اختصاصی طرفداری | در هفته دوم لیگ قهرمانان اروپا، دو نماینده انگلیسی یعنی منچستریونایتد و آرسنال مقابل رقبای خود شکست خوردند. دو تیم بایرن مونیخ و رئال مادرید بودند که در جدال‌هایی نزدیک و جذاب موفق شدند تا رقیب خود را از مقابل بردارند. خلاف بایرن مونیخ، اونیون برلین همچون هفته گذشته متحمل شکست شد و در نهایت نیز اینتر توانست به پیروزی دست پیدا کند تا پس از تساوی برابر رئال سوسیداد، اولین پیروزی فینالیست فصل قبل لیگ قهرمانان اروپا در فصل جدید این رقابت‌ها ثبت شود. نگاهی تاکتیکی داریم به نکات مهم این 6 دیدار:
اونیون برلین 2-3 براگا؛ برلین ایستاده تسلیم شد!
تقابل جذاب اونیون برلین برابر براگا، نکته جالبی را از خود برجای گذاشت. تیم قرمزپوش میدان، خلاف دیدار هفته اول خود برابر رئال مادرید، سبکی تهاجمی و جذاب را از خود به نمایش گذاشت. مهم‌ترین بخش در این سبک به خط حمله متنوع این تیم برمی‌گردد. در دقیقه چهارم این دیدار ملاحظه می‌کنید که در حملات، یکی از وینگ‌بک‌ها در مرکز زمین به عنوان رأس بازیسازی قرار می‌گرفت و دیگر وینگ‌بک در منطقه مورد نظر خود به همراه خط حمله حرکت می‌کرد. یانیک هابرر هافبکی بود که به خط حمله ملحق می‌شد تا در کنار زوج خط حمله اونیون برلین قرار بگیرد. نکته حائز اهمیت این حملات به بازگشت سریع بازیکنان، مخصوصاً در خط هافبک برمی‌گردد.
براگا نیز در حملات برای رد کردن سیستم خطی و دفاعی آلمانی‌ها که Low-Block گفته می‌شود، با نفرات بالایی حمله می‌کرد. مسئله اصلی به حرکت وینگرها به صورت عرضی و حضور در مرکز محوطه جریمه برمی‌گردد. ریکاردو اورتا، کاپیتان پرتغالی براگا نزدیک به وینگرهای خود حرکت می‌کرد و بازیکنان کناری با سپردن پاس به او، فوراً به نزدیکی نقطه پنالتی می رفتند تا تاثیری در گلزنی تیم خود داشته باشند.
ناپولی 2-3 رئال مادرید؛ بی‌رحمی خوشتیپ برابر تیم سابق خود!
رئال مادرید و ناپولی که آخرین تقابل خود را برابر هم در سال 2016/17 تجربه کرده بودند، در دیداری جذاب در ورزشگاه دیگو آرماندو مارادونا، به مصاف یکدیگر رفتند تا رئال مادرید موفق شود، سخت‌ترین رقیب خود را در مرحله گروهی نیز پشت سر بگذارد. مهم‌ترین ضعف این تیم و البته بهره‌برداری ناپولی به فضای خالی بین دنی کارواخال و آنتونیو رودیگر برمی‌گردد. تیم آبی‌پوش شهر ناپل که اغلب حملات خود را از کناره‌ها شکل می‌داد، بیشتر سعی داشت تا با استفاده از فضای خالی دو بازیکن مذکور به دروازه کهکشانی‌ها نزدیک شوند. اورلین شوامنی و تونی کروس دو بازیکنی بودند که با بازی در پست شماره 6، سعی داشتند تا این فضا را پر کنند و به بازیکنی همچون ماتیاس اولیورا اجازه نفوذ را ندهند.
