پیروزی در الکلاسیکو، پشت سر گذاشتن ژیرونای صدرنشین و صدرنشینی در لالیگا، این‌ها چیزهایی نبود که بشود به آسانی از کنار آن گذشت. اما پشت صدرنشینی رئال آنچلوتی چه چیزهایی نهفته است؟
سیستم‌های بازی رئال مادرید
رئال مادرید در اغلب بازی‌های این فصل از سیستم چهار دفاعه استفاده کرده است که این سیستم انعطاف خاصی به خط دفاعی رئال مادرید داده است. هنگام حملهٔ رئال مادرید بلینگهام و رودریگو به عقب می‌آمدند و با این کار به تیم اجازه می دادند که با تعداد نفرات بیشتر حمله کند و ابتکار عمل بیشتری در خط حمله داشته باشند. این موضوع باعث می‌شود تا فضاهای حساسی که موقعیت‌های گلزنی برای رقبا از آن فضاها به وجود می‌آید نیز پوشش داده شود. البته در بعضی از صحنه‌ها سرعت بالای انتقال توپ تیم‌های حریف از دفاع به حمله باعث می‌شود که این اتفاق نیفتد، مانند صحنهٔ گل گوندوغان که در آن خط دفاعی به هم ریختهٔ رئال مادرید یک گل را به تیم بارسلونا و ایلکای گوندوغان تقدیم می‌کند.
بازی 4 دفاعه ی تیم آنچلوتی باعث می‌شود که خط حملهٔ رقبا فلج شود. رئال مادرید کارلو آنچلوتی همواره سعی دارد با هافبک‌های پرتعداد خود در میانهٔ زمین نبض بازی را به دست بگیرد و بعد شروع به موقعیت‌سازی کند. اتفاقی که تا اینجای فصل در آن موفق هم بوده است.
گرفتن توپ، شروع حمله، پاس‌های رو به جلو و سرانجام گلزنی... اما نقطهٔ عطف رئال مادرید این فصل جود بلینگهامی بوده است که همواره معادلات میانهٔ میدان را به سود رئال مادرید تغییر داده است. نقش جود بلینگام در این فصل بسیار حیاتی بوده است و حکم تراشهٔ کامپیوتر رئال مادرید را دارشته. در واقع نقش جود بلینگام در سیستم کارلو آنچلوتی فراتر از یک هافبک بوده است. در زمان‌هایی که بازی برای رئال مادرید گره خورده بلینگام وظیفه دارد تا با حضور در پشت محوطهٔ رقبا فضای مناسب را برای هم‌تیمی‌های خود مهیا کند.
از سمتی نیز قرار گرفتن مدافعان رئال مادرید با فاصلهٔ بسیار کم باعث می‌شد تا وینگرهای حریف اجازه نداشته باشد که به جلو حرکت کند. و در از سمتی سه هافبک میانی رئال مادرید در هنگام حمله با ایجاد برتری عددی در میانهٔ میدان آزادی عمل بیشتری به مهاجمین این تیم می‌دهند. اما از خط هافبک که بگذریم به خط حمله می‌رسیم، موضوع مهم در این بخش زمین استفادهٔ کارلو آنچلوتی از بازیکنانی مثل جود بلینگهام و رودریگو در نوک حمله بود.
استفاده از رودریگو و بلینگام در نوک حمله عجیب بود. اما اینکه رئال مادرید در تابستان هیچ مهاجمی جز خوسلو نخرید و هری کین را به‌راحتی از دست داد عجیب‌تر است. نه بلینگهام و نه رودریگو بازیکنانی نبودند که ذاتاً مهاجم نوک باشند و بتوانند از موقعیت‌ها استفاده کنند.
تاکتیک‌های رئال مادرید در هنگام حمله
در هنگام حملهٔ رئال مادرید وینسیوس جونیور و رودریگو با حضور در جناحین فضای مناسب برای مهاجمین رئال مادرید را فراهم می‌کنند. از سمتی زوج خط میانی مادریدی‌ها یعنی والورده و شوامنی نیز با جایگیری‌های خوب در میانهٔ میدان معادلات آن منطقه را به سود رئال مادرید تغییر می‌دهند و باعث می‌شوند که رئال مادرید بتواند پرسینگ خود را از میانهٔ میدان آغاز کند. از سمتی زمانی که توپ در اختیار تیم‌های حریف است دو مدافع کناری وارد خط دفاعی رئال مادرید می‌شوند تا خط دفاعی پنج‌نفره را تشکیل دهند و با افزایش تراکم در جلوی دروازهٔ خودی مانع از گل خوردن تیمشان شوند، مدافعان میانی نیز فضاهای مرکزی را پوشش می‌دهدند، و رودیگر و مندی بازتر می‌شوند تا از مدافعین میانی تیم خود حمایت کنند. البته که با توجه به ترکیب‌های مختلف رئال مادرید در این فصل این سبک بازی تا کنون بارها دستخوش تغییرات مختلفی شده است.
