Ayoub Madridistaاغلب تو کامنتا میبینم خیلی از دوستای رئالی میگن باید لیگ بگیریم چمپیونز لیگ رو فعلا بیخیال شیم و همیشه میگم خوشبحال این دوستان که در بازه ای رئالی شدن که تیم پشت سر هم سی ال میبرد و الان براشون یه مسئله ی عادیه .
من ( و کسایی که مثه منن میدونن چی میگم ) در دورانی رئالی شدم که سی ال وحتی رسیدن به فینالش برامون تبدیل به رویا و آروز شده بود . فشار روانی ای که تیم سال ها بهش وارد میشد ، دل های که هر سال اول امیدوار و بعد شکسته میشد . اصلا نمیتونم اون حس چشم انتظار و منتظر محقق شدن رویا رو با کلمات توصیف کنم ، مخصوصا اون دوران اوج نوجونی بود دورانی که آدم از لحاظ روحی بسیار حساسه و فوتبال نقش زیادی تو زندگیش داره.
بردن دسیما برای من تا به امروز مهم ترین لحظه ی رئالی بودنم بوده.
تا ابد کارلتو و راموس و اون تیم برا من بزرگ و عزیز میمونن ☺️❤️
