع نامزدهای روسیه واحد بوده است. هم سازمان امنیت و همکاری در اروپا و هم مجمع پارلمانی شورای اروپا به این نتیجه رسیدند که انتخابات ناعادلانه بوده و از کرملین خواستند تا نقض های ادعا شده را بررسی کند. یک کمیسیون انتخاباتی منصوب شده توسط کرملین به این نتیجه رسید که نه تنها انتخابات عادلانه بوده است، بلکه "ثبات" سیستم سیاسی روسیه را نیز به اثبات رسانده است.
دومین لیگ برتر ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲
با ممنوعیت پوتین توسط قانون اساسی روسیه برای سومین دوره متوالی ریاست جمهوری، دیمیتری مدودف معاون نخست وزیر به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد. با این حال، در 8 می 2008، یک روز پس از تحلیف مدودف، پوتین به عنوان نخست وزیر روسیه منصوب شد. در سیستم حکومتی روسیه، رئیس جمهور و نخست وزیر به ترتیب به عنوان رئیس دولت و رئیس دولت مسئولیت مشترک دارند. بنابراین، پوتین به عنوان نخست وزیر، تسلط خود را بر نظام سیاسی کشور حفظ کرد.
در سپتامبر 2001، مدودف به کنگره روسیه متحد در مسکو پیشنهاد کرد که پوتین باید دوباره در سال 2012 نامزد ریاست جمهوری شود، پیشنهادی که پوتین با خوشحالی پذیرفت.
دوره سوم ریاست جمهوری از ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸
در 4 مارس 2012 برای سومین بار با کسب 64 درصد آرا به ریاست جمهوری رسید. در میان اعتراضات عمومی و اتهامات مبنی بر تقلب در انتخابات، او در 7 می 2012 تحلیف شد و بلافاصله رئیس جمهور سابق مدودف را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد. پوتین پس از سرکوب موفقیت آمیز اعتراضات علیه روند انتخابات، اغلب با زندانی کردن راهپیمایان، تغییرات گسترده ای را در سیاست داخلی و خارجی روسیه اعمال کرد.
در دسامبر 2012، پوتین قانونی را امضا کرد که به موجب آن پذیرش کودکان روسی توسط شهروندان آمریکایی منع می‌شود. این قانون با هدف تسهیل پذیرش یتیمان روسی توسط شهروندان روسی، انتقادهای بین المللی را به ویژه در ایالات متحده برانگیخت، جایی که حدود 50 کودک روسی در مراحل پایانی فرزندخواندگی در بلاتکلیفی قانونی قرار گرفتند.
سال بعد، پوتین دوباره با اعطای پناهندگی به ادوارد اسنودن، که به دلیل افشای اطلاعات محرمانه ای که به عنوان پیمانکار آژانس امنیت ملی در وب سایت ویکی لیکس جمع آوری کرده بود، در ایالات متحده تحت تعقیب است، روابط خود با ایالات متحده را تیره کرد. در پاسخ، باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده ، دیدار اوت ۲۰۱۳ با پوتین را لغو کرد.
همچنین در سال 2013، پوتین مجموعه‌ای از قوانین بسیار بحث برانگیز ضد همجنس‌بازی را صادر کرد که زوج‌های همجنس‌گرا را از فرزندخواندگی در روسیه غیرقانونی می‌کرد و انتشار مطالبی را که در آن روابط جنسی «غیرسنتی» به خردسالان را تبلیغ یا توصیف می‌کرد، ممنوع کرد. این قوانین اعتراضات جهانی را هم از سوی جامعه دگرباشان جنسی و هم از سوی جوامع مستقیم به همراه داشت.
در دسامبر 2017، پوتین اعلام کرد که در ماه ژوئیه به دنبال یک دوره شش ساله – به جای چهار ساله – به عنوان رئیس جمهور خواهد بود و این بار به عنوان یک نامزد مستقل شرکت می کند و روابط قدیمی خود را با حزب روسیه متحد قطع می کند.
پس از انفجار بمبی در بازار مواد غذایی شلوغ سن پترزبورگ در 27 دسامبر که ده‌ها نفر را مجروح کرد، پوتین درست قبل از انتخابات لحن محبوب خود را "سخت در برابر ترور" زنده کرد. وی اظهار داشت که به افسران سرویس امنیت فدرال دستور داده است که هنگام برخورد با تروریست ها "اسیر نگیرند".