رئال مادرید پس از اینکه با گل لئو اوستیگارد، از حریف ایتالیایی عقب افتاد، تصمیم گرفت تا پرس خود را بالاتر ببرد و با استفاده از این پرس نفر به نفر (Man-To-Man)، توپ را به سرعت پس بگیرند و حمله‌ای را ترتیب دهند. طبق معمول، ادواردو کاماوینگا با استفاده از نقش فولبک معکوس موفق شد که باز هم ارزش‌های خود را به رخ بکشد. کاماوینگا در میانه زمین قرار دارد و هنگامی که متوجه حضور متئو پولیتانو در عقب زمین می‌شود، این وینگر ایتالیایی را تحت فشار قرار می‌دهد. جود بلینگام نزدیک به پیوتر زیلنسکی بازی میکند و وینیسیوس نزدیک به استانیسلاو لوبوتکا قرار دارد. تونی کروس هم از عقب زمین به یک سوم تهاجمی رئال مادرید می‌پیوندد تا به طور کامل فرانک زامبو آنگیسا را تحت فشار قرار دهند. همین اتفاق با دنی کارواخال و رودریگو در سمت راست زمین به جای ادواردو کاماوینگا و وینیسیوس جونیور شکل می‌گرفت.
در حملات نیز فدریکو والورده طبق معمول نقش یک فالس وینگر را بازی می‌کرد. مسئله‌ای که در سال‌های اخیر با پل پوگبا در منچستریونایتد اوله گونار سولسشر و گاوی در بارسلونای ژاوی دیده شده است. والورده نیز به عنوان وینگر راست در حملات نقش آفرینی میکند تا رودریگو در مرکز خط حمله قرار بگیرد و وینیسیوس نیز با توجه به عادت همیشگی خود، حملات را از سمت چپ زمین خودی شکل دهد. بلینگام نیز گام به گام با حرکت بازیکن صاحب توپ رئال مادرید، وارد محوطه جریمه می‌شود.
کپنهاگن 1-2 بایرن مونیخ؛ اشتباهاتی که دیگر تکرار نشدند!
بایرن مونیخ در یک جدال زیبا موفق شد که رکورددار پیروزی در مراحل گروهی لیگ قهرمانان اروپا لقب بگیرد. شاگردان توماس توخل پس از پیروزی 4-3 برابر منچستریونایتد موفق شدند که 3 امتیازی دیگر را نیز به امتیازات خود اضافه کنند و بدین شکل جایگاهی تثبیت شده در مرحله گروهی داشته باشند. مسئله اصلی این تیم در حال حاضر به خط دفاعی برمی‌گردد که در هنگام مالکیت یا پرسینگ تا میانه زمین بالا می‌آمدند. تیم دانمارکی نیز از ضعف بازیکنانی همچون آلفونسو دیویس استفاده می‌کرد و با حرکت از پشت سر او و تغییر جهت، به نوعی از این بازیکن فرار می‌کردند و با ارسال پاسی بلند در موقعیتی تک‌به‌تک قرار می‌گرفتند. هر چند در ادامه این موقعیت تبدیل به گل نشد.
نکته دیگری که بسیار مهم به نظر می‌رسید، به بازگشت کنراد لایمر در پست تخصصی خود مربوط می‌شود. هافبک اتریشی که روزهای اخیر خود را در تیم جدید به عنوان یک فولبک راست تجربه کرده بود و هر چند آنطور که باید عملکرد خوبی را به نمایش نگذاشت، با حضور نصیر مزروعی در سمت راست، به مرکز زمین آمد و نقشی مهم نیز بر روی دوش خود احساس می‌کرد. این بازیکن در سمت راست باید همراه با بازیکنانی کناری حرکت می‌کرد تا با حمایت از آن‌ها پرس سنگین حریف را رد کنند و به عنوان یک گزینه در دسترس برای ارسال پاس نیز حضور داشته باشد.
