تکنولوژی خط آفساید اتوماتیک دقت میلی متری ندارد، اعلام همچین آفسایدی فقط و فقط به این دلیل بود که داور ها حقی برای شک به سیستم آفساید ندارند.
حالا بیایید یه نگاهی بکنیم به این سیستم:
تکنولوژی آفساید اتوماتیک سری آ ایتالیا یک تکنولوژی جدید است که قصد دارد دقت و سرعت تصمیم‌گیری‌های آفساید را با استفاده از دوربین‌ها، حسگرها و نرم‌افزار پردازش داده بهبود بخشد. در اینجا توضیح مختصری از چگونگی کارکرد آن ارائه می‌شود:
- این تکنولوژی از **۱۲ دوربین ردیاب** در داخل ورزشگاه و تا **۲۹ نقطه داده** روی هر بازیکن در زمین، همچنین توپ استفاده می‌کند.
- موقعیت‌ها **۵۰ بار در ثانیه** محاسبه می‌شوند و شامل تمام اعضای بدن که برای تصمیم‌گیری آفساید مهم هستند، می‌شوند.
- یک حسگر درون توپ داده‌ها را **۵۰۰ بار در ثانیه** ارسال می‌کند تا لحظه دقیق لمس توپ را به دست آورد.
- سپس تکنولوژی یک **هشدار آفساید خودکار** به داوران ویدئویی میدهد وقتی که توپ توسط یک بازیکن حمله‌ای دریافت شده که در هنگام بازی کردن توپ توسط هم‌تیمی‌اش در موقعیت آفساید بود.
- سپس داور زمین از این موضوع آگاه می‌شود و داوران ویدئویی تصمیم را با بررسی دستی نقطه شروع بازی و خط آفساید تولید شده به صورت خودکار، تأیید می‌کنند.
- این فرآیند چند ثانیه طول می‌کشد و اجازه میدهد تصمیمات دقیق‌تر و سریع‌تر گرفته شوند.
حالا دقت تکنولوژی photogrammetry یا فتوگرامتری بستگی به چندین عامل دارد، مانند دوربین، لنز، ویژگی‌های توپوگرافی، روش‌های کنترل نقطه و جمع‌آوری داده‌های تصویری، شرایط روشنایی و نرم‌افزار پردازش داده¹. به طور کلی، دقت مطلق مورد انتظار یک پروژه فتوگرامتری که به درستی بازسازی و دقیقاً جغرافیایی شده است، عبارتند از: **۱-۲ x GSD افقی** (مختصات X,Y) و **۱-۳ x GSD عمودی** (مختصات Z)، که در آن GSD فاصله نمونه‌برداری زمین یا فاصله بین دو مرکز پیکسل متوالی است که روی زمین اندازه‌گیری شده است. اما این دقت ممکن است بستگی به کیفیت و تعداد نقاط کنترل زمین، همپوشانی و وضوح تصاویر، پیکربندی هندسی برنامه پرواز و دقت کالیبراسیون دوربین داشته باشد.
برای ارزیابی دقت یک روش فتوگرامتری می‌توان نقطه ابر را با یک نقطه ابر مرجع که از یک روش دقیق‌تر به دست آمده است، مانند اسکن لیزر زمین‌پایه (TLS)، مقایسه کرد. TLS می‌تواند نقطه ابر با دقت چند میلی‌متر تولید کند، در حالی که فتوگرامتری UAS (سامانه هوای بدون سرنشین) می‌تواند دقت چند سانتی‌متر را به دست آورد. با این حال، مقایسه نقطه ابر با سطح‌های مختلف دقت و تراکم ممکن است چالش برانگیر باشد، زیرا آن‌ها ممکن است درفت سامانه‌ای و نوفه تصادفی را نشان دهند که ممکن است بر فرآیندهای همسان‌سازی و ثبت تأثیر بگذارد. بنابراین، بعضی از تکنیک‌ها مانند تصویر گاوس گسترده، ثبت نزدیک‌ترین نقطه تکرار شونده و آستانه‌بندی هستوگرام ممکن است برای ارزيابي دقت و صحّت point cloud مفید باشد.
روش دیگری برای تجزیه و تحلیل دقت یک روش فتوگرامتری محاسبه نتایج کار زمین است بر اساس مجموعه‌های مختلف داده‌های نقطه ابر. به عنوان مثال، می‌توان حجم خاک حفاری شده را بر اساس نقطه ابر تولید شده توسط روش‌های sUAV-SFM (سامانه هوای بدون سرنشین کوچک - ساختار از حرکت) و UAV-LiDAR (سامانه هوای بدون سرنشین - تشخیص و رنج‌سنجی نور) مقایسه کرد. تفاوت بین دو تخمین می‌تواند دقت هر روش را نشان دهد.