پوتین در سخنرانی سالانه خود در دوما در مارس 2018، درست چند روز قبل از انتخابات، مدعی شد که ارتش روسیه موشک‌های هسته‌ای با برد نامحدود را تکمیل کرده است که سیستم‌های ضد موشکی ناتو را «کاملاً بی‌ارزش» می‌کند. در حالی که مقامات ایالات متحده در مورد واقعیت خود ابراز تردید کردند، ادعاهای پوتین و لحن تند و تیز تنش ها با غرب را تشدید کرد اما احساس غرور ملی را در میان رای دهندگان روس تقویت کرد.
دوره چهارم ریاست جمهوری 2018
در 18 مارس 2018، پوتین به راحتی برای چهارمین دوره به عنوان رئیس جمهور روسیه انتخاب شد و بیش از 76 درصد آرا را در انتخاباتی به دست آورد که 67 درصد از کل واجدین شرایط رای دادند. علیرغم مخالفت هایی که با رهبری او در دوره سوم ریاست جمهوری او ظاهر شد، نزدیک ترین رقیب او در انتخابات تنها 13 درصد آرا را به دست آورد. مدت کوتاهی پس از روی کار آمدن رسمی در 7 مه، پوتین اعلام کرد که با رعایت قانون اساسی روسیه، در سال 2024 مجدداً انتخاب نخواهد شد.
پوتین در 16 ژوئیه 2018 با دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده در هلسینکی فنلاند دیدار کرد که اولین دیدار از سلسله دیدارهای رهبران دو جهان نامیده شد. در حالی که هیچ جزئیات رسمی از دیدار خصوصی 90 دقیقه‌ای آنها منتشر نشد، پوتین و ترامپ بعداً در کنفرانس‌های مطبوعاتی فاش کردند که در مورد جنگ داخلی سوریه و تهدید آن برای امنیت اسرائیل، الحاق کریمه به روسیه و تمدید آن صحبت کرده‌اند. معاهده کاهش تسلیحات استارت خورد.
تهاجم به اوکراین
در ۲۳ فوریه ۲ پوتین تهاجم نظامی بی دلیل به اوکراین را آغاز کرد که در 24 آگوست 1991 رسماً خود را یک کشور مستقل اعلام کرده بود. پوتین این عمل را با این روایت دروغ توجیه کرد که اوکراین یک کشور واقعی نیست. اینکه این کشور به عنوان بخشی از "روسیه بزرگ" و "جهان روسیه" به روسیه تعلق دارد و به گفته پوتین، هیچ مردم اوکراینی، هیچ زبان اوکراینی، و هیچ تاریخ جداگانه اوکراینی وجود ندارد.
پس از آغاز تهاجم روسیه در سال 2022، ایالات متحده، اتحادیه اروپا (EU) و سایر کشورهای عضو ناتو پوتین را محکوم کردند، کمک های نظامی، بشردوستانه و اقتصادی به اوکراین را به میزان قابل توجهی افزایش دادند و مجموعه ای از تحریم های فزاینده مالی و اقتصادی را بر این کشور اعمال کردند. روسیه. علاوه بر این، صدها شرکت آمریکایی و دیگر شرکت‌ها از روسیه عقب نشینی، تعلیق یا محدود کردند.
در 8 فوریه 1994، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو ) اوکراین را در شراکت برای صلح خود پذیرفت، یک توافق مشترک برای همه کشورهای اروپایی غیر ناتو و کشورهای پس از اتحاد جماهیر شوروی. روسیه در ژوئن 1994 به عضویت ناتو درآمد و تا سال 2014 که ناتو رسماً روابط خود را با این کشور تعلیق کرد، فعالیت‌های مختلف همکاری با ناتو از جمله تمرین‌های نظامی مشترک انجام داد. با پایان یافتن جنگ سرد، روسیه با گسترش ناتو در شرق مخالفت کرد. با این حال، سیزده عضو شراکت شوروی سابق در نهایت به این اتحاد پیوستند.
اوکراین عضو ناتو نیست. با این حال، اوکراین یک کشور شریک ناتو است، به این معنی که از نزدیک با ناتو همکاری می کند، اما تحت ضمانت امنیتی در معاهده تاسیس اتحاد قرار نمی گیرد.
به نظر می‌رسید که این تهاجم وجهه پوتین را در میان مردم روسیه خدشه دار کرد، زیرا شهروندان جوان، همراه با افراد میانسال و حتی بازنشسته، به خیابان‌ها آمدند تا علیه یک درگیری نظامی به دستور رئیس‌جمهور خود صحبت کنند - تصمیمی که در آن، آنها ادعا کردند: حرفی برای گفتن نداشتند
پوتین با خاموش کردن مخالفت های عمومی علیه حمله به اوکراین پاسخ داد. به گفته یک سازمان مستقل که نقض حقوق بشر در روسیه را دنبال می کند، تا پایان ژوئیه 2022، در مجموع بیش از 7624 معترض بازداشت یا دستگیر شده اند و از زمان آغاز تهاجم به 7624 نفر رسیده است.