لانس 2-1 آرسنال؛ اولین شکست فصل آرسنال با دفاعی متزلزل
شاگردان میکل آرتتا برای اولین بار در یک دیدار رسمی در فصل 2023/24 طعم شکست را چشیدند تا سرانجام دیگر تیمی انگلیسی در لیست شکست ناپذیران این فصل قرار نداشته باشد. یکی از مهم‌ترین دلایل شکست توپچی‌ها بی‌شک به ضعف‌های گوناگون این تیم در خط دفاعی برمی‌گردد. تیم آرسنال در هنگام امور دفاعی سعی داشت تا از پنج دفاع استفاده کند و ضعف خود را تا حد ممکن پوشش دهد. دکلان رایس بازیکنی بود که در خط دفاعی بین ویلیام سالیبا و تاکه‌هیرو تومیاسو قرار می‌گرفت تا با افزایش مدافعین، اجازه حمله‌ای را به حریف ندهد. جایگیری عجیب مدافعان این تیم و البته عدم هماهنگی از هیچ، یک موقعیت خوب را برای لانس می‌ساخت. تومیاسو با یار مقابل خود حرکت میکند و رایس با اطمینان از این بازیکن فاصله می‌گیرد. فولبک ژاپنی متوجه بازیکنی دیگر در پشت سر خود می‌شود و بنابراین یار مقابل خود را رها میکند تا رایس بدون آگاهی نسبت به پشت سر خود، کنترل دفاعی را از دست دهد و توپ به دست مهاجم لانس برسد.
فولبک معکوس نیز از فصل گذشته نقشی مهم در تیم آرسنال میکل آرتتا داشته است و تاکه‌هیرو تومیاسو نیز با حضور در مرکز زمین، در ضدحملات لانس به راحتی جا می‌ماند و توانایی نداشت که به عقب بازگردد و جای خالی خود را پوشش دهد. لانس نیز با هدف قرار دادن آن فضاها موفق شد که توسط آدرین توماسون به گل مساوی در این دیدار دست پیدا کند.
اینتر 1-0 بنفیکا؛ برنامه‌ریزی درست در دفاع برای متوقف کردن قدرت فوتبال پرتغال!
اینتر موفق شد همانند مرحله یک چهارم نهایی فصل گذشته، برابر بنفیکا سربلند از میدان خارج شود. تیم ایتالیایی با سبک جدید و البته تهاجمی و پویای خود، کار بنفیکا را در امور تهاجمی بسیار سخت کرده بود. ملاحظه می‌کنید که الساندرو باستونی در سمت چپ یک خط جلوتر می‌آید تا با کمک از بازیکنانی همچون هنریک مخیتاریان و فدریکو دی‌مارکو، در گوشه‌های زمین بنفیکا را تحت فشار قرار دهد. ملاحظه می‌کنید که یک اشتباه از سوی خط دفاع بالا آمده اینترمیلان نزدیک بود که با یک پرتاب بلند، به گل تبدیل شود. هر چند دفاع توپ توسط یان زومر این تیم را زنده نگه داشت.
پس از این اتفاق به نوعی شاگردان اینزاگی درس گرفتند. بارلا در سمت راست کمی عقب‌تر بازی می‌کرد و این اتفاق در مرکز زمین با هاکان چالهان‌اوعلو نیز افتاده بود. فرانچسکو آچربی در مرکز خط دفاعی سه نفره و البته باستونی در سمت چپ، هنگامی که توپ را در سمت راست می‌دیدند، فوراً به عقب باز می‌گشتند و دی‌مارکو نیز با حرکت به عقب و بستن فضا برای یار نفوذی بنفیکا یعنی رافا سیلوا اجازه ندادند که فراری از سوی تیم پرتغالی شکل بگیرد. پاوارد نیز به همراه دامفرایز دو بازیکنی بودند که نزدیک به بارلا قرار داشتند تا با پرس از کناره‌ها توپ را پس بگیرند.
منچستریونایتد 2-3 گالاتاسارای؛ آقای تن‌هاخ، این تیمی نبود که انتظارش را می‌کشیدیم!
