۲۵ سال با این تیم زندگی کردم.
۲۵ سال از همه قوی تر بودیم و رسانه نداشتیم که بزرگ نمایی برامون بکنند.
از جام ۹۰ تا به همین جام ۲۰۲۲ همیشه جز دو سه تا مدعی اصلی بودیم ، همیشه بهترین و قوی ترین بازیکنان داشتیم
ولی افسوس همیشه انتخاب بد ، مربی بد
نبود همدلی در تیم بیداد میکرد.
و متاسفانه تو چندتا جام ترکیب مون بالانس نبود.
جام ۲۰۱۰ که ۴ تا نوک بزرگ داشتیم ، خط دفاع مون فلج بود
دیگو میلیتو در اوج ، آگوئرو ، هیگوآین و توز.
ولی در دفاع ضعیف.!!!!
متاسفانه اکثر مربی های آرژانتین لجباز و یک دنده و بدون دانش مربی گری و حتی تجربه بودند .
نمونه اش اون تیم آرژانتین ۲۰۱۰ که خیلی قوی بود ولی دیگو بزرگ و فقید تو اوج پختگی زانتی که نیاز بهش داشتیم و کاپیتان تیم بود دعوت نکرد.
این همون اسطوره بزرگ مون بود که تاریخ فوتبالی آرژانتین تغییر داد .
چقدر از بزرگانمون در عرصه مربی گری ضربه خوردیم.
چرا ردوندو با اون کیفیت و سبک بی نظیرش بایستی توسط یک اسطوره بزرگ دیگرمون آقای پاسارلا در جام ۹۸ دعوت نشود، به چه دلیلی بهترین هافبک دفاعی در اون عصر فوتبال ، که با رئال قهرمان اروپا شده ، دعوت نشود فقط بخاطر موی بلند.چقدر تصمیم خودخواهانه و کثیفی گرفتی آقای پاسارلا.
چرا بازم یکی از بهترین هافبک های جهان ۲۰۰۶ ورون دعوت نکردند.
چرا توز آماده یوونتوس که بی نظیر بود جام ۲۰۱۴ دعوت نمیکنید و بجاش اون پالاسیو میارید که نه در سطح فینال جام جهانی نبود هیچ، در حد یک تیم میانه جدولی بود.
اون موقعیت ها رو در وقت های اضافی خراب کنی و هدر بدی .
ما چندین سال با این اما و اگر ها و چرا ها زندگی کردیم و افسوس خوردیم ، دیگه داستان ها آنژ و فیفا و اون بلایی که سر قهرمان حتمی جام ۹۴ آوردن و سر تیم آرژانتین بریدند. همین مربی سابق پرسپولیس خودمون گابریل کالدرون دقیقا در گوشه محوطه جریمه آلمان در جام ۹۰ بر روش خطا شد و پنالتی واضح گرفته نشد.
میدونید دلیل اکثر این اتفاقات و حق خوری های در فوتبال چی بود؟؟؟
چون این چشم آبی های بی ریشه همزمان که منابع مالی و طبیعی و حتی انسانی این کشورهای آمریکای جنوبی و خاورمیانه و آفریقا می خوردند و غارت می کردند و تحت استعمار شوند بودند و هنوزم هستند
دوست دارند هیچکسی جلوشون بلند نشود حتی در فوتبال.
اینا براشون سنگینه آرژانتین بیاد آلمان ببره در جام ۹۰ و ۲۰۱۴
با هزاران دلیل و مدرک همیشه سر تر بودند و بی سرپرست.با احترام به هواداران مانشافت ، ولی حقیقت بایستی گفت. بحث فوتبال نیست ، در تمام زمینه های فرهنگی و سیاسی ،اجتماعی و ورزشی ، این چشم آبی های بی ریشه ، وحشی و بدون پیشینه ، چشم دیدن موفقیت دیگران چه اشخاص و یا در عرصه بزرگ تر هیچ کشوری ندارند.
فقط و فقط میخان قدرت دست خودشون باشه.
به قول اون بزرگ مرد تاریخ ایران و جهان ، چنطه هر کی که توخالی باشه یک روزی مشخص میشه و پرده کنار می رود.
سر خدای آرژانتین با اون حواشی و مزخرفات و توطئه های جهانی و سیاسی بریدند.سر آرژانتین بریدند.
اون جام ۹۴ دقیقا مثل آرژانتین ۲۰۲۲ همدل و یکدست بودند.و از قوی ترین و پر مهره ترین تیم ها بودیم
ما بایستی از ۹۰ ،۹۴ و ۹۸ تا ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ قطعا یک یا دوجام جهانی قهرمان می‌شدیم.
چقدر اون نسل تیم ها و اون بازیکنان سوختند.
لیاقت باتیستوتا این نبود.
کسی که وفاداری همچون هم تیمی اش توتی در فوتبال با لباس فیورنتینا معنی کرد.لیاقت این بزرگ مرد فوتبال حداقل یک جام جهانی بود.
مثل کرایف ، مثل فن باستن ، مثل مالدینی و خیلی های دیگر.
همیشه بهترین نوک های جهان چندتا چندتا داشتیم.
بیست سال لئو مسی افسانه ای داشتیم که به پاس زحمات و خدمات و کیفیت بی نظیرش به فوتبال و مردم
تونست به اون چیزی که لایقش بود در عرصه ملی بدست بیاره.
ما ۱۵ سال باتیستوتا داشتیم که از بزرگترین و کاملترین نوک های تاریخ فوتبال بود.اگر نگم بهترین و کامل ترین تاریخ.
زمانی که شاعری مد نشده بود تو فوتبال ما ردوندو و ورون داشتیم و بعد ریکلمه که با توپ شعر
می سراییدند.
بزرگان فوتبال آرژانتین بی شمار و بی نظیر بودند.
محبوب ترین تیم ملی دنیا رو ۲۵ سال طرفداری کردیم و میکنیم.
ما دی استفانو داشتیم.
پاسارلا و کمپس داشتیم.
ردوندو و ورون و زانتی ساموئل(صخره) داشتیم.
اگر ما ایرانی ها آفریدگار تاریخ هستیم ،
میتونم بگم آرژانتین در فوتبال معبد خدایان فوتبال بود و هست.
(مارادونا-دی استفانو-سیوری-مسی-باتیستوتا)
اینان در فوتبال قابل ستایش و پرستش اند.
همیشه و برای همیشه آلبی سلسته بزرگ 🇦🇷🇦🇷❤️