دخالت در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا
در دوره سوم ریاست جمهوری پوتین، ادعاهایی در آمریکا مبنی بر دخالت دولت روسیه در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا مطرح شد.
یک گزارش ترکیبی جامعه اطلاعاتی ایالات متحده که در ژانویه 2017 منتشر شد، "اطمینان بالایی" دریافت کرد که خود پوتین دستور داده است که یک "کمپین نفوذ" مبتنی بر رسانه‌ای با هدف آسیب رساندن به درک مردم آمریکا از نامزد دموکرات هیلاری کلینتون، و در نتیجه افزایش شانس انتخاباتی برای برنده شدن در انتخابات، انجام شود . ، دونالد ترامپ جمهوری خواه . علاوه بر این، اداره تحقیقات فدرال آمریکا (اف بی آی) در حال بررسی این موضوع است که آیا مقامات سازمان مبارزات انتخاباتی ترامپ با مقامات عالی رتبه روسیه برای تأثیرگذاری بر انتخابات تبانی کرده اند یا خیر.
در حالی که پوتین و ترامپ بارها این اتهامات را رد کرده اند، وب سایت رسانه اجتماعی فیس بوک در اکتبر 2017 اعتراف کرد که تبلیغات سیاسی خریداری شده توسط سازمان های روسی توسط حداقل 126 میلیون آمریکایی در هفته های منتهی به انتخابات دیده شده است.
زندگی شخصی، ارزش خالص و مذهب
ولادیمیر پوتین در 28 ژوئیه 1983 با لیودمیلا شکربنوا ازدواج کرد. از سال 1985 تا 1990، این زوج در آلمان شرقی زندگی می کردند و در آنجا دو دختر خود، ماریا پوتینا و یکاترینا پوتینا را به دنیا آوردند. در 6 ژوئن 2013، پوتین پایان ازدواج را اعلام کرد. طبق اعلام کرملین، طلاق آنها در اول آوریل 2014 رسمی شد. پوتین که مشتاق در فضای باز است، ورزش هایی از جمله اسکی، دوچرخه سواری، ماهیگیری و اسب سواری را به عنوان یک روش زندگی سالم برای مردم روسیه ترویج می کند.
در حالی که برخی می گویند او ممکن است ثروتمندترین مرد جهان باشد، ثروت خالص ولادیمیر پوتین به طور دقیق مشخص نیست. به گفته کرملین، رئیس جمهور فدراسیون روسیه معادل 112000 دلار در سال حقوق دریافت می کند و یک آپارتمان 800 فوت مربعی به عنوان اقامتگاه رسمی در اختیار وی قرار می دهد. با این حال، کارشناسان مستقل مالی روسیه و ایالات متحده، مجموع دارایی خالص پوتین را از 70 میلیارد دلار تا 200 میلیارد دلار تخمین زده اند. در حالی که سخنگویان او بارها ادعاهایی مبنی بر کنترل پوتین ثروت پنهان را رد کرده اند، منتقدان در روسیه و جاهای دیگر متقاعد شده اند که او به طرز ماهرانه ای از نفوذ نزدیک به 20 سال قدرت خود برای به دست آوردن ثروت هنگفت استفاده کرده است.
پوتین، یکی از اعضای کلیسای ارتدکس روسیه، زمانی را به یاد می آورد که مادرش صلیب غسل تعمیدش را به او داد و به او گفت که آن را توسط یک اسقف برکت دهد و برای امنیت خود آن را بپوشد. همانطور که او گفت انجام دادم و سپس صلیب را دور گردنم انداختم. یک بار به یاد می آورد که من هرگز آن را در نیاوردم.
نقل قول های قابل توجه:
تأثیرگذارترین و اغلب بحث برانگیزترین رهبران جهان در دو دهه گذشته، عبارات به یاد ماندنی بسیاری را در ملاء عام بیان کرده است. تعدادی از این موارد عبارتند از:
"چیزی به نام یک مرد سابق KGB وجود ندارد."
"مردم همیشه به ما دموکراسی می آموزند اما افرادی که به ما دموکراسی می آموزند نمی خواهند خودشان آن را یاد بگیرند."
"روسیه با تروریست ها مذاکره نمی کند. آنها را نابود می کند.»"
"در هر صورت، من ترجیح می‌دهم به چنین سؤالاتی نپردازم، زیرا به هر حال مانند قیچی کردن خوک است - فریادهای زیاد اما پشم کم.»:
"من زن نیستم، بنابراین روزهای بدی ندارم"