منچستریونایتد در هفته دوم نیز در یک رقابتی پرگل و با اختلاف یک امتیاز، دیدار خود را واگذار کرد تا از همان ابتدای کار، صعود به مرحله بعد را به اما و اگر بکشاند. گالاتاسرای با استفاده از ضعف و البته تیزهوشی خود موفق شد که دروازه حریف نام‌دار اما کم‌دقت خود در زمین را باز کند. در صحنه زیر که در حال حاضر به یک عکس ترول در فضای مجازی تبدیل شده است، ملاحظه می‌کنید که چگونه منچستریونایتد یک موقعیت دو به تک را از دست می‌دهد. اغلب این اشتباه بر گردن مارکوس رشفورد به دلیل پاس کم دقت و تعلل او می‌افتد اما اگر کمی دقت کنیم متوجه اشتباه فاحش برونو فرناندز می‌شویم که یک ریشه در سیستم اریک تن‌هاخ دارد. منچستریونایتد با استفاده از پاس‌های مستقیم در مرکز زمین سعی داشت که حملات سریع خود را شکل دهد و رشفورد با آغاز این حمله و هنگامی که هیچ یاری را غیر از دروازه‌بان اروگوئه‌ای گالاتاسرای مقابل خود نمی‌دید، متوجه حرکت برونو فرناندز شد. بنابراین رشفورد به طور واضحی تصمیم گرفت که شوت نزد و برای فرناندز صبر کند. این بازیکن انگلیسی توقع داشت که فرناندز به او نزدیک شود یا به دهانه دروازه برود اما به حرکت کاپیتان پرتغالی منچستریونایتد که دقت کنید، متوجه می‌شوید که این بازیکن در راستای تیر دوم حرکت میکند و این مسئله کار رشفورد را برای ارسال پاس سخت میکند. بی‌شک حضور بازیکنی همچون راسموس هویلوند باعث می‌شد تا با یک جایگیری دقیق، منچستریونایتد خطرناک‌تر در این صحنه ظاهر شود. همچین حرکاتی که موجب گیج شدن مهاجمان منچستریونایتد می‌شود، به اشتباهات فردی مربوط نمی‌شود و عدم تمرکز روی امور تهاجمی را در تمرینات منچستریونایتد می‌رساند.
خط دفاعی فاجعه‌بار منچستریونایتد، شبی ناراحت‌کننده را تئاتر رویاها رقم زد. گل دوم گالاتاسارای را ملاحظه می‌کنید که در یک حمله سریع و با استفاده از فضای ایجادشده که با جا ماندن ویکتور لیندلوف و حضور او در خط هافبک شکل گرفته است، کرم آکتورکوعلو، بدون هیچ درگیری وارد محوطه شد و در فضایی خالی و بدون هیچ سختی، دروازه آندره اونانا را برای بار دوم باز کرد. نکته اینجا شکل می‌گیرد که اریک تن‌هاخ برابر تیم‌هایی ضعیف‌تر و کم‌خطر‌تر، ریسک نمی‌کند و با قرار گرفتن در حالت دفاعی و ارائه یک سیستم خطی، نفس حریف را می‌گیرد اما در چنین بازی حساسی که شیاطین سرخ احتیاج مبرمی به این 3 امتیاز دارند، اریک تن‌هاخ تصمیم می‌گیرد که ویکتور لیندلوف را در خط میانی قرار دهد تا با جا ماندن او تیم میزبان برای بار دوم دروازه خود را باز شده ببیند.
در هنگام به‌دست آمدن ضربه پنالتی نیز، آندره اونانا بازیکنی‌ست که مقصر این صحنه شناخته می‌شود. هنگامی که دقایقی پس از خراب شدن ضربه پنالتی مائورو ایکاردی، تلویزیون لیگ قهرمانان اروپا، تصمیم گرفت نمایی از پشت دروازه را نشان دهد، مسئله طور دیگری رقم خورد. ملاحظه می‌کنید که اونانا تحت پرس ایکاردی قرار گرفته است و باید توپ را با دقت دور کند. کریستین اریکسن در هفته‌های اخیر بازیکنی بدون جایگزین برای امر ضدپرس و کمک به آندره اونانا برای دریافت توپ بود اما با جلوتر رفتن این هافبک دانمارکی، تن‌هاخ تصمیمی تامل برانگیز می‌گیرد و کاسمیرو، هافبک دفاعی کلاسیک را که تحت پرس توپ از دست می‌دهد به عنوان چنین رابطی قرار می‌دهد. حرکت مبتدیانه کاسمیرو باعث شد تا اونانا دچار اشتباه شود. کاسمیرو به طور کامل پشت سر دریس مرتنز قرار داشت اما این بازیکن به یک‌باره تصمیم گرفت تا به فضایی خالی برود اما ناگهان از تصمیم خود منصرف شد و همین تعلل کافی بود تا مرتنز متوجه حرکت کاسمیرو شود و پاس آندره اونانا را قطع کند. این اشتباهات کماکان از معضل منچستریونایتد در هماهنگی برای ارائه سیستم جدید اریک تن‌هاخ خبر می‌دهد و با گذشت 7 هفته از لیگ برتر انگلیس، یک مرحله از لیگ کاپ (در نظر گرفتن تعداد بازی شیاطین سرخ) و البته دو هفته از لیگ قهرمانان اروپا، کماکان هماهنگ نبودن، مسئله‌ای است که به طور ریشه‌ای در این تیم موج می‌زند.
نتیجه گیری
تیم اونیون برلین یک بازی بسیار شجاعانه را از خود به نمایش گذاشت و براگا نیز با استفاده از روزنه‌هایی که در خط دفاعی تیم آلمانی وجود داشت، موفق شد که یک کامبک تماشایی را رقم بزند و سه امتیاز را به چنگ بیاورند. رئال مادرید نیز در دقایق ابتدایی بازی گمی را از خود به نمایش می‌گذارد اما رفته رفته خود را پیدا می‌کنند و در ادامه نیز راه به دروازه حریف را پیدا می‌کنند. ناپولی نیز این روزها در امور دفاعی بسیار ضعیف عمل کرده است و بی‌شک خروج کیم مین جائه ضربه‌ای بسیار سنگین به تیم رودی گارسیا وارد کرده است. بایرن مونیخ اما کماکان ضعف‌هایی را در خط دفاع جلوکشیده خود می‌بیند اما عدم تکرار اشتباهات اخیر توسط توماس توخل و علی‌الخصوص برابر لایپزیش، کمی خیال هواداران باواریایی‌ها را راحت میکند.
آرسنال نیز از ابتدای فصل مشکلاتی را در خط دفاعی در مقابل تیم‌هایی چون ناتینگهام فارست، منچستریونایتد و تاتنهام نشان داده است و کمی ناهماهنگی و البته اشتباهات فردی در این منطقه دیده می‌شود. هر چند نبود بازیکنی چون بن وایت نیز، قدرت عظیمی را از توپجی‌ها در سمت راست می‌کاهد. اینترمیلان نیز با یک بازی دقیق و البته با ظرافت، تیمی چند بعدی را وارد زمین میکند و آن‌ها بازی به بازی مخصوصاً در آمارهای دفاعی بهتر عمل می‌کنند و با اینکه خط دفاعی خود را از لحاظ فاصله نسبت به دروازه، بیشتر از فصل قبل می‌بینند اما کماکان همان قدرت فصل قبل را در این محدوده به نمایش می‌گذارند. در نهایت نیز منچستریونایتد که روزهای بسیار ترسناکی را پشت سر می‌گذارد، خط دفاعی بی‌نظمی را در اختیار دارد و همین مسئله ضربه‌ای مهلک به آندره اونانا وارد کرده است. آن‌ها در امور تهاجمی نیز بسیار مبتدیانه و بدون برنامه ریزی عمل می‌کنند و هیچ‌گونه پیشرفتی در این مسائل از آن‌ها دیده نشده است و این نکته‌ای است که روزبه‌روز هواداران منچستریونایتد را نسبت به اریک تن‌هاخ و تیم خود ناامید می‌سازد.
